Læknablaðið - 01.10.1918, Blaðsíða 16

158
LÆKNABLAÐIÐ
vísu gert þai5 með talsverSri fyrirhöfn, en tel þaS þýSingarlaust, því hjá
mér gengur í þessu efni sama yfir lyf og læknisstörf: hvorugt verSur
komist hjá aö lána oft og tíöum, og hvorttveggja er oftast óhætt aö lána.
2. Mjög lítill hluti minna lána hfir ekki innheimtst, skiftir varla hund-
ruöum alla mína læknistíö, sem nú er oröin 16—17 ár. Vitanlega hefi eg gef-
iö eftir skuklir þar fyrir utan, en þaö kemur ekki þessu máli viö, því aö
þær skuldir hafa ekki verið hjá óskilamönnum. Yfirleitt reynist mér
fólk skilvíst, og þótt hinir séu til — ekki ávalt þeir fátækustu — þá
lærist fljótt aö vara sig á þeim.
3. Mér er næst að ætla, aö engar fastar reglur veröi settar í þessu efni, er
eigi alstaðar við. Og eg lit svo á, að ef það yrði ofan á, að Lf. ísl. setti
einhverjar slíkar reglur, þá ættu þær aö eins aö vera’ til leiðbeiningar, en
ekki hindandi. Oft getur veriö óhjákvæmilegt að lána lyf og læknishjálp,
en þess ber að gæta, að það getur aldrei oröið nauðsynlegt né skylt, að
lána j^etta um óákveðinn tíma. Eg hefi haft þann siö, er eg hefi verið
nýkominn i héraö og flestum ókunnugur, og menn, er eg ekki þekti, hafa
beðið mig um lán, að 1 á n a þ e i m a ð e i n s t i 1 á k v e ð i n s tim»,
eins eða fleiri mánaða, hefi vanalega sett lánbiðanda í sjálfsvald að til-
taka borgunardaginn, n sagt honum jafnframt, að ef borgun brigðist á
rétttum tíma, teldi eg hann óskilamann, setti hann á mína svörtu töflu,
og myndu þá lán ekki fást hjá mér umtalslaust oftar. Þetta hefir gefist
vel, langflestir borgað á gjalddaga eða fyr, en gagnvart hinum hefi eg
staðið vel að vígi, að neita um lán aftur án tryggingar. Ekki mundi eg
þó vilja leggja það til, að þessi aðferð væri gerð að fastri og bindandi
reglu fyrir mig eða aðra, ])ví að sitt á við í hvert sinn, læknirinn verður
að ,,individualisera“ í allri sinni breytni við ,,klientellið“, alveg eins og
i meðferð sinni á sjúklingunum. En oft á hún vel við, og eg tel líklegt, að
fleirum en mér mundi oft reynast vel að beita henni, er svipað stæði á,
og þess vegna get eg hennar hér. S. J.
Um spönsku veikina (psevdo-influensa) ritar G. W. Keyser læknir í
Harðangri i Tidskr. f. n. Lf., No. 18. Hann hefir athugað 166 sjúkl. í sinni
bygð og lýsir yfirferð sjúkd. þar og háttalagi. Lfndirbúningstími reyndist
3—8 dagar, jafnvel alt að 14 dagar. Meiri eða minni snert af veikinni
telur hann að fullur helmingur allra íbúa hafi fengið. Flestir lágu 4—5
daga, en sumir voru þó lasnir alt að 3 vikum. Sjúkdómseinkenni svipuð
Inflúensu, en aldrei fundust Inflúensusýklar. Kinin 0.50 tvisvar á dag
virtist ef til vill ekki gagnslaust sem prophylacticum. Sóttin gekk yfir á
tæpum mánuð.
íslenskum læknum ætti að vera það vorkunnarlaust, að athuga
þessa litt þektu veiki svo vel, að nokkra þýðingu fengi: undir-
húningstíma, sjúkdómseinkenni, sýkingarhátt, morbiditet, yfirferð o. fl. Er
það yfirleitt v a n s a 1 a u s t, ef veiki þessi fer svo yfir landið, að hvergi
verði sæmilega frá henni skýrt? Mig minnir aö Medicinaldir. norski bæði
lækna um að halda glöggar sérskýrslur um veikina og alt háttalag hennar.
' G. H.
Til minnis. Hefir þú borgað Læknabl.? Hefir þú borgað árgjald Lf.