Læknablaðið - 01.02.1919, Síða 7

LÆKNABLAÐIÐ
21
ensan ekki gekk, var 136. En í maí dóu 242. Þ. e. 106 fram yfir meöaltaliS;
í júní 1053, eða 917 fram yfir meöaltaliö og í júlí 346, eöa 210 fram yfir
meðaltalið. Dáiö hafa því alls á landinu þessa 3 mánuöi, sem inflúensan
gekk, 1233 fleiri menn en viö mátti búast eftir meöaltali hinna mánaðanna,
■og eru þá ótaldir þeir, sem síöar hafa dáiö af hinum og þessum afleiö-
ingum sóttarinnar.
Inflúensan 1864.
byrjaöi í Reykjavík í lok júnímánaðar. í sama mánuði er hún komin aust-
tir um allar sveitir og í byrjun júlímánaöar til Vestmannaeyja. Um miöjan
júlí: er hún komin noröur í land, í Húnavatns-, Skagafjaröam og Eyja-
fjaröarsýslur. Frá Húnavatnssýslu barst hún til ísafjarðar nær sam-
stundis og svo um alt Vesturland. — Um miöjan ágúst va.r hún alstaöar
um garö gengin. — Lind, héraöslæknir í Stykkishólmi, dó úr þessari sótt.
Sótt þessi var væg, miklu vægari en sóttin 1862. Nálega allir kendu
hennar. en gátu margir veriö á fótum, flestir lágu 2—14 daga. Einkennin
voru hin vanalegu: kvef, höfuðverkur, hósti, fyrst þur, seinna laus, matar-
ólyst. Oft var hlustarverkur. Lungnabólga sjaldgæf; Jón Finsen sá 3 n,-
felli hjá 121 sjúkling. Þorvaldur Jónsson á ísafirði getur um 2 lungna-
"bólgusjúklinga.
Fáir dóu úr sótt þessari. Af sjúklingum Finsens dóu 5, Skaptasens í
Hnausum 2, en í Vestmannaeyjum hjá Magnúsi Stephensen dó enginn.
Hjaltalín vill ekki kalla þetta inflúensu, en segir þaö hafa veriö '„epi-
demisk katarrhalsk Bronchitis". Þaö hefir þó vist ekki veriö, en væg in-
flúensa, endá gekk hún þá víöa i útlöndum.
Inflúensan 1866
Lyrjaöi 10. maí í Reyjavík, og barst þegar eftir nokkra daga út um alt
land, liklegast með vermönnum. Þannig er hún komin vestur í Stykkis-
bólm, og til ísafjarðar, noröur í Húnavatnssýslu, austur í sýslur og til
Vestmannaeyja seinni part maímánaðar. Eftir rúman mánuð var hún um
garð gengin á öllum þessum stööum, þó að á eftirköstum hennar bryddi
víöa fram eftir sumrinu. Til Eyjafjarðar kom hún ekki fyrr en í miðjum
júní og þar hélst hún við fram í ágúst.
Sóttin var mjög illkynjuð, að því er læknar segja. Margir dóu, einkum
þó gamalt fólk. Börn sluppu nálega alveg. Hjaltalín segir, að margir hafi
dáið i Reykjavik*, og viða á landinu hafi dáið 4—6% ; sumstaðar þó ekki
meira en 1—2%. — Hjörtur Jónsson í Stykkishólmi segir, að í sumum
■sóknum í sinu umdæmi hafi dáið alt aö 3%. —
Einkenni sóttarinnar voru : Mikill hiti með höfuðjiyngslum, stundum óráð'
I byrjun, kvef, hósti, oft- ákafur, brjóstþyngsli; hóstinn fyrst þur, seinna
íaus með miklum uppgangi, graftrarkendum, stundum gulleitum og var
hann oft blóði blandinn. Oft fylgdu uppköst, einkum í byrjun sóttar,
■stundum niöurgangur. Svefninn órólegur, mókandi. Lungnabólga var mjög
tíð-, að því er- léeknar segja, og af henni dóu þeir sem dóu. — Batinn var
* Gamall maður í Rvík, sem vel man- sótt þessa, hefir sagt mér að allúr bærinn;
um 1500 manns, hafi lagst á einni viku, og eftir hana láu 40 sem lík.