Læknablaðið - 01.02.1919, Blaðsíða 12

LÆKNABLAÐIÐ
26
Eg hefi leyft mér að taka þessar línur upp úr bréfi frá glöggskygnum
stéttarbróSur. Þær heföu átt fyrir löngu aö komast i Lbl. til a.thugunar.
Eflaust hefir dýrtíöaruppbótin verið miöur vel athuguö af þinginu, en tæp-
ast held eg, að þingmenn hafi verið svo út undir sig, að ætla sér hana
sem gildru. Hitt er annað mál, að eflaust verður því óspart haldið á lofti, ef
aukatekjur reynast vonurn meiri hjá læknum, og það notað til þess að
spilla fyrir launakjörum þeirra. Enn hafa ekki nema 12 læknar gefið stjórn-
arráðinu reikning yfir aukatekjur sínar og all-háar eru þær hjá sumum,
en af skornum skarnti hjá flestum. Tölurnar eru þessar: 8000 kr., 6088,
5000, 4379, 78, 2225, 2183.15, 1900, 1550, 1500, 1455, 1258, 1020. Fyrsta
upphæðin er há, þegar tekið er tillit til þess, að hún er úr meðalhéraði,
en hinar sýnast mér að engu leyti athugaverðar. Yfirleitt benda þær ekki
á, að læknar geri sér þann vansa, að segja tekjur sínar rneiri en þær eru,
enda væri það skammgóður vermir og stétt vorri ósamboðið.
G. H.
Smágreinar og athugasemdir.
. Sjúkrahúsið á Akureyri. Það mun vera því sem næst fullráðið, að stækka
það bráðlega að miklum mun, bæta heilu lofti ofan á það og byggja
jafnvel heila álmu út úr öðrum endanum. Er það tilætlunin að koma þar
upp skýli fyrir berklaveika og setja auk þess upp Röntgens- og ljóslækn-
ingatæki. Konur nyrðra hafa safnað fé til þessa, og héraðsbúum er það
áhugamál. Mest mun þó þetta að þakka dugnaði og áhuga Stgr. Matth.
liéraðsl. og dáist eg að honum. Það er erfitt verk að sjá um spítalann
á Akureyri, en í stað þess að þreytast, er árin líða, og sætta sig við, þó
margt sé miður en skyldi, þá er hann jafn bjartsýnn og kappsfullur eins
og aldrei hefði hann haft af læknisáhyggjum að segja. — Svona þurfa
menn að vera! G. H.
Getur héraðslæknir neitað að vita sjúkra? Hvað lagalegu hliðina snert-
ir, þá gilda enn fyrirmælin í Instruction for Distriktskirurgerne paa Is-
land, frá 25. Febr. 1842: „Han maa uvægerlig komme til alla de Syge,
som trænge til, og forlange hans Hjelp som Læge. Denne Pligt maa han
opfylde saa vel om Natten som om Dagen, ikke mindre mod de Fattige
end mod de Rige, og ligesaavel mod dem, som boe langt borte, som mod
dem, som boe nærved, s,aavidt muelligt er og Nödvendig-
heden det udkræver.
Ómögulegt er að uppfylla þessa skyldu, er fleiri vitja læknis í senn,
þegar veður eða önnur lögmæt forföll banna. Þá liggur næst að halda, að
um nauðsynina verði læknirinn fremur að dæma en sjúklingurinn, og
má þó gæta allrar varúðar ef slys eiga ekki að hljótast af. Aftur er t. d.
smitunarhætta engin afsökun. Yfirleitt er það tiltölulega sjaldan, serrt
læknir getur neitað að vitja sjúklings. G. H.'
Bólusetningarskýrslurnar. Sig. Magnússon, héraðsl. á Patr. stingur upp
á því, í bréfi til mín, að þær ha.fi að eins dálk fyrir: Nr., naf n, ald-