Læknablaðið - 01.07.1920, Blaðsíða 9

LÆKNABLAÐIÐ
103
fresta fundinum. Þó getur ekki veriö urii slikt aS tala hvað eftir anna'ð. Á
næsta sumri verður að koma fundi á og vonandi veröa þá bæði samgöngiir
greiðari og áhuginn meiri.
„Það er lengi að skapast mannshöfuðið“, og svo er einnig um þroskað
og áhugasamt félagslíf. Læknafélögin ytra þurftu langan þroskunartíma.
Læknablaðið. Undanfarið hafa því miður fáir læknar sent því ritgerö-
ir. Þetta tel eg ills vita og vott þess, að þeim líki ekki blaöiö, enda er mér
kunnugt um, að svo er um suma Reykjavíkurlækna. Eg reyndi að graf-
ast eftir þessu hjá flestum héraðslæknum, sem eg hitti á för minni austur
og norður fyrir land. Þeir létu svo sem þeir væru ánægðir með blaðið og
vildu ekki breyta því verulega, sögðu að bæði ættu þeir sjálfir erfitt með
að skrifa sökum annríkis og hefðu auk þess fátt að segja, sem fróðleikur
væri í. Vera má að læknum finnist þetta, en það fann eg, ef timi vanst
til að tala dálítið saman, að í raun og veru hafa þeir auðvitað frá mörgu
að segja og oft merkilegii, þó lítið láti þeir yfir því. Eg vil nefna sem
dæmi, að Björn Jósefsson héraöslæknir í Húsavík, hefir gert ýmsar at-
huganir um kighósta þar í héraöinu, fundið t. d., að hann getur áreiöan-
lega borist með mönnum, sem hafa haft kighósta. Eg vona að
hann riti grein um þetta, og jafnframt, að aðrir kollegar geri sitt til að
láta ekki íslenska, og oft dýrmæta, læknareynslu fara í gröfina með sér.
í raun og veru er þetta skylda, en það er auk þess sómi fyrir mann sjálf-
an og gagn fyrir aðra. Jafnvel ýmislegt um ferðalög og erfiðleika lækna
ætti að komast í Lbl., þvi margt af slíku eru afreksverk, sem vel mætti
halda á lofti.
Fyrir mitt leyti tel eg aöalverkefni lílaðsins þrent: S t é 11 a r m á 1,
h e i 1 b r i g 8 i s m á 1 1 a n d s i n s og í s 1 e n s k a jæknareynslu.
Aftur virtist mér að læknum væri hvað kærastur úrtíningur úr útlendu
ritunum. Því miður er blaðinu það ofvaxið, að flytja annað en litil brot
af nýungum í læknisfræSi og það g e t u r því ekki komið í stað stóru
útlendu blaðanna. Þó verður það reynt framvegis, að gera slíkan úrtín-
ing sem bestan, en meðan ófriðurinn stóð yfir var þess ekki kostur vegna
þess, hve illa gekk að ná í útlend timarit.
Ef hver læknir sendir Lbl. eina stutta, en vel valda, grein á ári, þá er
það nóg til þess að gera Lbl. ágætt blaö fyrir stétt vora. Er þetta til of
mikils mælst? Um hvað á þín grein að vera kollega góður? — G. H.
Lestrarfélagið. Héraðsl. Ól. Finsen skrifar 24. júlí: „Það er mesta meiri,
að geta ekki verið í samlögum um kaup á mörgum góðum tímaritum. Vildi
feginn vera með í þvi. Hvað líður uppástungu þinni um félagsskap um tíma-
ritakaup? Þú mátt áreiðanlega telja mig með, þarft ekki annað en láta
mig vita hvað eg á að gjalda, og þá .skal þér verða ávísuð upphæðin." —
Hvaö segja hinir sunnlensku héraðslæknarnir um þetta? Væri ekki til-
tækilegt fyrir héraðsl. í Borgarn., Borgarf., Skipask., Hafnarf., Keflav-,
Grímsness, Eyrarb. og Rangárv.hér., aS stofna slíkt lestrarfélag?
Halldór Gunnlögsson borgar Lbl. Eg sendi H. G. tilmæli um aS borga
Lbl. og baS hann jafnframt að koma nokkrum sérprentunum af ritgerð