Læknablaðið - 01.09.1921, Blaðsíða 11

LÆKNABLAÐIÐ
£37
nitrit og fysiol. saltvatn e n g i n áhrif haft, og morphium hefir reynst
kontraindiceraS vegna þess aö þaS lamar skjótt öndunarcentriS.
4) Nefnd lyf verka því ábyggilegar þess fyr sem þau eru gefin, og því
fyr sem þau resorberast, séu krampar byrjaSir kemur aS eins intravenös
inj. til greina.
Dr. H. hefir: notaS mest veronalpræp. Somnifen frá Hoffmann La
Roche í Basel (4 ccm. af 20% Somnifen-uppl. í ampullum), vegna þess
hve þaS er aSgengilegt. Hefir hún sprautaS því intravenöst viS alvarlegri
eitranir og miSaS inntökuna viS cocainskamtinn, sem í praxis má oft fara
nærri um, ef cocain er tekiS, eSa gefiS, í misgripum. (Nýlega tilfelli í
Lundi(?), misgrip, mors). Hefir þá reynst nægilegt aS gefa 1 hluta Somni-
fens á móti 2 hlutum Chlor. cocaic, ef cocainiS er ekki i sterkari blöndu
en 1: 10.- Hafi t. d. veriS sprautaS inn í misgripum 8 ccm. af 10% cocain-
uppl., þá eiga 2 ccm af 20% Somnifen-uppl. eSa tilsvarandi veronalnatrium
dosis aS geta upphafiS eiturverkanir cocainsins algerlega. Þá er spurn-
ingin hve mikiS megi gefa í einu af veronalnatrium og Somnifeni, án þess
aS saki. Höf. hefir komist aS þeirri niSurstöSu, aS gefa megi fullorSnum
mönnum 2 grm. af veronalnatrium í einu per os án þess aS þá saki.
Út frá tilraunum sínum leggur höf. til:
1) AS gefa prophylaktiskt 0.5 grm. veronalnatr. per os Rj—£4 stundu
undán öllum aSgerSutu, sem cocaindeyf. eru notaSar viS, t. d. broncho-
oesophagoscopi, ekki einasta vegna minkaSrar eitrunarhættu, heldur einnig
til aS gera sjúkl. rólegri.
2) ViS alvarlegar acut cocain-eitranir vegna misgripa eSa af öSrum
ástæSum, þá — strax og einkenni byrja — aS sprauta inn 4 ccm af Somni-
fen intramuskulært, eSa intravenöst ef þaS er mögulegt vegna krampa.
HefSi höf. komiS fram meS þetta áSur en menn lærSu aS blanda sam-
an adrenalini og cocaini, hefSi hún orSiS heimsfræg. En meS þeirri
adrenalin-co.cainblöndu, sem flestir nota, og kend er viS Efraim (1 hluti
20% cocains á móti 3 hlutum 1 %c adrenalins) kemur cocaineitrun varla
fyrir, og síst alvarleg.
E11 viS misgrip og tentamen suicidii er verulega vert, aS hafa ráS
Dr. Hofvendahls i huga, og mikilsverS nýlunda þótti þaS á mótinu.
Utan funda nutu þátttakendur gestrisni ÞjóSverja og fegurSar borgar-
innar í ríkum mæli. Mun hvorttveggja flestum minnisstætt, aS eg ekki
gleymi Germanska safninu, sem vart á sinn líka. EftirtektarverS voru
og orS forseta, próf. A. Passon í -Berlín, i ávarpi hans til útlendinganna
i kvöldveislu 2. dag mótsins. Mintist hann þess hve þunnskipaSir væru
nú gestabekkir og fátæklegar vistir og veisluföng i samanburSi viS þaS
sem veriS hefSi fyrir striSiS. — ,,En þótt oss sé aldrei meiri þörf á
vinum en einmitt nú, þá betlum viS ekki um vináttu, vér biSjum engan
aS koma og bjóSum engum aS koma, en hverjum sem kemur til vor ótil-
kvaddur, réttum vér hiklaust hendina og bjóSum hann hjartanlega vel-
kominn upp á alt, sem ,húsiS hefir aS bjóSa‘.“
ÞjóSverjar hafa ekki tapaS stoltinu eins og stríSinu.
Hjá talsm. Austurrikism., Próf.Hajek, Wien, kom greinilega í ljós, hve
gjarna Austurrikismenn nú vilja sameinast ÞjóSverjum, ekki einasta and-
lega, heldur beinlínis ,.politiskt“.