Læknablaðið - 01.06.1924, Side 13

LÆKNABLAÐIÐ
9i
maíiu' mikill óg lét mjög til sin taka í ýmsum almennum málum héraös-
búa sinna, hvort heldur voru sveitar- eöa sýslumál. Hann var aldrei neitt
hálfmenni aö lundarfari, en barðist af öllu afli fyrir þeirn málum, sem hann
vildi fá framgengt, eöa taldi nytsamleg.
Hann var heilbrigSisfulltrúi Reykjavíkur um hríð, eftir aö hann flutti
þangaö, og vikli ganga eftir því meö alvöru, aö íramfylgt væri þeim
ákvæöum heilbrigöisreglugerðarinnar, sem hann átti sérstaklega aö hafa
eftirlit meö, ef til vill meö meiri alvöru en bæjarstjórnin óskaöi eftir.
\’íst var þaö, að hún tók mann, sem var ókunnur þess konar störfum
fram yfir hann, þegar átti aö kjosa heilbrigöisfulltrúa næst, með hærri
launum.
Júlíus var mikill búsýslumaöur og kunni ágætlega viö sig i sveitinni.
Hann geröi mjög miklar jaröarbætur í Klömbrum, bygöi upp öll hús
og reisti meöal annars stórt steinhús þar. Gestrisni og rausn hans var
alkunn ])ar í sýslu. Hann var gleöimaöur og hjálpsamur, og ákaflega
tryggur vinur.
Eg hygg. aö hann hafi verið góöur læknir yfirleitt, enda hafði hann
mjög mikiö að gera á þeim tímum, sem eg þekti til hans.
Þeir, sem þektu Júlíus nokkuð aö mun, hvgg eg aö hafi flestir haft
mætur á honum. S. B.
Hjúkrunarfræði Steingríms.
Stcinyrímur Matthíasson: Hjúkrun sjúkra. Hjúkrunarfræði og Lækninga-
ijók. Fyrri hluti bls. 1—237; síðari hluti bls. 238—568. ÍJtgef. prentsmiðja
Björns Jónssonar, Akureyri 1923.
Bók þessi er aö efnisvali mjög fráljurgöin öörunt lækningabókum, sem
út hafa verið gefnar hér á landi. Titill bókarinnar ber þaö með sér, að
hún er fyrst og fremst ætluö til þess aö veita fræöslu um hjúkrun. „Góö
hjúkrun er oft sama og lækning“ segir höí., og lýsir því vel, aö mikill
fjöldi þeirra sjúklinga, sem læknar eru sóttir til, oft meö ærnum kostn-
aði og erfiðleikum, þurfi í rauninni ekki meiri hjálp en mentuö hjúkr-
unarkona geti látið í té. Höf. dregur mjög kjark úr þeim, sem þykjast
geta orðið læknar af því aö lesa eina eða tvær lækningabækur. „Þaö
eru aö eins sárafá læknislyf, sem geta beinlínis læknaö sjúkdóma“----
„Og fjölda sjúkdóma má lækna lyfjalaust, meö einföldum hjúkr-
unarráðum. ... “ Veitti ekki af, aö við læknar heföuin þetta hugfast.
Höf. gerir þá kröfu til hjúkrunarkv., aö þær kunni aö matreiðslu og
séu fúsar á aö taka þáit í ræstingu á heimili sjúkl.; þessi atriði ættu
hjúkrunarkonur okkar aö taka til athugunar. Rækilega er brýnt fyrir
hjiikrunarkonunni, að viðhafa þrifnaö og hreinlæti meö sjálfa sig og
hverjar kröfur hún á aö gera af heimilisfólkinu, þar sem húri hjúkr-
ar. aö svo rniklu leyti sem ur.t er. Er höf. sist of strangur í því efni;
virðist t. d. ekki heppilegt, að ungbörn skuli undanþegin þeirri reglu,
aö hafa sérstakt rúm. Flestum mun þykja full-langur tími, aö nota sama
undirlakið i 3—4 vikur, jafnvel þótt hlíföarlak sé notað, og ennfremur
of sparlega á haldiö, að skifta ekki um vasaklúta nema á viku íresti.