Læknablaðið - 01.01.1927, Síða 22

i6 IÆKNABLAÐIÐ
aöi síSan álits „Félags danskra spítalalækna". ÞaS kvaSst ekkert hafa á
móti því, aS taka ísl. kandidata jafnhliSa dönskum. Síöan kom máliS frá
heilbrigSisstjórninni, meS álitinu frá sjúkrahússlæknunum, fyrir aöalfund
í fulltrúaráSi „Hins almenna danska læknafélags". En deild þess félags
er „Félag ungra lækna“. ÞaS félagiS hafSi haft máliS til meSferSar, og
samþykt, aS leggja eindregiS á móti því, aS ísl. kandidatar fengju stöSur
viS danska spítala, svo framarlega sem nokkrir danskir sæktu. Þetta álit
hafSi fulltrúaráSiS fengiS í hendur. SíSan samþykti ráSiS ályktun eitthvaS
á þessa leiS : „HiS alm. danska læknafélag hefir ekki í hyggju aS leggja
því neinar hindranir, aS læknakandidatar frá Háskóla íslands fái kandi-
datastöSur viS danska spítala.“ SíSan hefir máliS enn veriS til umræSu i
„Fél. ungra lækna“, og hefir félagiS staSiS fast viS fyrri samþyktina.
Svona er þá málinu komiS. HeilbrigSisstjórnin mun líta svo á, aS sam-
þykt fulltrúaráSsins sé bindandi fyrir allar deildir félagsins, auSvitaS líka
fyrir „Fél. ungra lækna“. En þaS félag hefir aS engu samþyktina. Þar viS
situr. Þetta félag er mjög öflugt og ræSur mestu um öll kandidatapláss
í Danmörku. í því eru allflestir ungir læknar, sem ekki hafa „en over-
ordnet stilling". ÞaS mun nú vera ómögulegt aS koma málinu lengra á
þessum grundvelli. Nokkrir ísl. kandidatar hafa sótt um lausar stöSur
hér viS spítala, og vitnaS til samþyktar fulltrúaráSsins. Þeir hafa fengiS
þau svör, í samræmi viS vilja „Fél. ungra lækna“, aS svo framarlega sem
nokkrir danskir sæktu, kæmu ísl. ekki til mála. Þetta er saina sem full
neitun. Hér eru svo margir læknar, aS um hverja stöSu eru margir um-
sækjendur.
Ein aSalorsökin til þess aS svo illa er komiS þessum málum, er þaS, aS
óskirnar heiman aS voru svo óákveSnar, aS danskir vissu ekki hvaS þeir
gerSu, ef þeir yrSu viS þeim. Þeir vissu ekki um hvaS marga kandidata
yrSi aS ræSa, til hve langs tíma o. s. frv. Eins mun þaS hafa veriS óheppi-
legt, aS þetta kom frá Læknafél., en ekki frá heilbrigSisstjórninni eSa Há-
skólanum. Ýms misskilningur hefir einnig átt sér staS um máliS.
Þrátt fyrir alt þetta tel eg sennilegt, ef ekki víst, aS fá megi góSar
kandidatastöSur fyrir ísl. lækna í Danmörku, ef rétt er aS fariS. Flestir
þeir sem mega sín mest um læknamál hér, eru í rauninni málinu hlyntir,
og mér finst þaS nærri því óskiljanlegt, aS þaS skuli vera strandaS. Veit
eg þetta bæSi af eigin reynd, og mér mun líka vera óhætt aö geta þess, aS
Niels Dungal dócent varS var viS þaS sama hjá ýmsum málsmetandi mönn-
um, er hann talaSi viS í fyrra um máliS.
LeiSin til aS fá málinu framgengt, eins og nú standa sakir, mun vera
þessi: Háskólinn, heilbrigSisstjórnin og Læknafélag íslands eiga aS fara
þess formlega á leit viS tilsvarandi danskar stofnanir, þ. e. heilbrigSis-
stjórnina dönsku, háskólann og „HiS alm. danska læknafélag", aS íslensk-
ir kandidatar eigi aSgang aS 4 kandidatastöSum á ári, viS danska spítala,
séu 2 á alm. medicinskri deild, en 2 á kirurgiskri. StöSurnar séu venjulegar
kandidatastöSur, hver til 6 mánaSa, og meS veniulegum kjörum. Danir
ákvæSu svo hvar þessar stöSur yrSu, en Háskóli íslands skyldi veita þær
efnilegum mönnum. AuSvitaS má utn framgang málsins óska stuSnings
frá „Dansk-Isl. Nævn“, en best væri aS einhver einn maSur hefSi fult
nmboð til aS ræSa máliS viS Dani, útskýra þaS og semja um þaS. Eg get
spáS því, meS töluvert miklum likindum, aS verSa svona fariS aS, muni