Læknablaðið - 01.05.1930, Síða 32

7«
læícnablaðií)
hundruö logtíma kemur ský innan á kvartsiö ; það dökknar, og ljósi'S dofn-
ar. Þetta gerist ofur hægt, og athugast ekki, nema því sé veitt sérstök
athygli, eöa ljósin fari að dofna aö miklum mun. Til þess aö varast þetta,
þarf aö halda sérstaka bók um hvern brennara. Þegar nýr brennari er
látinn í lampann, skal innfæra verksmiðjutölu hans, og skrifa daglega í
bókina logtíma brennarans. Meö því aö telja ætíö saman í hver mánaðar-
lok, má fljótlega sjá hve lengi hver brennari hefir logaö. Eftir 800 log-
tíma skyldi brennarinn ætíð tekinn út og athugaður. Ef ský er komið á
kvartsiö, sem nokkru nemur, skal látinn nýr brennari í lampann, en sá
garnli sendur verksmiöjunni til endurnýjunar. Þetta er ekki flókið eöa
margbrotið verk, en eg efa, aö þannig lagaö reglubundiö eftirlit meö
brennurum fari fram á ljósstofum, yfirleitt. Erlendis hefir a. m. k. verið
undan þvi kvartað.
Væntanlega er úrskuröur atvinnumálaráðuneytisins, um greiðslu ljós-
lækninga, ekki eingöngu tilkominn af ótta viö skaðsemi af völdum kvarts-
ljósanna. Ríkisstjórnin mun líka ætla sér að spara þarna drjúgan skilding,
og er vorkunnarmál, ])ótt henni þyki berklakostnaðurinn mikill orðinn.
Hr. Vilm. J. hefir óneitanlega mikið til síns máls, er hann bendir á
misrétti það, sem sjúklingar úti um land eru beittir, með því aö ein-
skorða svo ljóslækningastyrkinn, sem ráðuneytið ráðgerir. Ef heilbrigðis-
stjórnin hefir vilja á að hjálpa sjúklingum í þessu efni, og ráðuneytið skyldi
vilja löggilda fleiri ljósstofur en nú, væri gott fyrir alla sem hlut eiga
að máli, að eftirlit væri með ljósstofum, og reglur settar um starf þeirra.
Landlæknir gæti, með aðstoð þess verkfræðings, sem er rafmagns-ráðu-
nautur ríkisins, kynt sér gerð og frágang ljóstækja á hverjum stað, og
hversu ábyggilegu rafmagni er kostur á, til lækninganna. Ef svo sýnist
mætti heimta kvartsljrennara meö ákveðinni lengd. Mætti krefjast, að á
hverri ljósstofu væri voltmælir, þannig, að starfsfólkið viti altaf hvað
rafmagnsspennunni líður. Þá má gera rafmagnsstöðinni viðvart, ef spenn-
an fellur um of, og fá bætt úr því, ef unt er. Sanngjarnt væri að láta bók-
færa hvern nýjan brennara, og logtíma hans. Auk venjulegra journala sé
haldin sérstök ljósskrá um hvern sjúkling, þannig, að auðveldlega megi
átta sig á hve mörg ljósböð hver maður hefir fengið, um hve langan
tíma og hvaða daga. Þetta er ekki fyrirhafnarmikið fyrir þá, sem vörð
hafa hjá ljósafólkinu.
Með þessu móti fengist talsverð trygging um alt starf stofnunarinnar,
og gæti landlæknir kynt sér, á eftirlitsferðum sínum, aö fullnægt væri
sanngjörnum kröfum um starfræksluna. G. Cl.
Próf. Neumann (Wien) prófar stúdent, sem hefir verið fremur slakur
við lærdóminn. „Hvað skiljið þér við Frúhgeburt ?“ Svar: „Þegar konan á
barnið á undan brúðkaupinu." Neumann kinkar kolli og er alvarlegur á
svipinn. „En Spátgeburt?" Svar: „Þegar konan fæðir 2 árum eftir lát
mannsins.“ Neumann spyr enn með alvöru: „Hvað skiljið þér þá við Fehl-
geburt?‘“ Stúdentinn: „Þegar ráðskonan verður léttari í stað frúarinnar."
„Bravó!“, segir þá Neumann; „þér hafið bestu hæfileika til að verða
ritstjóri kýmnisblaðs." (Norsk Magas. f. L., mars 1929).