Læknablaðið - 01.03.1940, Blaðsíða 12

38
LÆKNABLAÐIÐ
Iungna-dregnage. Bifhárin eru á
stööugri hreyfingu og sópa slínii,
blóíSi og greftri upp á viS. Bron-
choscopistar segja aS þegar blóö
eöa gröftur komi upp eftir sýktum
bronchus, þá sé mjög skörp tak-
markalína á milli samskeyta hans
og heilbrigös bronchus, þ.e.a.s. aii
bifhárin mynda sterkan og ákveö-
inn straum af blóöinu og greftrin-
um beina leiö upp og um leið fram
hjá þeim bronchi, sem kunna aö
vera á leiöinni, þó aö vitanlegt sé,
að stundum geti blóö eöa gröftur
eins og helst eöa hóstast ofan i
heilbrigðan bronchus.
Annaö atriði, sem einnig sést vel
viö bronchoscopi er hin tnjólkandi
hrevfing bronchianna, þ. e. þeir
víkka viö inspiratio og dragast
saman viö exspiratio. Meö þessu
móti ýta þeir bronchial secretinu
upp á við og mjólka lymphunni
eftir bronchialgreinunum. Allur
þessi straumur stefnir í áttina til
munnsins sem expectoratio, þ.e.a.s.
hrákar, ef um pathologiskt secret
er aö ræöa, þ.e. gröft eða blóö, en
ef secretionin er normal, þá beinist
straumurinn niöur í oesophagus
og er rent niöur alveg eins og hinni
normölu, stööugu nefsecretion,
sem beinist niöur nasopharynx í
áttina aö oesophagus og er kyngt á
sama hátt og lungnasecretioninni
og secretio munnsins. Normal nef-,
munn- og lungnasecretion er að
sumu leyti orsökuö af hinu geysi-
lega loftmagni, sem hlaöiö er
lrakteríum og ryki, þ.e.a.s. í kring-
um 12000 ltr.'af lofti, sem ganga
i gegnum lungun á sólarhring. —
Mest af þessum smá-corpora ali-
ena staönæmist i nefinu, en þó fer
mikiö alla leiö niöur í lungu og
því er þessi stööuga physologiska
lungna-drenage nauösynleg.
18. Sjúklingurinn ætti aö vera
fluttur úr operationsstofunni inn í
einbýlisstofu, þar sem hann væri
hafður meðan hann er aö vakna
og jafna sig e'ftir operationina.
Þannig mundi hann hafa betri
hjúkrun og meiri ró. heldur en ef
hann væri á fleirbýlisstofu. Og á
hinn bóginn er þaö mjög ógeðfelt
fyrir sjúklinga, að fá inn á stof-
una til sín nýuppskorinn sjúkling,
sem lyktar sterkt af svæfilvfjum,
kastar ef til vill upp og* er i sum-
um tilfellum mjög þungt haldinn.
Undir eins og sjúklingurinn hefir
náö sér eftir operationina, væri
hægt aö flytja hann inn á fleirbýl-
isstofu. Gaman væri ef við íslend-
ingar tækjum upp þennan sið
fyrstir manna.
19. Varast ætti aö halda sjúk-
lingnum rennsveittum í þykkum
teppum. Þaö er trúlegt, aö þetta
orsaki oftar hita-örmögnun en
menn láta sér detta í hug. Sjúk-
lingurinn ætti aö vera í hlýju her-
bergi og nægilega hlýju rúmi til
þess aö halda honum eölilega heit-
um. Meira aö segja gæti komiö til
mála. aö heppilegt væri aö þurka
af sjúklingnum svitann eftir oper-
ationina með klútum undnum up]i
úr köldu vatni. Með því móti
mundu húöæðar og svitaholur
dragast saman og þannig yröi síö-
ur hætta á innkulsi.
Atelectasis. Fyrstu merkin um
atelectasis er þaö, aö andardráttur-
inn er veiklaður og fjarri eyranu
eða jafnvel heyrist ekki, deyfa við
perucutio og normal hiti i einn
eöa tvo daga eftir operationina. Þá
hækkar hitinn skyndilega og
lungnabólga myndast, ef aö ekki
hefir tekist aö koma í veg fyrir
atelectasis með því, aö losa eöa
taka í burtu þröngar umbúÖir, láta
sjúklinginn anda aö sér kolsýru og
anda djúpt á milli, og meö því aö