Boðberi K.Þ. - 11.12.1959, Page 2

26
Boðberi K»l>,
7
hefur ekki hver styrjðldin rekiö aöra það sem af er þessarí
ölds óg' á <5gn ofan« Og grdfir ekk? yfir okkur myrkur hat-
urs og str£ðs<5tta. Hvemig getum viö þá tráað á fögnuö hins
kristlega jólaboðskapar?
Eíi vegir Drottins eru <5ranns■ -kanlegir. Sfeundum geta Ijds-
geielar hans brotizt gegnim skyþar sem þau s^nast dimm-
usto Mér kemut í huga frásaga er ég las einu sinni um atburö
er gerðist á fyrstu jálunum í fyrri heimsstyrjöldinxd. Þaf-
var í skotgröf á. Vesturvigstöðvunum» Og þaö var aðfangadags-
kvöld. FaIlbyssumar þrumuðú £ fjarska, og skotist var á
riffilskotum milli skotgrafanna. í>á heyrðist allt í einu
sungið £ frönsku skotgröfunum. Míkil og fögur rödd t<5k á
frönsku af syngja? 5sKyrra nótti, heilaga nátt"» en þannig
byrjar sálmurinn !,Heims um b<5l" á mörgum tungumálum.
Hifflamir þögnuðu, en £ bjarmanixm frá fallbyssueldinum áau
rnenn Frakkarm stíga upp á virkisga.rðinn og Ijúka við sálminn
Það heföi verið auðvelt að hitta hann, erx enginn hreyfði
byssr?.. Varla hafði hann Xokið sálminum, þegar Þjáðverji
stökk upp úr éinni skötgröf og söng jdlasalm allra þýakra
skálabamas” 0, Tannenbaum, 6, Tarmenbaum", 6 grenitrá, 6,
grenitx'é. - En engri byssu var mlöað ár fylk.ingum Fraklta.,,
A eftir táku hermennimir að hlaupa til og frá um skotgraf-
ímar og hráps hver til annarss "Gleðileg jól, gleðileg jól"
Og þá n<5tt hleypti enginn þama siioti úr byssu. Eitt augna-.
blik verða skuggar jarðneskrar syndax* og breyskleika að
víkja fyrir geislum jólastjömunnar.
■' Sjá, ég boða yðu:r mikinn fögnuð", sagði engillinn
nóttina helgu, og á bak við hann sungu himneskár herskarars
”Dýrð éé Guði í tpphmðum og friður á jörðu með þeim mönrxum
sem hann hefir velþóknun á", Þarmig var hón boðuð, koma.
JestS Krists t.il tnannanna, En hvemig fór svo7 Er það ekki
staðreynd, að einmitt þeir, sem gáfu sig Kristi á vald,
voru ofsóttir, píndir og drepndr, öld eftit öld, fyrir það
eitt að þeir tráðu þessum boöskap* Iiver var þá friðurinn,
sem, hinir himnesku herskarar boðuðu? Og hvar var fögnuður-
iim?
£ þessu sambandi langar mig til að vitna í andlátsorð
Polykarposar biskups í Smyrnu, sem brenndur var á bál.i árið
155» Honam var boöið líf, ef hann vildi snúa áár frá krist-
inni trá. En hann sagði: "£ 86 ár hefi ág þjónað Kristi, og
alarei hefir bann brugðizt már í neinu. Hvemig æcti ág þá
að afneita Drottni mínum og frelsaráj ?"„
Þurfum við að efast um, að þessi maður hafi öðlast þ&nn
frið, sem englamir sungu um. Og ef vió hugsum svo til hins
mikla fjölda kristinna manna. og kvenna, sem heldur kusu
þjáningar og dauða en að afneita t:nl sinni, ef við minnumst
þess, 'hvermig þetta fólk þakkaöi Guði fyrir þá náð, að fá
að deyja fyrir Jesúm Krist, og gekk síðan út í dauðann með
söng og lofgjorð - getum við þá ofast um5 að það hafi reynt