Alþýðublaðið - 19.11.1919, Qupperneq 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
V erdleikarnir
eða
peiiin garuir ?
Hinn nýji fyrsti þingm. Reyk-
víkinga er kosinn með 2589 at-
kvæðum. Þessi nýji þingmaður, hr.
Sveinn Björnsson, hefir áður verið
tÍDgmaður Reykvíkinga, en féll
við kosningarnar haustið 1916.
Hvernig stendur á því að at-
kvæðatala hans hækkar nú úr lið-
ie8a 500 atkvæðum upp í 2589 ?
Hvaða afreksverk hefir hr. Sv.
unnið á þessum þrem árum
sem gert hefir að verkum að at-
kvæðafjöldinn hefir vaxið svona
gífurlega ?
Því er fljótsvarað: Hann hefir
ekkert gert.
En auðvaldið hefir álitið hann
fieppilegasta manninn til þess að
hampa framan í þá „háttvirtu",
sem koma til þess að kjósa, af
t>ví þeir eru sóttir í bílum, en láta
sig að öbru leyti engu skifta lands-
Baál — sumir þessara manna hafa
líka fengið borgun fyrir ab fara
°g kjósa, nokkrar krónur, borgun
út í hönd!
Hr. Sv. Bj. hefir áður verið
fyrsti þingmaður Reykvíkinga, en
verðleikarnir feldu hann.
Ædi að það geti ekki farið eins
aftur.
tfljiingiskosningarnar.
í Vestur-ísafjarðarsýsln
er kosinn Ólafur Proppé með
391 atkv. Kristinn Guðlaugsson á
Núpi fékk 254 atkv, Vafi leikur á
Uffi 15 seðla.
í Bangárvallasýsln
eru kosnir þeir Gunnar Sigurðsson
frá Selalæk með Í55 atkv. og
Guðmundur Guðfinnsson með
381 atkv. Eggert Pálsson fékk
252 atkv., Einar Jónsson 165,
Skúli Thorarensen 107 og Guðm.
Erlendsson 69. 14 seðlar voru
ógildir og 1 auður.
Yörur sínar
eiga menn að kaupa í
Kanpíélagi Verkamanna.
Laugaveg ðð A. Sfmi 738.
Xoii konungnr.
Eftir Upton Sinclair.
Fyrsta bók:
Itíki Kola konungs.
(Frh.).
„Eg sá þó auglýsingu niðri hjá
stöðinni", sagði Hallur.
„Það er gömul auglýsing", sagði
Bill.
„Og eg hefi gengið allan þennan
veg til einskis".
Það er léttara, að ganga undan
brekkunni".
„Já, en það er komin nótt“.
„Ertu myrkfælinn, drengur
minn“? spnrði Bill gletnislega.
„0, slúður", sagði Hallur.
„Veitið þið nú fátækum vesaling
einhverja vinnu. Get eg ekki á
einhvern hátt goldið dvöl mína,
eða að minsta kosti fengið bekk
til þess að liggja á í nótt“.
„Hér er ekki neitt handa yður“,
sagði Bill og gekk inn í varðstof-
una. Hinn maðurinn stóð og hafði
sterkar gætur á Halli, og var alls
ekki sem vingjarnlegastur. Hallur
reyndi að tala máii sínu við hann,
en hann endurtók aðeins þrem
sinnum:
„Reynið nú að komást af stað“.
Að lokum lét Hallur sér segj-
ast, gekk lítið eitt ofar á veginn,
og settist síðan niður og tók að
hugsa mál sitt.
Honum íanst það svo heimsku-
legt og órökrétt, að setja upp aug-
Jýsingu á almanna færi í Pedró,
þar sem stóð skráð, að óskað
væri starfsmanna, og festa upp
tilkynningu í Western City, sem
narraði fólk 23 rastir upp til fjalla,
aðeins til að vísa því burt án
allra minstu skýringa. Hallur þótt-
ist þess fullvís, að næga vinnu
mundi að fá innan við lokaða
hliðið, aðeins ef honum tækist að
ná tali af yfirmönnunum. Ilann
stóð á fætur og gekk lítið eitt
áleiðis ofan eftir veginum, þangað I
sem járnbrautin lá yfir hann.
Þarna lá brautin í boga upp til
námanna. Þetta blés honum í
brjóst ráði til þess að sigrast á
erfiðleikunum. Hann ætlaði að
reyna að komast að námunum,
með þvi að ganga fram með járn-
brautarteinunum. Það virtist vera
mjög auðvelt, því að brautin lá
fram bjá girðingum, éftir dalverpi,
skamt frá varðstöðinni.
Tekið var þegar að dimma.
Hallur hafði gengið lotinn og
hræddur í huga, og var kominn
fram hjá mörkunum, þar sem að-
vörunaraugiýsing var fest upp, en
þá heyrðist honum alt í einu
hrópað, og hann sá varðmanninn
koma hlaupandi eftir götu einni,
sem lá frá hliðinu, og stefndi í
áttina til sín. Félagi hans, Bill,
fylgdi honum fast eftir.
Hallur sá það, að hann hafði
tapað, og sneri sér því við, til
þess að halda á braut, og sagði
ekkert orð. En vörðurinn lét sér
það ekki nægja. Hann skammaði
Bill svo kröftuglega, að því verð-
ur eigi með oröum lýst. Hann
tók í kraga Halli, hristi hann og
skók og sparkaði síðan þar í hanD,
sem náttúran hefir ætlast til að
sparka skuli. Hallur komst aftur
á fætur, og er náunginn hélt á-
fram að elta hann, barði hann
hann svo fyrir brjóstið, að hann
reikaði.
Eldri bróðir Halls hafði kent
honum að beita knefunum, og
hann bjóst nú til varnar gegn
hinum fjandmanni sínum. En ósam-
lyndi virtist eigi jafnað á svo
einfaldan hátt í námunum. Pilt-
urinn nam staðar, og alt í einu
var skammbyssuhlaupi beint að
Halli.
„Réttu upp angana", grenjaði
Bill.
Þetta haíði Hallur aldrei áður
heyrt sagt, en merkingin var
greinileg, svo að hann rétti upp
hendurnar. Og í sama bili réð
fyrri fjandmaður hans á hann