Baldur - 23.12.1950, Blaðsíða 1

XVI. ÁRGr.
Isafjörður, jólin 1950.
21.—23. tölublað.
illIllllllllllllllllllllllllllllllllIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllBIIBIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllllllllllllllllllilllllillllllllllllllllllllllllilililliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
ÖRN ARNARSON: J Ó]L.
Nú rennur jólastjarna
og stafað geislum lætur
á strák í nýjum buxum
og telpu í nýjum kjól.
Hve kertaljósin skína
og sykurinn er sætur
og söngurinn er fagur,
er börnin halda jól.
Þá klappa litlar hendur,
og dansa fimir fætur,
og fögrum jólagjöfum
er dreift um borð og stól.
Nú rætast margar vonir
og draumar dags og nætur.
Ó, dæmalaust er gaman
að lifa svona jól.
Og mitt í allri dýrðinni
krakkakríli grætur
— það kemur stundum fyrir,
að börnin gráta um jól —
en bráðum gleymist sorgin,
og barnið huggast lætur
og brosir gegn um tárin
sem fífill móti sól.
Og ellin tekur hlutdeild
í helgi jólanætur,
er heimur skrýðist ljóma
frá barnsins jólasól.
En innst í hugans leynum
er lítið barn, sem grætur —
og litla barnið grætur,
að það fær engin jól.