Vikutíðindi - 03.02.1961, Side 4

4
VIKUTlÐINDI
Þeir rökstyðja sitt mál
með því, að á mestu velti að
koma Svisslendingum á ó-
vart, enda þýði ekki að reyna
að vinna Dani. Andmælend-
urnir hinsvegar segja, að við
megum ekki gera lítið úr
styrk okkar manna, það
gæti jafnvel svo farið, að við
ynnum Dani, þar sem þeir
vanmeti getu okkar manna.
Ef hinsvegar svo færi, að við
töpuðum með miklum mun
fyrir Dönum, mundi það
skaða mjög það góða álit,
sem Islendingar hafa áunn-
ið sér á undanförnum árum
og þá væri einnig sá mögu-
leiki fyrir hendi, að við gerð-
um jafntefli við Svisslend-
inga og töpuðum vegna lé-
legri markatölu.
Það er hér sem í flestum
öðrum málum, að báðir hafa
til síns máls nokkuð. Fyrri
skoðunin sýnist þó heilla-
vænlegri og skal það nú rök-
stutt nánar. Svisslendingar
Heimsmeistaramóiið í handknattleik s
A að beita sterkasta liðinu
Aðalumræðuefni íþróttaáhugamanna hefur að undan-
förnu verið Heimsmeistaramótið í handknattleik, sem
fram fer í byrjmi marz og hefur mikið verið rætt og
ritað um möguleika íslendinga í þeim mikla leik. Eins og
flestir, sem fylgjast með þessum málum vita, eiga íslend-
ingar að leika tvo leiki í röð, fyrri leikinn við Dani, en
þann síðari við Svisslendinga. Sú skoðun hefur verið sett
fram, að við eigum að spara okkar beztu menn í leiknum
við Dani, þar sem sá leikur sé fyrirfram tapaður, en
Svisslendingar muni hins vegar geta kynnt sér leikaðferð-
ir landanna og áttað sig á því, hverjir séu þeirra sterk-
ustu menn, og muni þeir þá eiga hægara með að verjast
og vinna. Þessi skoðun hefur þegar öðlazt marga fylgd-
armenn og er það eðlilegt, svo skynsamleg, sem hún er.
voru ekki með í síðasta
Heimsmeistaramóti og eru
þeirra leikaðferðir því alveg
ókunnar okkar mönnum,
nema það, að líklegt má telja,
að þeir hafi svipaðar aðferð-
ir og grannar þeirra í Mið-
Evrópu, en um þetta er sem-
sagt ekkert vitað. Ef Sviss-
lendingar geta þessvegna
Hvað á að gera við heimsmetin ?
Venjuleg tímataka véfengd
Það afrek, sem einna liæst ber í frjálsum íþróttum á
síðastliðnu ári, er vafalaust heimsmet Harys í 100 m
hlaupi, 10,0 sek., sem sett var í Sviss snemma í sumar.
Eins og menn mmia stóð mikið í stappi, hvort þetta af-
rek fengizt viðurkennt. Ástæðan var sú, að í aðalhlaup-
inu sögðu meðkeppendur Harys, að hann hefði þjófstart-
að, þ. e. a. s. þeir sögðu þetta, eftir að tíminn hafði verið
tilkynntur, en ræsirinn hafði enga athugasemd gert við
start hans, en dómaramir tóku þetta samt sem áður til
greina. En þá var liinum þýzka hlaupara nóg boðið, hann
sagðist skyldi hlaupa þetta aftur og sanna sitt ágæti
með því. Og það gerði hann. I þetta skiptið fetti engínn
fingur út í hlaup hans. En þegar átti að fara viðurkenna
metið var vandinn verri. Það hlaup, sem dómaiarnir á
mótinu viðurkenndu var nefnilega aukahlaup og þau má
ekki viðurkenna. Það var þó gert í þetta sinn.
Það er annars mjög athygl-
isvert hve erfiðlega gengur
að fá menn til að trúa því,
að menn hafi sett heimsmet
á hinum skemmri vegalengd-
um, og skulu nú sýnd dæmi
um þetta.
Þegar Jesse Owens hljóp
í fyrsta sinn 100 m á 10,2,
en það var á Ólympíuleikun-
um í Berlín, fékk hann það
met ekki viðurkennt, mest
vegna þess, að menn trúðu
ekki, að hægt væri að hlaupa
svona hratt, en hann sann-
aði ágæti sitt og endurtók
afrekið. Síðan var talið, að
ekki væri hægt að hlaupa
hraðar og La Beach fékk ó-
þyrmilega að kenna á þessu.
Árið 1951 hljóp hann 100 m
á 10,1, en metið var ekki við-
urkennt. En 5 árum seinna
gerist það á íþróttamóti í Ber-
lín, að tveir Bandaríkjamenn
Williams og Murchison,
ná þessum sama tíma og þá
var rokið til og viðurkennt,
að La Beach hafi einnig náð
þessum árangri og þannig er
nú í öllum afrekaskrám. Svo
kemur Hary og bætir metið
í 10,0, en brautinni hallaði 1
cm of mikið, metið fæst ekki
viðurkennt. Hann endurtek-
ur þetta afrek svo í sumar
eins og sagt er frá að fram-
an. Nú er metið viðurkennt,
en ekki fást samt allir til að
viðurkenna það. 1 Noregi er
gefið út mjög gott íþrótta-
blað, Sportsmanden. Sá sem
ritar um frjálsar íþróttir í
þetta blað heitir Eystein
Paulsen og virðist vera tor-
trygginn mjög. 1 sumar eftir
að Hary setti metið, vakti
það athygli margra sem þetta
blað lesa, að hann trúði því
ekki, að Hary hefði náð
þessum árangri. Ástæðan var
sú, að rafmagnsklukka sýndi
10,25 og hann ályktaði sem
svo: Rafmagnsklukkan hlýt-
ur að sýna réttan tíma, en
hinum venjulegu tímavörð-
gegn Dönum ?
kynnzt leik okkar manna í
leiknum við Dani, þá hafa
þeir þar fengið mikilvægt
forskot, sem jafnvel gæti enzt
þeim til sigurs, ef þeir fengju
nokkurn veginn sama liðið á
móti sér, eða að minnsta
kosti ekki sterkara lið. Sig-
urmöguleikar okkar gegn
Dönum eru hinsvegar svo
hverfandi, að það má telja
það kraftaverk, ef sigur
ynnist. Að vísu munu Danir
ganga sigurvissir til leiks, en
eins og allir vita er það mjög
lélegt veganesti undir venju-
legum kringumstæðum. En
hinsvegar ber á það að líta,
að Danir þekkja okkar lið út
og inn, vita um kosti þess og
galla og hafa þessvegna
nokkra ástæðu til að vera
vissir um sinn hag.
Bezta lausnin á þessum
vanda mundi líklega vera að
fara bil beggja. Það er t. d.
sjálfsagt að nota Hjalta ekki
um að skjátlast. Þetta er
gott og blessað, svo langt
sem það nær. Sömu skoðun
er að finna í Alþýðublaðinu
á laugardaginn var. En sag-
an er bara ekki öll sögð með
þessu. Það skal að vísu vio-
urkennt, að rafmagnsklukka
taki tímann nákvæmar en
menn geta gert. En hvað þá
um öll gömlu afrekin ? Ef
þessi skoðun ætti að verða
alls ráðandi, mundi þá ekki
þurfa að ógilda öll afrek,
sem ekki eru tekin á raf-
magnsklukku, gömul og ný.
Það er feykileg ósanngirni
að ætlast til þess, að hlaup-
arar í framtíðinni skuli þurfa
i að hlaupa hraðar tíl að ná
sama árangri, tölulega séð,
aðeins vegna þess, að tæknin
hefur batnað. Það gefur
auga leið, að tímar, sem
teknir eru á venjuiegan hátt,
eru ekki fullkomlega ná-
kvæmir og það er einfaldlega
vegna þess, að viðbrögð
manna eru það sein, að alltaf
hlýtur einhver tími að líða frá
því að skotið ríður af og
þangað til menn taka við sér.
I framtíðinni hlýtur því ann-
aðhvort að verða haldið á-
í markið fyrr en gegn Sviss,
þar sem þeir Sólmundur eru
svo gjörólíkir í markvörzlu,
en hins vegar ber ekki að
hafa hreint b-lið á móti Dön-
um, en hvíla t. d. þann mann,
sem að flestra dómi er bezt-
ur Islendinganna, þ. e. Ragn-
ar Jónsson. Það er ábyggi-
legt, að hann gæti valdið
miklum usla í liði Svisslend-
inga, ef þeir hefðu ekki
kynnzt honum áður.
Um þetta má annars deila
endalaust, en þegar á hólm-
inn er komið verður það þjálf-
arinn, sem mestu ræður um
niðurröðun liðsins og við
skulum vona, að hann geri
það vel, sem hans er von og
vísa.
Augíýslnga-
og
ritstjórnar-
sími
VIKUTlÐINDA
er
14856
Afgreiðslan
er í
Tjarnargötu 4
fram að taka tímann upp á
gamla mátann, eða að ógilda
öll gömul afrek, sem ekki eru
tekin á rafmagnsklukku, en
það mundi þá vera obbinn af
öllum þeim afrekum, sem
unnin hafa verið. — r.