Vikutíðindi - 03.02.1961, Side 7
VIKUTÍ ÐINDI
7
Umsagnir um ölfrumvarpið Framh. af bis. 8
um að seint finnist allsherj-
arlausn þess mikla vanda-
máls. Hvorki á sviði áfengis-
mála né annarra. Sjónarmiðin
fara ætíð eftir mönnunum,
sem uppi eru á hverjum tíma,
og þeim aðstæðum er þeir
lifa við. Þótt þjóðin ákvæði
að heimila bruggun og sölu
áfengs bjórs nú á þessu ári,
þá gæti vel svo farið, að hún
tæki öndverða afstöðu eftir
t. d. 10 ár.
Til þess munu áðurnefndir
fulltrúar kjörnir á Alþing, að
þeir taki af okkur borgurun-
um mestallt ómak við laga-
setningu. Fyrst þeir nú
treysta sér ekki til þess að af-
greiða málið, á hvern veg sem
það svo færi, þá virðist ein-
sætt að efna verður til þjóð-
aratkvæðagreiðslu, eigi ein-
hver niðurstaða að fást.
Hverskonar björgunar- og
líknarstofnanir eiga fulla
virðingu mína, en ég get ekki
fallist á, að jafn fámennur
hópur og templarar hafi öll
ráð okkar í þessu máli í hönd-
um sínum. Tel ég raunar, að
templarar séu það elskir að
lýðfrelsi sem flestir aðrir, að
þeir vilji vita meirihlutavilja
þjóðarinnar og lúta honum.
Skilst mér að félagsskapur
þeirra sé einmitt byggður á
lýðræðiskerfi.
Ég legg því til að málið
verði lagt fyrir dóm þjóðar-
innar og henni gefinn kostur
á að segja hug sinn þar um.
Friöfinnur Ólafsson,
forstjóri
Ég tel það óþarflega mikla
afskiptasemi af neyzluvenj-
um manna að banna þeim að
drekka 3Yj% öl, en leyfa
þeim að drekka 214%.
Ég er enginn sérstakur
bjórmaður, en ég er algerlega
andvígur slíkri afskiptasemi
og að ofan greinir og yfirleitt
öllum ónauðsynlegum höftum
á frelsi manna.
Ég hef ennfremur þá trú
að öldrykkja dragi úr áfeng-
isneyzlu, eða neyzlu sterkra
drykkja frá 6—100 % alko-
hóls innihald, en slíkir drykk-
ir eru seldir hér á landi, eins
og allir vita, öll rök andstæð-
inga ölfrumvarpsins um hið
gagnstæða eru ekki sannfær-
andi, enda fram borin af of-
stækisfullum andstæðingum
málsins.
Sem sagt, það er bezt að
lofa fólkinu að ráða sjálfu
hvort það vill drekka öl eða
ekki.
Njái! Símonarson, fulltrói
Að undanförnu hefur
mönnum orðið mjög tíðrætt
um Island sem ferðamanna-
land og eru ekki allir á sama
máli um það frekar en svo
margt annað hér hjá okkur.
En hvort sem mönnum líkar
betur eða ver, þá verður þró-
unin samt sú í þessum mál-
um í náinni framtíð að hing-
að til lands streyma erlendir
ferðamenn í ríkum mæli.
Munu landsmenn fá drjúgar
gjaldeyristekjur af heim-
sóknum þessara erlendu
gesta.
í dag er málum þannig
háttað, að erlendir ferða-
menn, sem koma hingað til
lands með íslenzkum flugvél-
um og skipum, eiga þess kost
að kaupa sterkt öl með mat
sínum um borð. Ferðamenn-
irnir reka fljótt augun í það,
að hér er ekki um íslenzkt
öl að ræða, heldur danskt.
Þótt ekki sé nema gott eitt
að segja um hið góðkunna
danska öl, þá eru útlending-
ar hissa á því, þegar þeim er
sagt, að ekki sé leyfilegt að
selja sterkt íslenzkt öl í ís-
lenzkum farkostum, jafnvel
þótt utan landhelgi sé. Þeir
verða ennþá meira furðu
lostnir, þegar þeir komast að
raun um það, að á íslandi
er framleitt ágætt öl, sem
bannað er að selja öðrum en
sendiráðum og hinu erlenda
vamarliði. Hvað veldur þessu
furðulega fyrirkomulagi ?,
spyrja menn. Það er oft erf-
itt að finna viðunandi skýr-
hver þeirra sé snjallastur.
Hafa þeir nokkurntíma
orðið sammála um það?
Nei, því miður. En slepp-
um því, þetta eru allt ágætis-
menn og vilja sjálfsagt vel.
Heldurðu að fólkið þurfi að
fá kauphækkun ? „
Já, mér finndist það eðli-
legt. Ríkisstjórnin gerði eina
sálræna yfirsjón. Fólkið met-
ur lítils þá peninga, sem það
fær fyrirhafnarlaust, en þær
krónur sem það fær fyrir
vinnu sína metur það mikils.
Fjölskyldubætur og skatta-
lækkanir metur fólkið lítils,
en kauphækkanir mikils.
Vörur hafa yfirleitt hækkað
í verði og útgjöld manna í
krónutölu aukist mun meira
en vísitölureikningar segja
til um, einkum þeirra sem
hafa atvinnurekstur með
höndum eða eru að stofna
heimili. Þetta var sálræn yf-
irsjón hjá ríkisstjórninni —
þetta veldur óánægju hjá
fólkinu.
En hvað á að gera?
Það á að hækka gengið um
20%. Það gerir bátaútvegin-
um ekkert til, en lækkar verð
skipa sem á hvíla erlendar
skuldir. Auk þess á ríkis-
stjómin að fella niður 8%
söluskattinn og fella niður
fjölskyldubætur með tveim-
ur fyrstu bömum og hún á
að lækka vextina niður í það
sem þeir vom þegar þeir
framkvæmdu ,,viðreisnina“.
ingu á þessum málum, nema
ef vera kynni að hægt væri
að koma fólki í skilning um
það, að hér væri að finna lít-
inn en ofstækisfullan hóp
manna, sem þeir valdamenn,
er ölmálinu gætu kippt í lag,
þyrðu ekki að styggja, hvern-
ig svo sem á því kann að
standa.
Þeir menn, sem mest berj-
ast á móti sterka ölinu, telja
þjóðir eins og Dani og Þjóð-
verja standa á barmi glötun-
ar sökum bjórþambs. I því
sambandi vitna þessir menn
í tölur, sem eiga að sanna,
að þessar þjóðir drekki meira
áfengismagn en við íslend-
ingar árlega, og er bjórnum
auðvitað um kennt nú þessar
vikumar. En þessir góðu
herrar taka það ekki með í
reikninginn og minnast ekki
Bjargar þetta málunum?
Slíkar ráðstafanir myndu
þýða 30% lækkun á erlend-
um vörum bæði neyzluvörum
og byggingarvörum. Gei'a
engum neitt til. Verkamenn
myndu falla frá öllum kaup-
kröfum og fólkið myndi
hjálpa ríkisstjórninni til að
komast upp úr þeirri vitleys-
isgjá, sem hún er nú stödd í.
Ég efast nú um það.
Nei, þú skalt ekki efast um
það. Engir eru jafn sann-
gjarnir og hafa jafn mikla
fórnarlund og bændur, verka-
menn og sjómenn, ef engir
eru umspillendur þá sýna þeir
aldrei ósanngirni. En ef ó-
sanngimi er sýnd er venju-
lega um að kenna stjórnmál-
um eða einstaklingshagsmun-
um. Útgerðarmenn og háset-
ar skilja hvorir aðra. Útgerð-
armaðurinn veit að hásetinn
þarf að lifa og hásetinn veit
að útgerðarmaðurinn þarf að
hafa skipið vel útbúið. Þess-
vegna geta þeir alltaf komið
sér saman. Það er alltaf hægt
að finna réttar leiðir ef allir
hafa á því einlægan vilja.
Jæja, nú ertu farinn að slá
Einari Olgeirssyni við!
Blaðið þitt getur orðið vin-
sælt ef þú hefur rétt eftir.
Segðu mér Björn: greindi
ykkur Eystein á um daginn ?
Nei, því fór nú fjarri, því
Eysteinn er mikill ágætismað-
ur. Hitt sagði ég, að þeir
Lúðvík og hann væru ólíkir
á það einu orði, að erlendir
ferðamenn flykkjast nú í
stríðum straumum til þessara
landa, og þá sérstaklega Dan-
merkur. Það væri fróðlegt að
vita, hvað hinir erlendu ferða-
menn neyttu mikils hluta þess
áfengismagns, sem árlega er
gefið upp í t. d. Danmörku.
Ég er hræddur um, að pró-
sentutalan breyttist fljótt
hvað neyzlu Dana sjálfra á-
hrærir, þegar það mál væri
nánar athugað.
Ég er sannfærður um það,
að sterkt öl hlýtur að koma,
og það fljótlega. Þeir sem á
móti þessu máli berjast í dag,
geta ekki haldið því áfram til
lengdar með góðri samvizku
meðan almenningur hér á
landi getur fengið keypt bæði
létt og sterkt vín án mikilla
takmarkana.
Erlendi í Tungunesi, þegar
hann kom til kaupmannsins,
sem hafði leyst af hendi lítið
dagsverk og sagði við hann:
„Mikið er slegið, góastinn,
vel er slegið, góastinn, en
meira verður slegið á morg-
un, góastinn“. Mér fannst
ekki ástæða til að skamma
ríkisstjórnina fyrir það sem
hún gerði af viti.
Minntistu nokkuð á Stað-
arhóls-Pál í ræðunni?
Já, en það er víst bezt að
ég segi þér söguna alla. Stað-
arhóls-Páll bjó á Einarsstöð-
um í Reykjadal áður en hann
flutti að Staðarhóli. Hann ól
eitt sinn 20 kálfa inni í fjósi.
Um vorið þegar sólin skein
og grundir grænkuðu ætlaði
hann að njóta lífsins og hafa
gaman af kálfunum. Hann fór
upp á þekjuna á bænum á
Einarsstöðum en lét vinnu-
hjúin láta kálfana út. Kálf-
arnir þekktu ekki vatn frá
jörð, sem ekki var von því
þeir voru ókunnugir þeim
náttúruundrum. Þeir settu
halann upp í loftið, stukku
eftir einhverjum krókaleiðum
niður í á og drápu sig þar all-
ir. Þá varð Páli á orði: „Rú
þér, strú þér, Reykjadalur“.
Við hvað áttirðu með þess-
ari dæmisögu?
Ég átti nú eiginlega við
það að ríkisstjómin væri dá-
lítið misvitur eins og Staðar-
hóls-PálI og sérfræðingarnir
þekktu álíka mikið til íslenzks
atvinnulífs og kálfamir til
útivistarinnar.
Og þessu gleymdu Mogga-
menn þegar þeir rituðu um
málið.
gæfi, að égvæn feominn
í rúmið, háttaður, sofnaður;
vaknaður aftur og
farinn að éta;;.
„Rú þér, strú hér“