Heimilispósturinn - 25.03.1961, Síða 19

0)
0
s
K
Olli og Tumi horfðu furðu lostnir á. sótarann, sem kleif stigann
hinn rólegasti á nýjan leik.
— Ég á ekki orð til! mœlti Olli. — Hann kvartaði ekki einu sinni
um höfuðverk!
— Hausinn á honum er alveg flatur að ofan. Þessir náungar eru
eitthvað einkennilega samsettir. Hefurðu teklð eftir, að þeir segja
ekki aukatekið orð?
— Þetta er liklega rétt hjá þér, ungi vinur, sagði Olli hugsandi.
— Þegar maður talar sjálfur tekur maður ekki svo eftir þvl hvort
hinir tala líka eða þegja. Og skrýtnir eru þeir, það er satt. Þeir
eru ekki einu sinni t jakka!
En nú herti rigninguna og þakið varð svo hált, að sótarinn gat
ekki fótað sig lengur og rann æ lengra niður á við. Olli var svo
upptekinn að fylgjast með þessu, aö hann tók ekkert eftir málar-
anum, sem var að verki við hliðina á honum. Hann málaði í ákafa
beint af augum og lét sig engu skipta þegar aðalsmaðurinn Olli
bolla varð fyrir honum. Fyrr en varði hafði hann klínt grárri
grunnmálningunnt á magann á Olla! Hinn síðamefndi umhverfðist
nú alveg og tók að útlista fyrir málaranum, að svona hegðun væri
mjög svo óviðeigandi gagnvart jafnvel ættuðum herramanni. En í
millitíðinni hafði sótarinn misst alla fótfestu og brunaði með ó-
stöðvandi hraða fram að þakbrúninni...
Olli truflaðist í umvöndunum sínum við það að Tumi rak upp
skelfingaróp. Hann leit upp og sá einmitt þegar sótarinn hlunkaðist
fram af brúninni og féll með þungum dynk á jörðina fyrir neðan.
Þetta var svimandi hátt fall. Þeir hlupu allt hvað af tók í áttina
til sótarans. — Hann hefur flatzt alveg út! sagði Tumi. — Já,
þetta er hræðilegt, ungi vinur, stundi Olli. — Sæktu fljótt lækn-
inn og sendu Jússa með aspiríntöflu! Ó, hvílíkur óhamlngjudagur!
En brátt staldraði hann orðlaus af undrun, þvi þarna settist
sótarinn upp aftur, tók saman föggur sínar og reis hjálparlaust
á fætur. Hann gekk til félaga sinna, sem nú sýndu á sér fararsnið.
— Þeir eru að fara! sagði Olli vantrúaður. — Já, svaraði Tumi,
— ég hugsa að hann rigni of mikið. En mér er algjörlega óskilj-
anlegt hvemig sótarinn getur gengið eftir þetta fall. Og hinir litu
ekki einu sinni við þegar hann datt!
— Þessir náungar eru ekki af okkar stétt, mælti Olli. — Þegar
velættaður maður dettur ofan af svona þaki, þá hlýtur hann að
slasast alvarlega, það er augljóst mál.
Framh.

- kmi
— Við, þessar fyrstu, náðum lika í blllegustu bútana!
.♦>
•'»v> »
* '-♦-♦-♦»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»:<
mTIW
— Eg ætlaði bara að vita, hvort ég gæti aðstoðað nokkuð. Mér{j
heyrðist hestarnir yðar vera orðnir eitthvað órólegir!
V
>5
V
:♦»»»»»»:<>»»»»»»»»»»»»»»»»»»>»»»»’♦
HUMILISPÓBTURINN