Stormur - 20.01.1934, Blaðsíða 2

t
S iGJtiMUE
sitt hvíldarkveld“. — En þegar loks tókst að hefta að
nokkru rán þeirra úr ríkissjóðnum, þá sneru þeir sér að
Reykjavík, og nú er það hún, sem á að leggja til brennið
í óhófs- og eyðsluelda þeirra. — Við þá langelda ætla
þeir sér nú að verma hræ sín.
Að síðustu mun naumast vera hægt að enda þetta
stutta yfirlit yfir starfsemi Hriflunga hér í bæ fyrir menn-
ingu og hagsmunum Reykjavíkur öllu betur en með því að
tilfæra kafla úr leiðara, sem birtist í 39. tbl. Tímans 1931
og heitir:
Móti dögun,
en undirfyrirsögnin er Úr gamalli ræðu.
Mun þessi ræða vera eftir Jónas Þorbergsson, sem þá
var ritstjóri Tímans.
Þessi kafli hljóðar svo:
,,Eg ætla fyrst að segja ykkur stutta sögu af henni
ömmu minni. Amma gamla sagði okkur drengjun-
um sögur. í rökkrinu settust við hjá henni og hún
jós af brunni minnis síns undursamlegar sögur.
Hún var margfróð og minnisgóð, en þó gekk sögu-
forðinn til þurðar. Og þá var ekki annað ráð fyrir
.höndum en að endurtaka sömu sögurnar. Okkur
var það ekki á móti skapi. Við þreyttust aldrei. En
það kom fyrir, að amma þreyttist á endurtekning-
unum og hugur hennar hvarflaði frá efninu. Þá
kom það fyrir, að hún lagði aftur augun og tautaði
eitthvað fyrir munni sér og tugði — að okkur virtist
ekki neitt. Og er við höfðum nokkrum sinnum
spurt: ,,Hvað svo meira?“ fórum við að veita þessu
undarlega fyrirbrigði athygli og spurðum: ,,Hvað
ertu að tyggja amma?“ — „Eg er að tyggja gaml-
an hátíðamat“, svaraði hún“.
Tíminn, rödd Jónasar Jónssonar fyr og nú, hefir verið
nokkurskonar amma íslensku þjóðarinnar — en þessi
amma hefir verið vond í stað þess, að flestar aðrar ömmur
eru góðar, og því hafa sögur Tíma-ömmunnar orðið þeim,
sem á hlustuðu, til bölvunar, gert þá að verri mönnum og
heimskari, en þeir áður voru.
Og það hefir komið fyrir þessa Tíma-ömmu, eins og
aðrar ömmur, að sögurnar hennar — rógburðurinn, lyg-
arnar og blekkingarnar þrutu, en þá voru þær bara endur-
teknar. — Og Tíma-amman gamla tugði og tugði í sífellu,
og hún tyggur enn, þótt nú sé orðið líkara jóðli. — Og
þetta, sem hún er að tyggja, er „gamall hátíðamatur“, —
það er rógurinn um Reykjavík og bestu menn þjóðarinnar.
Og nú er það undir ykkur komið, kjósendum Sjálf-
stæðisflokksins, hvort þið viljið fela þessari Tíma-ömmu
forráð ykkar og eigna ykkar á næstu 4 árum.
Þið svarið því á laugardaginn.
--------------
Misbeiting dómsvaldsins.
,,Á okkar landi er einnig komið atriði inn í löggjöfina
sem er opinber viðurkenning á, að hætta geti stafað af
dómurum, sem jafnframt eru við stjórnmál riðnir.
-----Það má ekki koma fyrir, að dómsvaldinu sé
misbeitt, ekki heldur í undirdómunum,
Sá grunur má ekki leggjast á að undirdómararnir
dæmi ranga dóma til þess að klekkja á pólitískum and-
stæðingum“.
Kaflinn hér að framan er tekinn úr grein, sem birtist
í 19. tbl. Tímans 1926.
Væri ekki holt fyrir Hermann að rifja hana upp
fyrir sér og festa hann í minni.
Ofarsælasta fjármáíastjórnm.
í greininni „Rústir“ sem birtist í 1. tbl. Tímans 1927
er svo að orði kveðið:
„Hin harða fjárkreppa, sem nú hvílir með ægi-
legum þunga yfir öllum undantekningarlítið er
fyrst og fremst afleiðing af skammsýnni fjármála-
stjórn — vafalaust ófarsælustu stjórn í fjármálum
síðan stjórnin fluttist inn í landið“.
Eins og í mörgum öðrum tilfellum og raunar flestum,
var þessi grein Tímans lygi, þegar hún birtist. — En hefði
hún staðið í Tímanum 4 árum síðar, 1931, er Framsóknar-
stjórnin lét af völdum hefði hún verið bókstaflegur sann-
leikur.
Framsóknarstjórnin var „ófarsælasta stjórnin í
málum síðan stjórnin fluttist inn í landið“, og mikið af
þeirri kreppu og því atvinnuleysi, sem nú þjakar oss, á
þangað rætur sínar að rekja.
Dómtir Tímans um Hédínn.
Hérna á árunum skrifaði Jónas ýmislegt um sam-
herja sinn Héðinn Valdimarsson, sem fróðlegt er nú fyrir
jafnaðarmenn og framsóknar að rifja upp fyrir sér.
Verða hér 3 lýsingar á Héðni teknar upp:
1. Mikill í lofti.
Héðinn Valdimarsson hefir þótt mikill fyrirferðar á
jörðunni. En nú er fengin ný reynsla fyrir rúmmáli þessa
mikla manns. Þegar íhaldið sendir hann út um landið loft-
leiðis, verður að flytja hann lausbeislaðan í flugvélinni,
því að megingjarðir þær, sem ætlaðar eru til að festa far-
þega í sætunum, ná ekki utan um Héðinn. Mun lengd
þeirra þó miðuð við þá menn, sem best eru í skinn komnir
annarsstaðar í veröldinni. Geri aðrir miklir menn betur.
( 43. tbl. 1931.)
2. Héðinn píslarvottur.
Alþýðublaðið er að gera Héðinn að píslarvætti. Þetta
tekst ekki. Fyrst er nú nafnið. Það er alveg ómögulegt að
setja það í samband við píslarvætti. Eða þá útlitið. Hugsið
ykkur píslarvott feitan, rjóðan og sællegan eins og Héð-
inn. Nei, ef Alþýðublaðið þarf á píslarvætti að halda, þá
ætti það að reyna að brúka þá Felix eða dr. Guðbrand.
Útlit þeirra svíkur engan.
3. Frambjóðendurnir í Reykjavík.
„Eístur á lista þeirra (þ. e. sosialista) er Héðinn
Valdimarsson.......Hann er talinn greindur og duglegur,
en fram úr hófi eigingjam og stirðvirkur......Hann lifir
og starfar einsog oddborgari og umgengst mest odd-
borgara.“
Um Sigurjón Ólafsson segir meðal annars í sajmu
grein:
„Sigurjón Ólafsson er næstur Héðni á listanum, mein-
leysismaður hinn mesti og hefir það fram yfir Héðinn, að
hann þekkir kjör verkamanna eitthvað. En hann er alveg
gersneyddur öllum hæfiieikum stjórnmálamanns, og dans-
ar því í pólitíkinni alveg eftir hljóðpípu Héðins. Sekt
hans er minni en læriföðursins, en hann hefir þó svikið
kjósendur sína......“