Stormur - 01.05.1937, Blaðsíða 5

Gerfi ekki gafst aÓ hjúp. Jötnar hræðast élið svart, Sannleiks tóninn þoldi’ ei þann,
Gjafir fékk í tösku. járnið skæða bana. þá tók hreint að geipa.
Aftur gekk í gieymskudjúp, Tók að mæðast furðu fast, Þúsund krónur hundrað hann,
girtur sekk og ösku. fylking næðisvana. hefði reynt að gleypa.
VI. VIII. Þegar failinn flatur lá,
Þings í vé sá æddi inn, Gleðihljómur heyrSist frí, fór að hallast kraftur.
ekki hlé sem veitir. hug úr dróma leysti. Orgiö svall í gómagjá.
Þungt hann sté við stafinn sinn, Einn í rómu geystan gný, Glumdi kallið aftur.
stafinn G sem heitir. gammi óma þeysti. X. Augum rendu firðar fast.
Hugarkrúnan geystist grá, Einatt fargar friði sá,
grár varð núna skallinn. frægur vargs að hætti. Friður brendur virtist.
Dökkar rúnir ristar á, Skuggabjarga brúnum á, Stáls við rendur gneisti gnast.
renna brúnastallinn. ber hann marga drætti. Gumi kendur birtist.
Nísku girtur manna mest, Má um greina manninn þann, Sköfnung klingir skarpvitur.
mjög sá birtist kraftur. margt þó reynist falið. Skæður hringabendir.
Glaður hirti, gleipti flest, Konu eina hefur hann Borgfirðinga buðlingur,
gefið, virtist aftur. haft, í meiiíum talið. beint á þingið vendir.
Rann þar iok frá lævísi Hans við táli’ ei hugur rís, Vanur æstum darradans,
(Lastar okið ríka). hrekkja bálar tundur. djörfung glæstri miður
Vild í kokið Kveldúlfi, Ekki hálan hræðist ís, Hleypti næst á fjandafans;
kátur moka líka. hreykinn stála-þundur. friðinn læsti niður.
Farsæld tróð í foldarbing, Geiii otar greitt með sann, Hvergi mæddur hjörs í þrá;
fældist góða skrifið. gerði lotu stærri. hlífum klæddur var hann.
Harnar óoum hildar þing. Veldissprota í hendi hann, Margum blæddi benjalá.
Hauður blóði drifið. hafði brotinn nærri. Bragna hrædda skar ’ann.
VII. Viskan snjáoa var sem fyr, Líkt sem boði byltist á,
Heiftum fnæsti hann á ný, vild í ráöum lokka. brustu stoðir hörðu.
hljóðin stærstu sendi. Var hans dáð sem Vígastyr, Heyrðust voða hljóðin þá,
Þá í æstan geiragný, vó í báða flokka. helveg troða gjörðu.
gumi næstur rendi. —
IX. Þungt í sinni mjög er mér,
Hægur, stiltur hjörs í þrá, Stebbi vóð á völlinn þá, mörg því kvinna grætur.
hjartað milt því ber hann. vildi góður duga. Grafnings linna grundin hver
Djörfung fyltur, blíð er brá. Kveldúlf óður æddi á, góðar finni nætur.
Bragna trylta sér ’ann. ei með bráðurhuga Stóli kvæða færi frið,
Velli heldur hann í þraut. Lygin vall úr herjans hvoft, fargi, mæðu — pínu.
hans því veldur kraftur. hugur svall af bræði. Sjóli hæða Ijái lið,
Fyrir Kveldúlf skildi skaut, Tómu galli ældi oft, landi gæða mínu.
skatna feldi aftur. uns hann skall af mæði. S. E

Kol og koks
Nægar birgðir ávallt fyrirliggjandi.
Verð og gæði hvergi betra.
Koíasalan «.f.
Pósthússtræti 7, — Reykjavík,
Símar: 4514 & 1854.
M e n u
Cocktail — gefinn af Magnúsi Torfasyni.
Afeng mysa frá Agii í Sigtúnum.
Samsölumjóik og Svartidaúði, half and haif.
¥ •¥
Kommúnistiskur drafia-veilingur.
v .y ¥
Endursendur freðfiskur frá Ámeríku.
* f. *
Þingeyskt roiiukjöt, gefið af Sambandinu,
með feráSinni tóig út á
* ■{■
Terta úr AiþýíSuferaúSgerfeinni.
* •* *
Rússneskt te — smygiaS.