Sendiboðinn - 19.04.1939, Blaðsíða 8

6
SENDIBOÐINN
Frú GUÐRÚN B3ÖRNSDÓTTIR:
Samvinna foreldra oá kennara.
Það er ekki óalgengt, hvorki hér í Siglu-
firði né annarstaðar, að ýmislegt sé út á
barnaskólana sett. Að einhverju leyti er
það vafalaust á rökum byggt — ekkert er
alfullkomið — en mjög oft er til slikra að-
finninga gripið sem þægilegra afsökunar,
þegar heimilin xanrækja sjálf að gera
skyldu sína gagnvart barninu, eða þegar
foreldri fellur illa að viðurkenna það, að
barnið þess sé vangefið eða hirðulaust.
Þess er allt of óvíða gætt, að eitt helzta
skilyrðið fyrir því að uppeldi og upp-
fræðsla barna geti vel tekizt, er það að
samstarf og samhjálp foreldra og kennara
sé góð. Hversu andstæðir sem þessir að-
ilar annars kunna að vera, verða þeir í
uppeldisstarfinu að gera sitt ítrasta til að
vera samtaka og mætast í sameiginlegum
kærleika og umönnun fyrir barninu, sern
báðir bera nokkra ábyrgð á. — Vitaskuld
verður þýðingarmesti og áhrifaríkasti þátt-
urinn í uppeldisstarfinu allt af í höndum
foreldranna og heimilanna. Þar dvelja þau
mest, þaðan koma fyrstu áhrifin, þar eru
sterkustu kærleiksböndin. Skólarnir eiga
aðeins að vera heimilunum til aðstoðar,
en pví mega foreldrarnir aldrei gleyma, að
mikið er undir þeim sjálfum komið, hvern-
ig að þeirri aðstoð notast. — Eins og
börnin eru hlýðnari og semja sig betur að
siðum foreldranna, eftir því sem þau elska
þau meira og treysta þeim betur, svo eru
þau einnig áhugasamari og skylduræknari
við nám hjá kennara, sem þeim þykir vænt
um og þau virða.
Foreldrar og kennarar, hjálpizt að og
sýnið hvorir öðrum vinsemd. Reynið að
forða viðkvæmu barnssálunum frá hinum
óheilnæma kuldagjósti óvildar og virð-
ingarleysis. Hann getur skilið eftir
kalbetti, sem seint gróa.
G. B.
WILLIAM MÖLLER:
Nokkur orð um reikning.
Enginn gengur þess dulinn, að ein nauð-
synlegasta námsgrein barnaskólanna er
reikningurinn. Enda skipar hún þar önd-
vegi ásamt móðurmálinu og skriftinni.
Hlutverk reikningskennslunuar er í fyrsta
lagi það, að búa börnin frá öndverðu und-
ir hina viðskiptalegu og hagfræðilegu bar-
áttu hins daglega lífs, og er þar mjög á-
ríðandi, að þar sé byggt á traustri og ör-
uggri undirstöðu. í öðru lagi þroskareng-
in námsgrein betur rökrétta hugsun og
engin námsgrein þjálfar jafn vel barnið í
því að einbeita huganum af alefli að einu
viðfangsefni, án þess að þar megi frá
hvarfla.
Reikningskennslan hefir því miður beinzt
alltof mikið að því, að troða inn í barnið
grúa aðferða og kerfa í tölustöfum, án
þess að það skilji af hverju þetta þurfi
nauðsynlega að vera svona. Engum dylst
það, ef hann fer að blaða í reikningsbók
þeirri, sem nú er notuð við reiknings-
kennslu í ísl. barnaskólum, að á henni eru
ýmsir annmarkar.