Alþýðuhelgin - 19.03.1949, Blaðsíða 7

ALÞÝÐUHELGIN
37
mega lifa þar alltaf eins hreinu og
r°sömu lífi, eins og kyrðin var þarna
hrein og há. Utan um þessa garða
'ggur hinn forni vígamúr, sem hlað-
inn var á dögum Engilsaxa. Er hann
akaflega þykkur, og standa víg-
^körðin ennþá eins óhulin, eins og
Þau hefðu verið hlaðin í gær. Inn í
múrana eru hlaðin skot fyrir her-
menn, og eru þar rifur á múrnum
11 að skjóta örvum út um á þá, er
að sóttu.
Til þess að vernda múrinn enn bet-
ar fyrir hruni, hafa stúdentar í Ox-
°rú plantað meðfram honum við-
ar^egund, sem Englendingar kalla
,ivy- Er þessi viðartegund ofur lauf-
J*i L-
og skýlir veggjum mjög við
regni 0g vatnsgangi. Þetta var ég að
a °ða daginn, sem ég kom til Oxford,
ram í myrkur. Morguninn eftir fór
01ra Combes með mér út í bæinn
til að sýna mér háskólábókasafnið.
Hún er mjög vel menntuð lcona, öldr-
uð og virðuleg. Ég fór um allt safn-
ið uppi og niðri með bókaverðinum,
og var þar margt fagurt og fróðlegt
að sjá. Alls eru þar um 50 herbergi,
full af bókum, og eru borð, bekkir'
og stólar, pennar, blek og pappír á
hverju borði í öllum þessum her-
bergjum handa þeim, sem koma og
vilja annaðhvorl lesa eða afskrifa
'handrit. Þar eru , rif á öllum þeim
málum, sem nokkra litteratur eiga,
og þar á meðal mörg frá íslandi.
Handritið, sem þar «r af Grágás, er
lélegt og ekki gamalt. Ég gat ekkert
skoðað hér til hlítar, en ég hef heit-
ið á mig að fara þangað aftur og
skoða betur. Þetta er nú dauf og
leiðinleg saga um hið helzta, sem ég
hef séð, og bið ég yður virða viljann
en meta ekki verkið eða verkleys-
una“.
Tvær kosningavísur
eftir Þorstein Erlingsson.
^^egar kosið var um sambandslaga-
igUmvarpið sællar minningar sumar-
l908, sparaði herstjórn frumvarps-
"Ústaeðinga ekki lið sitt. Var þá
k kl við því að búast, að Þorsteinn
^ingsson fengi að sitja í náðum,
. °a var hann gerður út af örkinni
fóaroðursferðir gegn uppkastinu og
jij. beirra erinda bæði austur í
j, ulasýslu og upp í Borgarf jörð.
, Vstra átti hann að etja kappi við
hi
Ól;
°fuðkempurnar Jón í Múla og Jón
atsson ritstjóra. En sannast mála
l Un bað, að Þorsteinn hafi verið lítt
o e’®ður til þess háttar rekagáttar,
for orð af því, að hann drægi held-
KlSér 1 bardögunum eða fataðist jafn-
ef R.Vopnaburðurinn, þó að enginn
j lzt um einlægni hans. Eftir kosn-
^Safund í Norðfjarðarþorpi (nú
iáp ^uPstað) héldu þeir Jónarnir
viðt ^ SVeitina fram at Þorpinu til
als við kjósendur þar, sem ekki
u haft fyrir því að sækja fund-
inn ytra. Þorsteinn hafði sig ekki
upp i að fylgja nöfnunum eftir, sat
kyrr í þorpinu og orti af þessu til-
efni vísu, sem komst á gang og
þótti ekki líkleg til að afla honum
vinsælda eða auka liði hans kjör-
fylgi í því byggðarlagi, enda mun
hún ekki hafa gert það. Vísan er
þannig:
Ekki fer ég inn á sveit
að elta þessa Jóna.
Þeir eru þar í þrælaleit,
og þefa af hverjum dóna.
Jónarnir unnu kosninguna glæsi-
lega í Suður-Múlasýslu gegn þeim
Jón Bergssyni á Egilsstöðum og
Sveini í Firði.
Af Borgarfjarðarferðinni er þetta
að segja: Þorsteinn steig af skipi í
Borgarnesi og átti vinum að mæta,
þar sem voru þau hjón, Þórður lækn-
ir Pálsson og Guðrún, dóttir Björns
Jónssonar ísafoldarritstjóra, sjálfs
aðalforingja frumvarpsandstæðinga.
Þórður var í læknisferð, er Þorstein
bar að garði, en frúin var veitul og
viðræðugóð, og undi Þorsteinn vel
hag sínum. Af pólitískum aðgerðum
hans fer ekki sögum. Um kvöldið var
fagurt veður, og stakk frú Guðrún
þá upp á því við gest sinn, að hann
gengi með henni út í Brákarey til að
njóta þar kvöldfegurðarinnar, sem er
annáluð. Þá*er heim kom, fékk frúin
skáldinu póesíbók sína, en hún veik
sér frá og lét skerpa á katlinum. Þeg-
ar hressingin. var fram reidd, hafði
Þorsteinn ritað þetta ljóðkorn í
bókina:
Ef Þórði er það ei beint til baga,
þá ber mig hingað oftar fley
að sjá með yður sumardaga
og sitja um kvöld í Brákarey.
Það hneykslar engan heim í Vík.
Þeir halda, að það sé pólitík.
# !<C <•
Rasmus Rask.
í ársbyrjun 1888 hélt dr. Björn M.
Ólsen fyrirlestur um Rasmus Kr.
Rask. ,,ísafold“ kemst m. a. svo að
orði um fyrirlestur þennan:
„Fyrirlesturinn var sérlega vel
saminn, fróðlegur og áheyrilegur . . .
Dr. B. M. Ólsen sagði meðal annars
ýmsar sögur um Rask,' fáum kunnar
áður:
Rask sté í stólinn hér í Reykja.
vík, í dómkirkjunni — hann hafði
stundað guðfræði við háskólann —
Jog prédikaði íslenzku svo vel, að
enginn mundi hafa þekkt annað en
að hann væri góður klerkur alís-
lenzkur. Bjarni Thorarensen var í
kirkju; hann var einn af skólabræðr-
um hans og vinum hér. Hann sagði
við Rask eftir messu: „Hvort á nú
heldur að kalla þig monsieur Rask
eða séra Rasmuns?“
„Og sjálfsagt séra Rasmus“, svar.
aði Rask.
Rask var maður lítill vexti og
fremur pervisalegur. Sveinbjörn Eg-
ilsson, er þá var í Viðey, ungur, hjá
fóstra sínum Magnúsi konferenzráði
Stephensen, er Rask kom hingað
1813, spurði einhvern, er hafði séð
hinn nýkomna unga vísindamann í
Reykjavík, hvernig hann væri útlits.
„Hann er lítill og væskilslegur, eins
og þú“, sváraði maðurinn."
¥