Alþýðublaðið - 29.04.1924, Síða 3

K£*YlktrBEA«I&
F.: Men jeg vil hava meira
skammlr.
Blaðamaðurinn (feemur inn):
Má segja frá því í blaðiuu á
morgun, að lóan sé komin, og
að Suðurland fari til Borgar-
ness?
F,: Hvor koinmer Loan fra?
B.: Frá Afríku.
F.: Er tað Fragtdaœpur eða
Fisker ?
B.: Það er fagl.
F.: For Fanden 1 Hvorior spör-
ger Dá?
B. (staœandi): De har sagt —
F.: Naa, ja, saa lad gaa. Men
hör, min gúv'le Júnbjornston! De
kan skammast som nuð í flag,
eins og tið segið. Skriv nú ein
æriig skammagrein til á morgun,
og gleym endalig ekki að vísa
mér manúskrlftln. (B. hneigir
sig og fer.)
2. þáttur.
(He’ma hjá blaðamanninum.
Hann kemur inn og gengur
æðislega um góif og sezt síðan
við skrifborðið og styður hendi
undir kinn.)
B. ( prettur upp af stólnuœ):
Helv . . . er að vera svona svín-
buudinn þessum dj........1 Ég,
sem ætti að vera koœinn inn á
18. greln! Já; roikið andsk . . . á
Þoratelnn gott að vera laus! En
hvað get ég gert? Ég verð að
að skrifa. (Sezt aítur við borðið
og byrjar að skrifa, hættir aftur,
bryður pennasfc aftlð og tautan)
Jón Sigurðssoa gaf út tfmarit f
Kaupmannahöfn og það meira
að segja á íslenzku; — — það
má vel Ukja því saman; — —
nel; það dugar ekki. — En Björn
gamli Jónsson, — hann áiti ísa-
f©id einu sinni. og hann hefði
getað verið í svona útgáíufélagi.
Nei; því verður líklega ekki
trúað, að hann hefði orðið und-
irtylla hjá útlendum kaupmönn-
um. — — — Eq Óiatur Björns-
son? —---------Þar hefi ég það;
---------hann hefði áreiðanlega
orðið ritstjóri iyrir þá, ef hans
hefði notið Iengur við.---------
Þarna kemur þi,ð.--------Er það
nokkuð Jjótt un hann?-----------
Tj *; þetta hefi ég gert, og þetta
gerði Þorsteinn;-------en hann
er nú laus, sá skr ....---------
Ég held, ég hafi þá uppistöðuna;
------bara, að ritstjórah'flin trufll
mig ekki —-----------(sezt niður
og skrifar í ékafa; barið að
dyrum).
Ritstjórarnir (:om i inn og tala
báðir í einu): F. sendi okkur til
að biðja þig að liafa nógu miklar
skammir í gre ninni; — góða
nóttl (fara).
Blaðam^ðurinn (rýkur upp,
horflr tryllingslega kringum sig
í herberginu, þrífur blómstur-
pott í glugganum og ætlar að
tvíhenda í ritstjórana, sem eru
að staulast niður tröppurnar, en
í því hann reiðlr til, dettur hann
■sattactottQttQtKKaatssxtexaattðifói
ð
ð
II
1
A tgr©íösla
blaðsins er í Alþýðuhúsinu,
g opin virka daga kl. 9 árd. til
H 8 síðd., sími 988. AuglýBÍngum
Jt sé skilað fyrir kl. 10 árdegis
* útkomudag blaðsins. — Sími
K ppentsmiðjunnar er 633. x
ðxK»t»s:»oe(ao{iai«a<so(«a(»esi
aftur á bak á gólfið; potturinn
brotaar í tallinu, og moidin fer
í andlit honum og lyíUr vit hans:)
Skammir ? (Smjattar á moldinni.)
Nel. (Með vlðkvæmni:) Ó-gró-in
jörð-ð!
Tjaldið fellur.
Grímarr.
Alping i.
At því, sem gerst hefir á þingi,
síðan síðabt var frá sagt, er vfst
vert að geta þessá:
Níu þingm. í Nd. (Ásg. Ásg.,
Sigurjónsson Jónsson, Jör. Br,,
Árni J., Ág. FI., Bj. L., Jón S.,
P Þ. og Sv. Ó.) flytja frv. um
stofnun happdrættis fyrir ísland.
Eiga Sturlu-bræður og Phiíipsen
nokkur í Khofn að fá einkaleyfi
til þess og mega seíja það. io°/0
af iðgjöldum seldra hluta eiga
að renna til landbúnaðar og
Edgar itice Burroughs:
■ Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
skreið hann úr fylgsni sinu og tók að rannsaka um-
hverfið i von um að finna fjársjóðinn áður en Tarzan
kæmi aftur. Ætlun Belgjans var að finna gullið og
draga sig svo i filé, unz Tarzans væri farinn, og koma
þ;t með félaga sina og flytja burtu það, sem hann
gæti.
Hann fann sprungu, sem hallaði ofan i klettinn, ofan
að granittröppum. Hann gekk fast að göngunum, sem
lág-u inn i myrkrið, en þar stanzaði hann af ótta við að
rekast á Tarzan.
Apamaðurinn var langt á undan honum og þreifaði
sig Afram, unz hann kom að hurðinni. Augnabliki siðar
stóð hann i f járhirzlunni, þar sem hinir voldugu drottnarar
þess lands, sem nú var sokkið i sæ, höfðu fyrir mörgum
öldum farið höndum um þetta gull, sem hér var saman
borið i stórhauga.
Dauðakyrð rikti i hvelfingunni. Ekkert henti á, að
aðrir liefðu fundið herbergið, siðan apamaðurinn var
þar siðast.
Tarzan snéri ánægður aftur, Werper stóð bak við
snös i gjánni. Hann sá Tarzan fara upp stigann og
ganga út á klettsbrún þá, er snéri til daisins, þar sem
Waziri-menn biðu merkis húsbónda sias. ÞA laumaðist
Werper úr fylgsni sínu, fór inn i göngin og hvarf i
myrkrið.
Tarzan stanzaði á brúninni og rak upp ljönsöskur.
Hann endurtók merkið tvisvar og hlustaði siðan nokkrar
minútur, þegar siðasta öskrið dó út. Loks heyrði hann
svarið i fjarska — einu sinni, tvisvar, þrisvar. Basuii,
höfðingi Waziri-manna, svaraði i sama tón.
Tarzan fór aftur áleiðis til fjárhirzlunnar. Hann vissi,
að svertingjarnir myndu brátt koma og flytja á burtu
stóran sjóð i hinum einkennilegu gullstöngum Opar-
borgar. Á meðan ætlaði hann að bera eins mikið og
hann gat upp á klöppina.
Fimm timar liðu áður en Basuli kom að klettinum;
þá hafði Tarzan farið sex ferðir til fjárhirzlunnar og
borið fjörutiu og átta gullstengur út á klettsbrúnína.
Svo mikið bar liann i einu, að hverjum tveimur meðal-
mönnum hefði fundist nóg um að bera það; þó bar
ekki á neinni þreytu hjá honum, er haun með reipi
sinu hjálpaði svertingjunum upp á klettinn.
Sex sinnum hafði hann heimsótt fjársjóðinn, og i
hvert sinn faldi Werper sig inst I skugga herhergisins.
Einu sinni enn kom apamaðurinn og hafði nú méð sér
fimmtiu hrausta menn, sem hann einn hefði getað
fengið i þessa för vegna yfirburða sinna. Burt,.voru
bornar fimmtlu og tvær stengur enn. Og hafði þá
Tarzan hundrað steng'ur, er bann ætlaði að láta sér nægja,