Sveitarstjórnarmál - 01.08.1949, Blaðsíða 5

SVEITARSTJÓRNARMAL
3
Keflavíkurkaupstafiur árið 1949, séður úr lofti.
að var, suður á Miðnesi og róið þaðan með
línu. — Um miðjan marz hófst svo neta-
vertíðin og stóð þar til síðari hluta aprílmán-
aðar. Eftir þann tíma, til vertíðarloka, 11.
maí, var einkum veitt á færi.
Mest allur afli var þá saltaður og þurrk-
aður og þannig fluttur út, en nokkur hluti
var hertur. Allir þorskhausar voru hertir,
einnig ýsa og lúða.
Þorskhausarnir og harðfiskurinn voru seldir
sveitabændum, er komu suður á hverju vori
og greiddu með smjöri og kæfu.
Nú eru tímar brevttir. Aðeins lítill liluti
fisksins, sem veiðist, er nú saltaður, en
mestur hluti er flakaður og hraðfrvstur, og
þannig fluttur út. Hér í Keflavík eru nú 5
hraðfrystihús, sem geta tekið á móti og fryst
um 140 smálestir fisks á sólarhring.
Þorskhausamir eru nú ekki lengur hertir
til manneldis, heldur eru þeir ásamt öðrum
beinum fluttir í verksmiðju, er malar þá í
mjöl. Ein slík verksmiðja er hér í Keflavík,
Fiskiðjan s.f. Hefur sú verksmiðja einnig
tæki til þess að bræða og vinna úr síld.
Frá fyrstu tíð hafa ungir og hraustir menn
víðs vegar að af landinu sótt sjó frá Kefla-
vík. Margir þessara manna ílentust í Kefla-
vík og settust þar að.
Þó að Keflvíkingum hafi fjölgað mjög á
síðari árum (íbúar eru nú 2067), en báta-
flotinn eigi stækkað að sama skapi,þá helzt sá
háttur við, að í byrjun hverrar vetranærtíðar
sækja til Keflavíkur ungir menn utan af
landi og stunda þaðan sjó yfir vertíðina.
Ber byggðin oft svip þessarar fjölgunar,
þegar landlegur eru og skemmtanir.
Land er hér hrjóstrugt og erfitt til rækt-
unar, þó er dálítið ræktað af matjurtum,
einkum kartöflum.
Af því, sem nú hefur verið sagt, sézt, að
aðalatvinnuvegur Keflvíkinga er fiskveiðar
og iðnaður í sambandi við þær.
í vaxandi bvggð vinna alltaf nokkrir við
byggingar, smiðir og múrarar.