Alþýðublaðið - 30.04.1924, Blaðsíða 3

ALE»¥£>K?£L AB Z ©
Jóni Kjaitansyni, ritstjóra danska
>Mogga«, umhyggja sú, sem hann
tykist bera fyrir fátækum veika-
mönnum, þar sem hann er latinn
tala um í þessum pistli, að fá-
tækir verkamenn megi ekki viö
því að vinna ekki 1. maí. Jón
Kjartansson hlýtur þó að skilja
það, að þegar enginn vinnur þennan
dag, þá bíður verkið og verður
unnið síðar.
Nú vil ég spyija þingmanninn,
Jón Kjrrtanson, hvað hann hafl
gert til ab bæta úr neýð verka-
lýðsins. Hann á þó hægara með :
það en margur annar, þar sem
hann er þingmaður og tiiheyrir
stærsta þingflokknum, nema hann
sé svo áhrifalaus, að hans gæti
einskis á meðai flokksbræðra sinna.
Ég veit, að hvar sem málgagn
auðvaldsinna hamast á móti verka-
lýðnum og sjálfsbjargarviðleitni
hans, verður það ekki til aunars
en að kenna okkur verkamönnum
að standa saman, og eitt er stað-
reynd, að því meir sem »Morgun
blaðið< hamast móti okkur, því
betur skilur fólkið þær skyldur,
sem á því hvíia um að gera 1.
maí sem hátíðlegastan, og ég vii
vona, að ekki einn einasti verka-
maður né verkakona eða sjómab-
ur, sem hór verður 1. maí og
haflr heilsu til, láti sig vauta 1.
maí í ki öfugönguna, því að það
er bezta vopnið, sem hægt er að
vega aÖ andstæðingum okkar meb.
Um þau litilsvirðandi ummæli,
sem >Morgunblaðið« fer um for-
ingja okkar, Héðin Valdimarsson,
hirði ég ekki að fara otðum, því
að það er vel þektur siður lítil-
menna að naga í bakið á mönn-
um, sem hveigi eru nærri og þar
af leiðandi ekki hafa tækifæri til
að svara fyrir sig. Við verkamenn
þekkjum Héðin svo vel, að við
berum fult trau»t til hans hvað
sem danska máJgagnið segir.
Að siðustu: Alþýðuflokksmennl
Verið með 1. maí! Sýnum það í
verki, að við séum eins þroskaðir
og féiagar okkar í öðrum löndum.
Stormur.
M Daamörkn.
'Tilkynning frá sendiherra Daná.)
Siýiimenn, véiitjórar og útgerð* |
armenn hafa fallist á miðlunartil-
lögur sattasemjarans. Et þar ákveð-
inn 3 mánaða .uppsagnarfrestur og
6% hækkun á kaupgjaldinu, sem
var 1923. Laúnadeilan við sjó-
menn og kyudara verður tekin til
meðferðar eftir páskana, og er ekki
gert ráð fyrir, að þar verðl óvinn-
anlegir örðugleikar á samkomulagi.
Á dönskum spítölum og heilsu-
hælum hafa lengi undanfarið verið
geiðar tilraunir með berklaveiki-
meðal, sem Holger Mölgaard pró-
íessor við Landbúnaðatháskólann
4 '
Mjálpgí’st&i hjúkruu&rí éiag» -
i ss >Lfknar« «r epín;
ív'ánudaga . . . kl. ii—12 f. k.
Þrlðjudagá ... — 5 —6 «. -
Mlð'vlkudaga . . — 3—4 -
FosUidaga . . . — 5— 6 e- -
Laugardaga . , — 3—4
Umbúðapappir fæst á afgreiðslu
Alþýðublaðsins með góðu verði.
Kostakjðr. f>eir, sem gorast.
áskrifendur að »SkutIi« frá nýári, fá
það, sem til er og út kom af blaðinu
siðasta ár. Notið tsekifeerið, meðan
upplagið endist!
hefir fundið upp. Er lyf þei.ta gull-
salts samband og kallað aurocidin,
og haía innspýtingar með lyfl
þessu haft góð áhrif. Heflr félag
verið myndað til þess að fram-
leiða lyf þetta.
Danska hafrannsóknarskipið
>Dana«, sem menn kannast við
frá bínum stóra og gagnsmikla
leiðaíjgri Johs. Schmidt um At-
lantshaf og Kyrrahaf, leggur af
stað 26. þ. m. í leiðangur norður
í Atlantshaf, um Skotland til flskí-
rannsókna í höfunum umhverfis
Færeyjar og Island. Auk dr.
Schmidts taka n agtster Vedel Tha-
ning, nifgister P. Jespersen og dr.
N. C. Andersen þátt í ferðinni, og
meðan skipið heldur sig við ís-
11 1 . 1. . i .. 1. i 1 1.j >-. . .. -j-ij-
Edgar Rice Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
Þeg’ar siðasti Waziri-maðurinn fór út úr herberginu,
snóri Tarzan aftur til þess að lita einu sinni enn yfir
þau ógrynni auðæfa, sem ekki létu á sjá, þótt þessar
tvær ferðir hefðu verið farnar. Áður en hann slökti
kertaljósið, sem hann hafði haft með sér og kastað
hafði glætu sinni út i niðamyrlcur herbergisins, sem
verið hafði einrátt um þúsundir ára á þessum stað, lét
Tarzan hugann hvarfla til þess tima, er hann i fyrsta
sinn rakst á þessi auðæfi, þegar hann fiýði úr hvelfing-
unni undan hafinu, þar sem La, æðsta hofmærin hjá
sóldýrkendum, hafði falið hann.
Hann mintist atbnrðanna í hofinu, þegar hann lá
buudinn á blótstallinum, en La stóð yfir honum með
brugðinn hnif, og raðir presta og hofmeyja biðu alt i
kring tryltar af óþreyju eftir fyrstu blóðbununni, svo
að þeir gætu fylt dalla sina og drukkið til hinum geisl-
andi guði.
Hin snögga og ógurlega árás Tas, brjálaða prestsins,
stóð apamanúinum lifandi fyrir hugskotsjónum, flótti
hoffólksins undan blóðþorsta vitfirringsins, árásin á La
og þáttur sá, er hann átti i hinum grimma hildarleik,
er endaði með þvi, að hann gekk af prestinum dauðum
við fætur hofgyðjunnar, sem ætlað hafði að fórna
honum.
Þetta og margt annað flaug Tarzan i hug, er hann
rendi augunum yfir óteljandi raðir gullstanganna. Hvort
myndi La enn þá rikja i musterinu, sem stóð yfir þeim
stað, er hann var staddur á? Skyldi liún loksins hata
neyðst til þess að ganga að eiga einn hinna ljótu presta?
Það voru sannarlega sorgleg örlög fyrir svo fagra
mey. Tarzan hristi höfuðið, gekk að kertinu, slökti
ljósið og gekk til dyranna.
Að baki hans beið njósnarinn þess, að hann færi;
hann vissi nú það, sem hann vildi vita, og nú gat hann,
hvenær sem hann vildi, komið hingað með félaga sina
og látiö þá flytja með sér það, sem hann vildi.
Wazirimenn voru komnir yzt út i göngin og voru á
leiöinni út i tunglsljósið upp á klettinn.
Hann lokaði hurðinni, að hann hélt i siðasta sinui. í
myrkrinu i lrlefanum stóð Werper upp og teygði sig.
Hann rétti út höndina 0g klappaöi gullstöngunum
innilega. Hann tók, þær upp og vó þær i lófa sér. Hann
þrýsti þeim að sér og kjáði við þær eins 0g hvit-
voðung.
Tarzan hugsaði til unaðslegrar heimkomu, til ástrikra
arma, er lagðir væru nm háls honum, til mjúks vanga
við vanga sinn, en skugga brá fyrir, er hann mintist
spádóms galdralæknisins.
Og á fáum í okúnduin kollvörpuðust vonir beggja
Jiéssara manua. Annar gleymdi jafnvel ágimd sinni af