Sveitarstjórnarmál - 01.05.2003, Side 16

Skútustaðahreppur
Náttúran gefur og tekur
Um 450 manns búa í Skútustaðahreppi. Þar af búa um 200 manns í þéttbýlinu við Reykjahlíð,
sem byggðist að mestu eftir að starfsemi Kísiliðjunnar hófst nokkru fyrir 1970. Auk kísilvinnslu
og orkuöflunar byggist atvinnulíf að verulegu leyti á landbúnaði, ferðaþjónustu og veiði-
mennsku í Mývatni sem stunduð hefur verið í aldanna rás.
Þótt öflug og óvenjuleg um-
gjörð náttúrunnar skapi Mý-
vetningum lífsskilyrði þá leggur
hún þeim einnig kvaðir á herð-
ar. Sveitarfélagið þarf að sinna
ýmsum verkefnum í þágu nátt-
úruverndar og atvinnulífinu eru
einnig settar skorður af sömu
ástæðum - meðal annars með
sérstökum lögum er verið hafa í
gildi í um þrjátíu ár. Þannig
gefur náttúran og tekur í þessu
sérstæða byggðarlagi. Sigbjörn
Gunnarsson, sveitarstjóri í
Skútustaðahreppi, ræddi þau
mál í spjalli sem tíðindamaður
átti við hann einn veðurblíðan
laugardagsmorgun á dögunum.
að veita íbúunum góða þjón-
ustu. Þá verður að spyrja hvar
við eigum að bera niður. Hvar
við getum dregið útgjöldin
saman til þess að geta boðið
íbúunum þá þjónustu sem
samkeppni við önnur sveitarfé-
lög krefst. í því sambandi hljót-
um við fyrst að skoða þá þætti
sem við teljum ekki vera hlut-
verk sveitarfélaga, til dæmis
hvað vargdýr varðar, land-
græðslu, rekstur upplýsinga-
miðstöðvar fyrir ferðamenn og
ýmislegt sem ekki snýr beint
að þjónustu við íbúana."
Engir kostir í
landflæminu
„Sannleikurinn er sá að náttúran verður ekki varðveitt án inngrips okkar mann-
anna, en varúð ber að viðhafa," segir Sigbjörn Gunnarsson sveitarstjóri.
Níu þúsund krónur
vegna meindýraeyðingar
Sigbjörn kvaðst í byrjun ætla að
nefna eitt mál sem segi meira
en margt annað um þær skyld-
ur sem sérstaða sveitarfélagsins
leggur því á herðar. „Við verj-
um um fjórum milljónum
króna til þess að drepa minka,
refi og vargfugla á hverju ári,
sem er um níu þúsund krónur á
hvern íbúa og er örugglega ein-
stakt hér á landi. Ef við umreiknum þenn-
an kostnaðarlið yfir til stærðar og íbúa-
fjölda Akureyrar þá væri Akureyrarkaup-
staður að verja hátt í 150 milljónum króna
á hverju ári til þess að drepa vargdýr. Við
höfum sótt um fjárstyrki vegna
þessa bæði til umhverfisráðu-
neytisins og til fjárlaganefndar
Alþingis en höfum ekki fengið
undirtektir. Ég spyr hvort hægt
sé að ætlast til að 450 Mývetn-
ingar eigi einir að bera ábyrgð
á fuglalífinu við Mývatn, þessari fugla-
paradís á heimsvísu."
Verðum að endurskoða útgjöld
„Við verðum að veita íbúunum þjónustu
sem jafnast á við það besta sem önnur
sveitarfélög gera til að fólk vilji búa hér og
að því líði vel. Þjónustan er hins vegar
hlutfallslega dýrari eftir því sem færri ein-
staklingar standa að baki henni. Þótt sveit-
arfélagið standi allvel fjárhagslega kemur
að því að við verðum að endurskoða ein-
hver útgjöld ef við ætlum að halda áfram
Sigbjörn segir að komnar séu
fram auknar kröfur frá þéttbýl-
isbúum til ýmissa svæða úti á
landi vegna landástar. Þéttbýl-
isbúar geri kröfur um fram-
kvæmdir og þjónustu en séu
misjafnlega reiðubúnir að
greiða fyrir þjónustuna. Fá-
mennu sveitarfélögin á lands-
byggðinni geta ekki ein staðið
undir því sem með eðlilegum
rökum megi benda á sem
nauðsynlegar framkvæmdir og þjónustu
við allan almenning í landinu. „Við erum
að leggja fram um eina milljón króna á ári
til landgræðslu - þessir 450 íbúar. Ég veit
ekki hvaða upphæðum Akureyringar eða
Reykvíkingar verja til lands-
græðslu ásamt Landgræðslu
ríkisins. Skútustaðahreppur er
eitt stærsta sveitarfélag á land-
inu ef miðað er við fjölda fer-
kílómetra. Og þá má spyrja
hvort og af hverju þessar 450
manneskjur eiga sérstaklega að bera
ábyrgð á þessum sex þúsund ferkílómetr-
um vegna þess eins að náttúrufarið er
talið einstakt. Því fylgja í raun engir kostir
„Ég spyr hvort hægt sé að ætlast til að 450 Mý-
vetningar eigi einir að bera ábyrgð á fuglalífinu
við Mývatn, þessari fuglaparadís á heimsvísu."
16