Vikublaðið Gestur - 27.11.1955, Síða 2

2
G E S T U R
\ÆTTVMURf%\GSinS
(
Ég vildi ekki þuria að horfa á leiðinlegt leikrit i Iðnó, þ. e.
a. s., ég vilcii aldrei þurfa að liorfa á leiðinlegt leikrit, en í
Iðnó held ég það sé með afbrigðuin ömurlegt. Það gera bekk-
irnir. Ég er nú ekki nema rétt í meðallagi lappalangur, en mikið
eiga fæturnir á mér erfitt með að sætta sig við rýmið, sem þeim
er ætlað milli bekkjanna. Sé þátturinn langur, fæ ég ekki sina-
drátt sjaldnar er fimm sinnum, en sé hann stuttur, getur það
komizt niðitr í eitt skipti.
Á heimleiðinni úr leikhúsinu seinast braut ég mikið heilann
um þetta elni. Mér skilst, að Leikfélagið hafi í hyggju að byggja
yfir sig leikhús. En það er ógn hætt við því', að það taki óra
tíma, og hefur auk þess í för með sér fjárútlát, sem skapa liækk-
að aðgöngumiðaverð. Og hækkað aðgöngumiðaverð er nokkuð,
sem mér er illa við. Er jþá engin önnur leið til úrbóta?
Undanfarið hefur flokkur ungra leikara sýnt þá afburða fram-
takssemi að leigja stærsta kvikmyndahús bæjarins til leiksýninga.
En það liggur í augum uppi, að slíkt er allt of kostnaðarsanu
til frambúðar, þar sem kaupa verður kvikmyndasýningar ásarnt
með húsinu. Engu að síður álít ég hina ungu leikara hafa farið
inn á rétta braut, kvikmyndahús bæjarins eru öll hin vistleg-
ustu og skemmtilegustu, og með smávægilegum breytingum væri
hægt að konia upp leiksviði í þeim flestum.
Nú mun Háskólinn, sem á Tjarnarbíó, vera í þann veginn
að hefja b'yggingu nýs kvikmyndahúss. Ekki mun samt eiga að
leggja Tjarnarbíó niður, heldur bæta liinu nýja við. Er þá
þörf á nýju kvikmyndahúsi? Því álít ég fara fjarri. Það er stað-
reynd, að kvikmyndahúsin eru hálftóm tvær sýningar af þrem
á virkum dögum; það er aðeins um helgar, sem uppselt er á
flestar sýningar.
Því fer samt fjarri, að ég sé að letja Háskólann þess að byggja
kvikmyndahús, þótt ég teldi æskilegra, að sú menningarstofnun
legði fé til raunverulegrar menningarstarfsemi, úr því fé er
fyrir hendi. En meðan leikfistin býr við jafn slæmar aðstæður
og hún gerir í Iðnó, þá er ekki nema sanngjörn krafa, að at-
hugaðir verði möguleikar á því, hvort ekki sé hægt að breyta
Tjarnarbíó í leikhús, þegar nýtt kvikmyndahús tekur til starfa,
þótt til þess þurfi nokkurt fé. Það myndi alla vega reynast ódýr-
ara en fara að byggja nýtt leikhús.
Breytingarnar þyrftu ekki heldur að eyðileggja alla möguleika
til kvikmyndasýninga í húsinu, sem gætu farið fram þá daga,
sem leiksýningar eru ekki, á sama hátt og í Bæjarbíó í Hafnar-
firði.
Nú kunna ýmsir að spyrja:
En hvers vegna endilega Tjarnarbíó? Hvers vegna ekki eitt-
hvert hinna, t. d. Austurbæjarbíó, þar sem leiksýningar hafa
farið fram?
Því fer fjarri, að ég dragi f efa ágæti hinna kvikmyndahús-
anna, og vissulega væri gaman að sjá stórt hringsvið í Austur-
bæjarbíó. En engu að síður álít ég Tjarnarbíó heppilegra fyrir
leiksýningar. Ég álít, að kostnaður við að koma upp leiksviði
verði minni, og auk þess er ég hræddur um, að erfitt verða að
íylla nema einstaka sinnum tvö leikhús í borginni, sem taka
um 1500 manns samtals í sæti. Sætafjöldinn í Tjarnarbíó er
hinn heppilegasti, þótt nokkrir fremstu bekkirnir yrðu að hverfa
fyrir sviðinu.
Yndi á leiklist er okkur í blóð borin. Við viljum gera allt, sent
í okkar valdi stendur, til þess að hlú að henni. Og þeir ágætis
kraftar, sem valizt hafa til starf'a hjá Leikfélaginu, eiga betri að-
stæður skilið, og (það sem fyrst.
Nú kunna ýmsir að segja, að þetta sé skammsýni, að ætla að
troða Leikielaginu inn í kvikmyndahús, sem kosti stórfé til að
gera hæft til leiksýninga. Það er rétt, að Leikfélagið á skilið
nýtízku leikhús fyrir starfsemi sína, og það er ekki nema sjálf-
sagt að stuðla að fjársöfnun til leikhússbyggingar. En þangað til
það leikhús kemst upp, verður Leikfélagið að fá betri skilyrði,
— helzt í einhverju kvikmyndahúsanna, — og forráðamennirnir
geta verið þess fullvissir, að þótt sýningar Leikfélagsins leggist
niður í húsinu síðar meir, þá er verkið ekki unnið fyrir gíg, því
að alltaf verða einhverjir til, sem haldið geta upp sýningum í
þriðja leikhúsinu!
Þessir skemmtilegu „kettir“ komu nýlega fram á skautasýningu
Englandi, og hafa vœntanlega vakið mikinn fögnuð yngstu
áhorfendanna.
ur
kemur út vikulega. Útgefandi: Blaðaútgáfan s.f. Ritstjóri og
ábyrgðarmaður: Baldur Hólmgeirsson. Framkvæmdastjóri:
Guðmundur Jakobsson. Ritstjóm og afgreiðsla: Ingólfsstræti
9. Prentað í Prentsmiðjunni RÚN h.f. Símar 80912 og 7667.