Hús & Búnaður - 01.07.1967, Blaðsíða 6

.... Og þegar allt hefur verið reiknað saman, sófar okkar
og skrautker, hallir okkar og sportvagnar, hvað verður þá hið
dýrmætasta sem við eigum til? Ætli það sáu ekki börnin?
Flestar þjóðir hafa sett sér ákveðinn tilgang með uppeldi barna
sinna. Spartverjar vildu gera drengina að dtiglegum hermönn-
um og telpurnar að hraustum mæðrum. Aþena lagði meiri á-
herzlu á andlega ástundun. Skipulagning íbúðar og heimilis-
hættir eiga ekki að miðast við glampa í augum nágrannans,
heldur miklu fremur að vera liðir í uppeldi og umgengnisvenj-
um. Mig grunar þó, að oftar en skyldi sjáum við ekki skóginn
fyrir trjánum. Við gerum okkur ekki ljóst, að tilgangur okkar
er fyrst og fremst að skapa hamingjusamara líf. Á síðari tímum
hafa æ fleiri konur leitað sér atvinnu utan heimilisins. Það hef-
ur aukið fjölbreytni í lífi þeirra og aflað heimilinu tekna til að
gera það betur úr garði. Þetta skal ekki lasta, en það hefur þó
vakið ný vandamál. Heimilislífið verður naumast eins náið og
áður, og uppeldi barnanna er ekki helgaður eins mikill tími og
annars hefði verið. Flestum er þó ærinn vandi á höndum í þeim
efnurn, þótt þeir leggi sig alla fram. Til að bæta úr þessu eða
létta annríki húsmóðurinnar hafa mörg þorp og bæir komið sér
upp barnaleikvöllum, gæzluvöllum og dagheimilum fyrir börn á
ýmsum aldri. Það má segja, að þarna hafi þjóðfélagið gripið
Vesturvöllur. Mömmuleear barnfóstrur hjálpuóu barni að binda skó.
A Skúlagötulcikvellinum voru börnunum sasrðar söerur.