Morgunblaðið - 11.07.2012, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. JÚLÍ 2012
✝ Inga BirnaHjaltadóttir
fæddist í Reykjavík
26.11. 2011. Hún
lést á gjörgæslu-
deild LSH í Foss-
vogi 1. júlí 2012.
Foreldrar henn-
ar eru Hjalti Páll
Ingólfsson, f. 28.8.
1973, og Kristjana
Axelsdóttir, f. 21.6.
1975. Systur hennar
eru Anna Lovísa, f. 21.6. 2004, og
Lilja Katrín, f. 23.3. 2007.
Foreldrar Hjalta
Páls eru Ingólfur
Björnsson, f. 30.11.
1925, og Lilja Sig-
urgeirsdóttir, f.
16.9. 1929. For-
eldrar Kristjönu eru
Friðrik Axel Sveins-
son, f. 8.6. 1947, og
Guðrún Lovísa Sig-
urðardóttir, f. 27.6.
1944, d. 18.10. 2001.
Útför Ingu Birnu
verður gerð frá Vídalínskirkju
miðvikudaginn 11. júlí kl. 15.
Elsku Inga Birna okkar, mik-
ið óskaplega er sárt að sjá á eftir
þér úr þessum heimi en við erum
þó svo þakklát fyrir þann tíma
sem okkur var gefinn saman.
Þú varst mikill persónuleiki
þó að ekki næðir þú háum aldri,
svo jákvæð, kát og brosandi. Þú
varst líka mikið fyrir knúsið og
svo ótrúlega lítil fórst þú að taka
utan um hálsinn á okkur og segja
„aaaaaahh“.
Systur þínar voru í sérstöku
uppáhaldi og alltaf fengu þær
bros eða knús frá þér, sama
hvernig þér leið. Í veikindum
þínum sáum við líka vel hversu
dugleg og hörð af þér þú varst
og hversu vel þú nýttir þann
stutta tíma sem þér var gefinn.
Það var svo ótal margt sem þú
hafðir að segja við okkur og ekki
sparaðir þú kraftana þegar færi
gafst.
Nú höfum við horfst í augu við
okkar mesta ótta, að missa barn.
Fyrirfram gerðum við ráð fyrir
að senda þig út í lífið með allt
það sem við hefðum kennt þér að
veganesti og það er ekkert sem
við hefðum ekki gert fyrir þig.
Hjá okkur snérust hlutverkin
aftur á móti við, þú varðst kenn-
arinn í okkar vegferð og kenndir
okkur svo mikilvægar lexíur um
hvað skiptir mestu máli í lífinu
og hversu mikilvægt það er að
lifa í núinu.
Við eigum fallegar minningar
og mikinn fjársjóð af fallegum
myndum sem Grétar frændi tók
af þér. Þær munu ylja okkur um
hjartaræturnar um ókomna tíð.
Eins hefur þessi snarpa barátta
við erfiðan sjúkdóm sýnt hversu
frábært fólk að okkur stendur og
allur sá stuðningur sem við fjöl-
skyldan höfum fengið verður
seint fullþakkaður.
Við trúum því að þér líði nú
vel í faðmi ömmu Lovísu og hafir
auk þess góðan leikfélaga sem
sýnir þér alla bestu staðina. Við
sjáumst svo á ný þegar okkar
tími kemur.
Mamma og pabbi.
Elsku litla systurdóttir mín
hún Inga Birna hefur kvatt
þennan heim eftir hetjulega bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm. Ég
man þann dag eins og gerst hafi í
gær þegar foreldrar þínir sögðu
mér að von væri á barni. Ég var
strax alveg viss um að stelpa
væri á leiðinni þar sem „sérstak-
lega vel heppnuð stelpueintök“
eru sérgrein foreldra þinna.
Nokkrum dögum fyrir settan
dag hringdi mamma þín og sagð-
ist vera á leiðinni upp á deild. Ég
ætlaði ekki að trúa mínum eigi
eyrum þar sem síst var von á þér
fyrr en vel eftir settan dag. Í dag
get ég hinsvegar vel skilið stund-
vísi þína, þú einfaldlega ætlaðir
að nýta allan þann tíma sem þér
væri gefinn hér á jörð.
Strax á fyrsta degi kom í ljós
hversu einstök stelpa þú varst.
Þitt sérstaklega blíða skap og
glaðlyndi var eitthvað sem allir
tóku eftir og höfðu orð á að væri
einstakt. Þessum eiginleikum
tapaðir þú aldrei og var hrein-
lega með ólíkindum að fylgjast
með þér í veikindum þínum. Um
leið og slæma kastið leið hjá
varstu farin að brosa út að eyr-
um og sýna okkur spékoppinn
þinn. Systur þínar voru í sér-
stöku uppáhaldi og þurftir þú
ekki annað en að heyra radd-
irnar þeirra og þá varstu farin að
brosa og skríkja. Þitt fallega
skræka „aaaaaaa“ er hljóð sem
ég gleymi aldrei og hefur ómað í
höfði mínu síðan áður en þú
kvaddir. Þú hafðir svo mikið að
gefa og sýndir væntumþykju
þína óspart. „Aaaaaaa“ sagðir þú
og lagðir andlit þitt að andliti
mínu og baðst um að vera kysst
á ennið. Þó að ævi þín hafi ekki
orðið lengri en sjö mánuðir gæti
ég endalaust haldið áfram að
telja upp minningar því svo stór
partur varstu, og ert enn, af
minni tilveru.
Elsku Inga Birna mín! Það
eru sönn forréttindi að hafa
fengið að vera frænka þín og
fylgjast með þér frá fyrsta degi.
Glaðværð þín og brosmildi er
hreint út sagt ógleymanleg og
eitthvað sem allir gætu tekið sér
til fyrirmyndar, ungir sem aldn-
ir. Þú barðist svo hetjulega við
veikindin og sýndir fram á síð-
asta dag að þú ætlaðir ekki að
láta í minni pokann. Foreldrar
þínir hafa í gegnum veikindi þín
sýnt og sannað úr hverju þau eru
gerð og börðust eins og ljón þér
við hlið. Ekki má gleyma stóru
systrum þínum sem hafa sýnt
einstakan styrk og þroska. Þessi
hetjulega barátta þín og allrar
fjölskyldunnar gleymist aldrei.
Nú ert þú komin í hlýja fangið
hennar ömmu Lovísu sem hlakk-
aði svo til að verða amma. Það er
mér huggun í þessari miklu sorg
að vita af ykkur sitjandi saman á
skýi að vaka yfir okkur hinum.
Mikið hlakka ég til að hitta ykk-
ur tvær þegar minn tími kemur.
Sofðu nú rótt, litli engill.
Áslaug Harpa.
Hjartans litli engillinn minn.
Mér finnst svo ótrúlegt og
sárara en nokkur orð fá lýst að
þú sért farin frá okkur. Þegar ég
hugsa um þig sé ég fyrir mér
bjarta brosið þitt með krúttlega
spékoppnum á vinstri kinninni,
bros sem náði svo vel til fallegu
augnanna þinna og ekki var ann-
að hægt en að brosa með þér. Ég
heyri glaðværa hjalið þitt og ég
finn fyrir lítilli hendi sem heldur
um fingur minn eða strýkur mér
um vangann. Einmitt þannig
mun ég minnast þín.
Þegar þú komst í heiminn fyr-
ir rúmum sjö mánuðum, grunaði
engan að þér væri ekki ætlað
lengra líf. Fyrstu þrjá mánuðina
virtist þú vaxa og dafna eins og
hvert annað heilbrigt barn og
þegar þú varst skírð í mars höfð-
um við á orði hvað þú værir skýr
og flott stelpa. Upp frá því fór
svo smátt og smátt að bera á
ýmsum einkennum sem bentu til
þess að eitthvað væri að. Það tók
þó sinn tíma að greina hvað það
væri og á meðan ágerðist sjúk-
dómurinn. Reyndi það mjög á
þig og foreldra þína en þitt ein-
staka góða skap hjálpaði þar
mikið og létti undir á þessum
erfiða tíma. Það var alltaf svo
stutt í fallega brosið þitt og um
leið og erfið köst voru liðin hjá
varstu farin að brosa og hjala.
Ég naut þeirra forréttinda að
fá að taka ríkan þátt í þinni
stuttu ævi og fyrir það er ég
mjög þakklát. Ég var þó vissu-
lega að vona að ég hefði alla æv-
ina til þess spilla þér með dekri
en þegar greiningin kom var
ljóst að þær vonir voru að engu
orðnar. Þú háðir hetjulega bar-
áttu fyrir lífi þínu, baráttu sem
þú áttir þó enga möguleika á að
vinna. Nú hefur þú kvatt þennan
heim en ég er sannfærð um að
vel hefur verið tekið á móti þér.
Þín er sárt saknað af okkur sem
eftir stöndum, en minningin um
þig elsku broshýra Inga Birna
mín mun alltaf lifa og þú átt stór-
an sess í hjarta mínu.
Elsku bróðir og mágkona,
Hjalti Páll og Kristjana, takk
fyrir að leyfa mér að eiga smá í
henni Ingu Birnu ykkar og fá að
taka þátt í lífi hennar í blíðu og
stríðu. Þið hafið staðið ykkur
eins og hetjur í þessari erfiðu
baráttu og sýnt einstakt æðru-
leysi. Þessi litla stúlka naut meiri
ástar og umhyggju en mörgum
hlotnast á langri ævi. Elsku
Anna Lovísa og Lilja Katrín, það
er sárt að sjá á eftir litlu systur
en þið eigið margar góðar minn-
ingar og það var alltaf svo gam-
an að sjá hvað hún var ánægð
með ykkur og hvað það birti yfir
henni þegar hún sá ykkur. Þær
minningar er gott að ylja sér við.
Guð geymi þig elsku barn.
Þín frænka,
Guðrún Þórey.
Á vegi okkar veröld í,
verða stundum skil.
Ef sólin aldrei skini skær
væru skuggar ekki til.
Þetta orti Ingólfur afi fyrir 18
árum þegar lítill drengur fór frá
okkur á vit nýrra ævintýra.
Nú er aftur kallað, í þetta sinn
á litla fullkomna stúlku sem
fæddist í litla fullkomna fjöl-
skyldu til að gefa ást og kærleik
og fanga á móti ást og kærleika
foreldra sinna og systra. Sjö
mánuðir eru ekki langur tími en
dugðu svo sannarlega lítilli
stúlku til að verða ævarandi
partur af fjölskyldu sinni. En líf-
ið er ekki alltaf auðvelt. Í gen-
unum var galli sem olli því að líf
Ingu Birnu gat ekki orðið langt.
Oft áður höfum við velt fyrir
okkur dásemdum þess þegar lít-
ið barn er skapað. 10 puttar og
10 tær segja gjarnan ljósmæð-
urnar og nýbakaðir foreldrar
fyllast stolti yfir fullkomnum
nýjum einstaklingi.
Að sitja með Ingu Birnu litlu í
fanginu var sérstakt. Yfir færð-
ist svo mikill friður og ró. Mér
varð hugsað til þess að þarna
væri þroskuð sál á ferð og það
reyndist vera. Svo þroskuð sál að
hún þurfti aðeins stuttan tíma á
jörðinni áður en hún sneri aftur
til annarra verkefna. Sá stutti
tími var í senn gefandi og fal-
legur en líka erfiður og þungur.
Tíminn sem hún átti með fjöl-
skyldunni áður en sjúkdómurinn
greindist var gríðarlega mikil-
vægur. Tími fullkomleikans. Lítil
stúlka sem fylgdist með stóru
systrum sínum með svo mikilli
aðdáun, lítil stúlka sem þáði ást,
umönnun og aðdáun foreldra og
ástvina, og gaf á móti svo mikinn
kærleik með brosinu sínu bjarta.
Síðan dimmdi yfir og sólin lækk-
aði á lofti, skuggar teygðu sig yf-
ir litlu fjölskylduna sem stóð þó
sterk og tók þreklega á móti því
sem ekki varð umflúið. Hjalti
Páll og Kristjana stóðu vaktina
hjá litlu stúlkunni sinni dag og
nótt og stórfjölskyldan stóð þétt
við bakið á þeim. Það eru þung
spor fyrir foreldra að fylgja
barninu sínu síðasta spölinn þeg-
ar engin von er um lækningu. Þá
var verkefnið stóra að vera til
staðar og leyfa Ingu Birnu litlu
að njóta allrar þeirrar ástar og
umhyggju sem mögulegt var að
veita á svo stuttum tíma. Starfs-
fólkið á gjörgæslu Borgarspítal-
ans og sjúkrahúspresturinn
hann Vigfús eru teymi sem hægt
er að líta upp til varðandi sál-
gæslu á erfiðum tímum.
Elsku Inga Birna. Hönd þín
snerti sálu okkar, fótspor þín
liggja um líf okkar allt. Við erum
þess fullviss að Ingólfur okkar er
einn af mörgum í móttökuliðinu
og leiðir frænku sína um grænar
grundir Kærleikslandsins og
sýnir henni bestu útsýnisstaðina.
Eftir stöndum við með fangið
fullt af ást og kærleika sem við
sendum Ingu Birnu litlu til að
lýsa henni leiðina þangað sem
kærleikurinn og ljósið umvefja
hana.
Elsku Hjalti Páll, Kristjana,
Anna Lovísa og Lilja Katrín,
Guð gefi ykkur styrk til að tak-
ast á við sorgina og geyma minn-
inguna um litla fallega fullkomna
stúlku í fangi ykkar.
Guðni, Lena og börn,
Drangshlíðardal.
Inga Birna
Hjaltadóttir
 Fleiri minningargreinar
um Ingu Birnu Hjaltadótt-
ur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Guðrún Sig-urðardóttir
Urup fæddist á
Sauðárkróki hinn
25. júlí 1925. Hún
lést í Holte, Dan-
mörku 28. júní
2012.
Foreldrar henn-
ar voru Stefanía
Arnórsdóttir og
Sigurður Sigurðs-
son, sýslumaður
Skagfirðinga og bæjarfógeti á
Sauðárkróki. Systkini Guðrúnar
eru Margrét Hermansson,
hjúkrunarfræðingur og borg-
arfulltrúi i Helsingborg, látin.
Sigurður Sigurðsson listmálari,
látinn. Stefanía Sigurðardóttir
skrifstofustúlka, látin. Arnór
Sigurðsson verðlagseftirlits-
maður, látinn. Stefán Sigurðs-
son héraðsdómslögmaður, lát-
inn. Hrólfur Sigurðsson
listmálari, látinn. Árni Sigurðs-
son, fyrrv. sóknarprestur á
Blönduósi. Snorri Sigurðsson,
skógfræðingur, látinn.
Hinn 25.7. 1947 giftist Guð-
Börn þeirra eru Stella Urup Ro-
berts, Laurence Urup Roberts
og Kjartan Urup Roberts. 3)
Arne Urup athafnamaður, f.
10.3. 1956. sambýlisk. Janne
Andersen, slitu samvistum.
Barn þeirra er Bertil Urup And-
ersen. 4) Tora Stefanía Urup
glerlistakona, f. 18.6. 1960.
Eftir að börnin fæddust sinnti
Guðrún barnauppeldi og
húsfreyjustarfi og studdi mann
sinn á listabrautinni. Á síðari
hluta ævinnar tók hún aftur til
við listsköpun. Þau hjón hafa
unnið ýmis verk sem eru á Ís-
landi og unnu vel saman að gerð
glermósaikglugga í Sauð-
árkrókskirkju, 1974 og 1985.
Guðrún hélt einkasýningu í
Reykjavík í Galleríi Gangskör
1987 og hélt margar sýningar í
gegnum tíðina í Kaupmanna-
höfn, m.a. í Jónshúsi, þar sem
hún hélt margar sýningar. Síð-
asta stóra sýningin var í Birke-
rød Kunstforening í desember
2011, þar sem henni var boðið
að sýna í minningarsýningu um
Jens Urup í tengslum við fráfall
hans. Þetta var frábær sýning
með um 30 af hennar seinni
verkum, þar sem húmor hennar
og ást á Íslandi var svo augljós.
Útför Guðrúnar fer fram hinn
11. júlí 2012 í Virum-kirkju í
Danmörku kl. 12.
rún Jens Urup list-
málara, f. 25.9.
1920, d. 21.11.
2010. Foreldrar
hans voru Kirstine
og Niels Th. Jensen
frá Esbjerg, Jót-
landi.
Guðrún ólst upp
á Sauðárkróki. Hún
gekk í Myndlista-
og handíðaskólann
frá 1941-43 og
kenndi í framhaldi af því teikn-
ingu í Reykjavík. Hún hóf nám á
Kunstakademiet í Kaupmanna-
höfn 1945 og útskrifaðist 1950.
Þar kynntist hún eiginmanni
sínum Jens Urup, sem er þekkt-
ur listmálari og mosaik-
listamaður.
Guðrún og Jens eignuðust 4
börn. 1) Kristínu Urup arkitekt,
f. 9.5. 1951, maki Jan Philip
Holm, arkitekt. Sonur Kristínar
og Lars Kaplan (látinn) er Stef-
an Björn Urup Kaplan. 2) Edda
Urup kvikmyndgerðarkona, f.
1.2. 1953, maki Jonathan Ro-
berts kvikmyndagerðarmaður.
Nú er látin góð vinkona mín,
Guðrún Sigurðardóttir Urup, eftir
stutt en erfið veikindi. Guðrún var
mikil listakona eins og margir í
hennar ætt, nokkrir þekktir list-
málarar og margir arkitektar.
Hún nam á Kunstakademiet í
Kaupmannahöfn og kynntist
manni sínum Jens Urup þar, en
hann er þekktur listamaður í Dan-
mörku og vel kynntur á Íslandi.
Þau voru gift í 63 ár. Jens lést í
nóvember 2010, eftir nokkurra
ára veikindi. Guðrún og Jens voru
einstaklega samhent hjón. Þau
voru ávallt saman öllum stundum
og ferðuðust mikið alveg fram á
síðustu ár. Guðrún var alltaf mjög
fallega klædd og með mikinn stíl
yfir sér. Þau héldu ákaflega fallegt
heimili, allt var vel valið og ekki
var verið að skipta neinu út, enda
var það óþarft. Þau voru miklir
listamenn og á ég mörg verk eftir
þau.
Við kynntumst fyrir um það bil
35 árum, þegar ég deildi þremur
verksmiðjusölum til íbúðar með
dóttur hennar Kristínu, á bohem-
árum okkar Kristínar í Kaup-
mannahöfn. Guðrún og Jens tóku
mér ákaflega vel og varð ég strax
sem ein af fjölskyldunni. Ávallt var
mér boðið í öll fjölskylduboð og
áttum við óteljandi skemmtilegar
stundir á Kaupmannahafnarárum
mínum. Síðan hafa tengslin orðið
jafnvel enn sterkari, enda styttist
aldursbilið með hverju árinu. Þau
komu oft til Íslands og bjuggu þá
oft hjá mér. Alltaf var mér boðið í
mat og fjölskylduboð þegar ég
kom til Kaupmannahafnar. Þessi
matarboð voru alltaf skemmtileg.
Það var ótrúlega gott samband
milli foreldra og barna og barna-
barna og allir gátu skemmt sér
saman. Það var ekkert kynslóðabil
þar og einnig var ferðast mikið
saman. Mér leið mjög vel á heimili
þeirra og þykir mér afar vænt um
þau og systkinin. Þau eru mín
önnur fjölskylda.
Síðustu nær tvö ár önnuðust
börn og barnabörn Guðrúnar
hana í hennar veikindum svo
aðdáunarvert er og skiptu með sér
sólarhringsvöktum. Það gerðist í
beinu framhaldi af umönnun
þeirra um föður sinn Jens í nokk-
ur ár.
Ég votta systkinunum, Krist-
ínu, Eddu, Arne og Toru samúð
mína og einnig börnum þeirra.
Erna Bryndís
Halldórsdóttir.
Guðrún Ragnheiður
Sigurðardóttir Urup
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS GUÐMUNDSSON
frá Bæ,
sem lést á dvalarheimilinu Uppsölum,
Fáskrúðsfirði, miðvikudaginn 27. júní, verður
jarðsunginn frá Fáskrúðsfjarðarkirkju föstu-
daginn 13. júlí kl. 14.00.
Guðmundur I. Magnússon, Dagbjört Sigurðard. Hammer,
Hákon Magnússon,
Stefán Þórormur Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær dóttir mín, systir, mágkona og
frænka,
BRYNHILDUR MAGNÚSDÓTTIR,
sem lést á heimili sínu miðvikudaginn 4. júlí,
verður jarðsungin frá Neskirkju föstudaginn
13. júlí kl. 11.00.
Laufey Kristinsdóttir,
Þorbjörg Magnúsdóttir, Rúnar Reynisson,
Magnús Reynir Rúnarsson,
Laufey Svafa Rúnarsdóttir,
Kjartan Hugi Rúnarsson.