Morgunblaðið - 11.07.2012, Blaðsíða 23

✝ Guðrún Ingi-björg Eyjólfs-
dóttir var fædd 26.
feb. 1926 í Múla í
Gufudalssveit, Aust-
ur-Barðastrand-
arsýslu, og ólst þar
upp. Hún lést 5. júlí
sl.
Dóttir hjónanna
Ingibjargar Há-
konardóttur, f. 14.
nóv. 1894, d. 7. sept.
1970, og Eyjólfs Magnússonar, f.
16. feb. 1896, d. 17. júní 1994.
Systkini: Brynhildur, f. 17.
sept. 1920, d. 2001. Trausti, f. 5.
sept. 1921, d. 1971. Arndís, f. 16.
apríl 1924. Guðný Jóhanna, f.
1928, d. 1929, Guðný Anna, f. 19.
des. 1929.
Guðrún giftist Karli Gunn-
arssyni 6. ágúst 1953. Börn:
1) Ingólfur, f. 18. júní 1953.
kvæntur Gerði Helgu Jónsdóttur.
Börn: a) Ægir
1977 í sambúð með
Elísabetu Jóns-
dóttur og eiga þau 2
börn. b) Gísli 1979
kvæntur Katrínu
Þrastardóttur og og
eiga þau 2 dætur. c)
Hlynur 1980 í sam-
búð með Kristínu
Hermundsdóttur og
eiga þau 2 börn. d)
Laufey Rún 1991
unnusti Ómar Þór Arnarsson. 2)
Hulda, f. 30. apríl 1955.
Börn: a) Guðrún Soffía 1981
gift Örger Thokle og eiga þau
saman 3 börn. b) Egill Steinar
1985 í sambúð með Dagbjörtu
Vésteinsdóttur. c) Kristrún Ósk
1991 unnusti Guðbrandur Grétar
Jónsson.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Kópavogskirkju í dag, 11.
júlí, kl. 13.
Mín ástkæra móðir er fallin frá
eftir stutt og erfið veikindi. Hún
greindist með illvígan sjúkdóm í
febrúar síðastliðnum. Á hverjum
degi kom ég til þín, elsku mamma,
og oftar, þú hringdir og þurftir á
mér að halda á degi sem nóttu, ég
er afar þakklátur fyrir að fá að
annast þig. Nú hringir þú ekki
oftar, sem ég sakna.
Með sanni get ég sagt að þú
varst klettur í lífi mínu bæði í sorg
og gleði. Og gat ég alltaf leitað til
þín hvort sem eitthvað lá á hjarta
mínu eða til að fá ráðleggingar.
Skapgerð þín var einstök, þú
breyttir aldrei skapi sama hvað á
dundi, hvattir mig alltaf til dáða
sama hvað ég tók mér fyrir hend-
ur.
Ég naut þeirra forréttinda að í
æsku varst þú alltaf heima og gat
ég farið inn, fengið eitthvað í
gogginn svo var hlaupið aftur út í
leik. Oft er ég hringdi í þig og
bauð þér með mér hvort sem var
skemmtun, bæjarferð, útilega,
ferðalög lengri eða skemmri, þú
varst alltaf til í að taka þátt í öllu
með okkur. Svo tala ég nú ekki
um ef það tilheyrði börnunum, má
nefna fótboltamót, píanótónleika
eða viðburði sem tilheyrðu skól-
anum. Þú varst alltaf svo ung í
anda, ungleg og falleg kona, hrað-
geng, kattliðug alla tíð og taktviss
og tónvís.
Ég leita huggunar í ljúfum
minningum um þig, elsku
mamma.
Guð geymi þig.
Þinn sonur,
Ingólfur.
Í dag kveð ég móður mína, sem
ég sakna meir en orð fá lýst. Ég
var heppin með foreldra. Það eru
forréttindi að hafa átt samneyti
sem aldrei hefur fallið skuggi á.
Móðir mín var einstök kona.
Leiðandi, styrkjandi, hvetjandi
og um fram allt, alltaf til staðar.
Ótal minningar hrannast upp.
Minningar um konu sem alltaf
hugsaði fyrst og fremst um vel-
ferð annarra. Alltaf stutt í bros og
hlátur. Elskaði að ferðast, vera
úti í náttúrunni, prófa nýstárleg-
an mat og eiga stund með sínu
fólki.
Ómetanlegt var að hafa
mömmu heima að skóladegi lokn-
um. Koma heim kalla „mamma“
og fá alltaf svar. Setjast niður, fá
næringu og spjall. Eiga heimili
sem var ávallt opið öllum. Svo
ekki sé talað um ættingja utan af
landi sem gistu í skemmri og
lengri tíma. Alltaf var húspláss
hjá Gunnu frænku.
Þegar ég eignaðist sjálf mína
eigin fjölskyldu var hún alltaf til
staðar, umvefjandi. Tók þátt í
fæðingum barna minna og var
meira að segja viðstödd þegar ég
eignaðist yngsta barnið mitt. Árin
sem við bjuggum erlendis var hún
tíður gestur á heimili okkar. Hana
munaði ekki um að skreppa vest-
ur og birtist t.d. óvænt á afmæl-
um barnanna og sagði þá gjarnan
„Æi ég var komin í fráhvarf“.
Í febrúar sl. greindist móðir
mín með krabbamein. Ekki datt
mér í hug að hún yrði kölluð svona
fljótt frá okkur. Ég er óendanlega
þakklát fyrir að hafa átt þátt í að
gera mömmu kleift að dveljast
heima síðustu vikurnar og fá að
deyja heima. Þakklát Ingólfi
bróður mínum og Helgu mágkonu
minni fyrir frábæra umhyggju í
garð foreldra minna, þar sem ég
gat ekki alltaf verið til staðar
vegna búsetu. Þakklát fyrir að
geta gefið til baka af öllum kær-
leik og umhyggju sem foreldrar
mínir hafa veitt mér.
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn
vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal úr minni mér
mamma, ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson.)
Guð blessi minningu yndislegu
móður minnar og veiti föður mín-
um styrk í hans mikla missi.
Hulda.
Elskuleg tengdamóðir Guðrún
Eyjólfsdóttir (Gunna) er látin og
komin í faðm drottins.
Fyrir 24 árum er ég kom ásamt
syni mínum á heimili ykkar
tengdapabba bundumst við strax
sterkum böndum og tók hún Gísla
eins og sínu eigin barnabarni sem
hefur verið einstakt. Það er
margs að minnast og það yljar
mér þegar ég rifja það upp.
Mörg voru ferðalögin sem við
áttum saman innanlands og utan
og þakka ég þær samverustundir,
þær voru mjög dýrmætar fyrir
okkur fjölskylduna. Gunna mín
var mikið náttúrubarn og þar
lágu leiðir okkar saman eins og í
mörgu öðru.
Minnist ég þess er við fórum á
æskuslóðir hennar vestur í Múla,
hvað hún hafði gaman af að sýna
okkur staði eins og hylinn sinn og
ganga inn á dal, þangað sem hest-
arnir voru sóttir og sýndi börn-
unum plönturnar og nafngreindi
þær, fossana og fjöllin og þá
kviknuðu æskublossar í andliti
hennar. Hátíðirnar og fjölskyldu-
samverurnar um helgar verða
aldrei þær sömu án þín, yndi hafð-
ir þú af langömmubörnunum þín-
um, það ríkti alltaf mikil gleði með
þér á Sæbólsbrautinni. Öll árin
okkar hefur Gunna komið á hár-
greiðslustofuna mína í viku
hverri, gaman var að laga hennar
fallega hár, við allar eigum eftir
að sakna nærveru þinnar, elsku
Gunna, eins og ein stúlkan sagði
við fráfall þitt. „Gunna var ein-
stakur karakter.“
Minni yndislegu tengdamóður
er best lýst þannig, er hún lá á
gjörgæslu bað hún mig að hringja
í Þorvald Halldórsson söngvara
og biðja hann að leika fyrir dansi
viku seinna og hún var að sjálf-
sögðu mætt þar. Eitt af því
skemmtilegasta sem hún gerði
var að dansa, var hún ein af þeim
sem stóðu fyrir „Skvettuböllum“ í
Gullsmára. Það er synd að segja
að Gunna hafi ekki lifað lífinu lif-
andi þó að heilsan hafi ekki alltaf
verið upp það besta. Hún virkur
félagi í íþróttafélaginu Glóðinni,
fór utan með þeim, eins á lands-
mót hérlendis 50 plús . Unun
hafði ég af að fara á landsmótin og
horfa á tengdamömmu. Á síðast-
liðnu ári á 85 ára afmæli hennar
gleymi ég aldrei er Raggi Bjarna
frændi hennar kom og söng og
Gunna mín settist hjá honum og
söng með. Já, Gunna mín hafði
ótrúlegan lífsvilja og naut lífsins
fram á það síðasta. Elsku tengda-
mamma, þú varst svo mikill þátt-
takandi í lífi mínu, það var svo
gott að leita ráða hjá þér. Þú hafð-
ir alltaf svör á reiðum höndum.
Ég þakka drottni fyrir þig og
að eiga samleið með þér öll þessi
ár.
Blessuð sé minning þín.
Þín tengdadóttir,
Helga Jónsdóttir.
Elsku amma mín, já mikið er
tómlegt án þín. Við vorum svo
miklar vinkonur og áttum yndis-
legar stundir saman.
Amma kenndi mér svo margt í
lífinu.
Minningarnar eru ótal margar
og hver annarri yndislegri.
Við spiluðum mikið á spil og
alltaf þegar ég kom í heimsókn
klikkaði það ekki að annaðhvort
ég eða hún var búin að gefa í ótukt
og svo var spilað alveg þangað til
ég þurfti að fara heim.
Efst í huga mínum er þegar ég
fór í ferðina með ömmu vestur að
Hnjóti, við lögðum tvær af stað og
tókum Kristrúnu frænku upp í
Borgarfirðinum. Á leiðinni upp í
Borgarfjörð stoppuðum við í
sjoppu og þar var keypt bland í
poka fyrir okkur frænkurnar með
því eina skilyrði að ég borðaði það
ekki fyrr en eftir að við sóttum
Kristrúnu og amma sagði: „Þú
snertir ekki bland í poka fyrr en
við erum komnar úr sveitinni er
það skilið, er það skilið?“ Eins og
amma var ljúf þá var amma mjög
ákveðin líka og ég virti það.
Sama hvaða viðburður var í
skólagöngu minni, píanóleik eða
frístundum þá var amma alltaf
mætt og studdi mig.
Ekkert gladdi ömmu meira
heldur en þegar ég settist niður
við píanóið og spilaði uppáhalds-
lagið okkar Gali Ole.
Amma var mikil félagsvera en
þegar hún hætti að vinna tók hún
mikinn þátt í félagsstörfum eldri
borgara, m.a. leiklist, föndri og
öllu sem hét hreyfing. Eitt sinn
þegar amma var að leika með
leikfélagi eldri borgara fékk hún
mig og vinkonu mína til að leika í
leikriti og minnist ég þess oft að
hafa leikið í leikriti með ömmu
minni.
Einu sinni fóru amma og afi
með okkur fjölskyldunni í Evr-
ópuferð og ferðuðumst við á hús-
bíl. Það stóð til að við deildum
saman rúmi en ekki fór svo þar
sem ég var heldur plássfrek fyrir
ömmu mína. Mér þótti æðislegt
að hafa ömmu með í ferðinni því
við gátum deilt saman tómstund-
um okkar.
Það var svo gott að eiga visst
athvarf hjá ömmu sem maður gat
gengið að vísu. Beddinn, mjúka
sængin, mjúku rúmfötin, náttbol-
urinn og mjúka höndin hennar
ömmu þegar hún fór með kvöld-
bænirnar með mér og auðvitað
ömmufiskur, sem eru gott að
minnast í dag.
Við áttum alltaf saman að-
fangadag, ég get ekki ímyndað
mér þennan hátíðardag dag án
elsku ömmu minnar. Mikið verð-
ur tómlegt án ömmu á öllum við-
burðum.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim
við skynjum fátt, en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó,
að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Minningin um þig lifir með
mér.
Þín ömmustelpa að eilífu.
Laufey Rún Ingólfsdóttir.
Elsku amma Gunna, það er allt
svo ótrúlega tómlegt án þín. Það
er svo margt sem mig langar að
segja þér, svo margt sem mig
langar að þakka þér fyrir. Ég er
svo þakklát fyrir að hafa átt þig
að, ekki bara sem ömmu heldur
einnig sem eina af mínum bestu
vinkonum. Ef ég þurfti að tala
varstu alltaf til staðar til að
hlusta, sama hversu smávægilegt
það var og þú vissir alltaf hvað þú
áttir að segja til þess að láta mér
líða betur.
Ég á eftir að sakna löngu sam-
talanna okkar um allt og ekkert.
Á eftir að sakna þess að geta tek-
ið upp tólið og heyrt röddina þína
og hláturinn þinn og fundið fyrir
umhyggju þinni. Þakklátust er ég
samt fyrir tímann sem við áttum
saman áður en þú fórst frá okkur
og að hafa getað fengið að halda í
höndina á þér og fylgja þér.
Þú varst alltaf svo sterk og ég
hélt í barnaskap mínum að þú
yrðir kannski alltaf hjá okkur. Ég
vildi óska þess að þú hefðir ekki
þurft að fara svona fljótt frá okk-
ur en ég veit að þú varst þreytt og
að núna líður þér betur. Þú varst
alltaf svo lífsglöð og kunnir að
njóta lífsins. Ég hef alltaf verið
stolt yfir því að eiga þig sem
ömmu og ég mun lifa með því að
vita að þú varst stolt af mér líka.
Ég hef alltaf hugsað og sagt að ég
ætla að vera alveg eins og þú þeg-
ar ég verð eldri og ég vona svo
sannarlega að ég verði það.
Þú gafst mér svo ótrúlega
margt, hlýju, þolinmæði, traust
og kjark til þess að gera hluti sem
ég hélt að ég gæti ekki, gafst mér
aðra sýn á hlutina sem auðveldaði
mér að takast á við þá, trú á
sjálfri mér að ég væri frábær eins
og ég er. Þú gafst mér óskiptan
tíma. Dýrmætar eru minningar
mínar um samverustundir okkar
og ferðalög. Ég man hvað ég
hlakkaði óskaplega til þegar þú
varst væntanleg og hvað ég naut
tímans með þér.
Ég hef alltaf verið viss um að
enginn hafi átt jafn stórkostlega
ömmu og ég átti í þér, elsku
amma mín. Þegar kemur að mér
er ég ekki hrædd, því ég veit að
þú bíður mín. Ekki hafa áhyggjur
af afa, við pössum upp á hvert
annað. Hvíl í friði, yndislega
amma mín.
Þín,
Kristrún Ósk.
Ég sakna þín, elsku amma
mín. Meira en orð fá lýst. Ég er
svo þakklát fyrir að hafa fengið
að eiga þig sem ömmu. Þú varst
svo mikið meira en bara amma
mín, þú varst líka minn besti vin-
ur. Í gegnum allt mitt líf hefur þú
verið til staðar fyrir mig, eins og
klettur sem ekkert fær haggað.
Þú umvafðir mig með ást þinni og
umhyggju. Skilyrðislaust. Alltaf.
Ég á svo ótal fallegar og
skemmtilegar minningar um þig.
Þú hafðir nákvæmlega sama
gálgahúmorinn og ég og gátum
við hlegið saman endalaust. Ég á
eftir að sakna þess að spila við þig
ótukt tímunum saman. Ég er
staðráðin í að kenna börnunum
mínum þetta spil, spilið okkar.
Ég hef oft í gegnum árin sagt að
ef ég yrði svo lánsöm að vera við
góða heilsu á mínum efri árum
vildi ég vera nákvæmlega eins og
þú. Njóta hvers dags eins og
hann væri sá síðasti. Alltaf svo
kát og lífsglöð.
Ég á eftir að sakna brossins
þíns amma, fulls af kærleika og
hlýju. Þú kenndir mér svo margt.
Þú hafðir endalausa þolinmæði
og gafst þér alltaf tíma fyrir mig.
Gott dæmi um það hversu miklu
máli þú skiptir mig er þegar við
fluttum fyrst til Svíþjóðar ’83. Þá
saknaði ég þín svo mikið að vikum
saman neitaði ég að borða nokk-
uð annað en hafragraut sem
mamma bjó til úr haframjölinu úr
haframjölspakkanum sem þú
sendir með okkur út.
Þér var alltaf annt um hag
minn og það hef ég aldrei efast
um. Það eru forréttindi að hafa
átt trúnað þinn og vináttu, elsku
amma mín. Þú varst stórkostleg
manneskja með hjarta úr gulli.
Það er svo skrítin tilfinning að
skrifa um þig í þátíð. Ég veit að
þú ert farin en ég upplifi samt
sem áður sterkt þína nærveru.
Ég vona að sú tilfinning hverfi
aldrei. Það skipti mig miklu máli
hvað þú varst strax hrifin af
manninum mínum. Það var ynd-
islegt að sjá hvernig þú ljómaðir
öll í hvert sinn sem þú sást hann
og horfðir á hann með sömu
væntumþykjunni og hlýjunni og
þú horfðir á mig. Það var gagn-
kvæmt því honum þótti ógurlega
vænt um þig líka.
Ég gleðst svo mikið í hjarta
mínu yfir að þú hafir fengið að
hitta öll börnin mín og þau öll á
sinn hátt upplifað ömmu Gunnu
sína. Þú varst í miklu uppáhaldi
hjá Sigurði Val. Sama gilti um
Huldu Karen og er ég þakklát því
að þú hafir náð að hitta Hauk
Steinar og verið viðstödd
skírnina hans. Yndislegt að hún
hafi átt sér stað undir þínu þaki.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
átt þennan tíma með þér áður en
þú kvaddir okkur.
Kannski barnalegt af mér en
ég vonaðist til þess að þú værir
ennþá á meðal okkar þegar ég
kæmi aftur frá Noregi. En þú
varst orðin svo þreytt og þráðir
hvíldina þína. Amma, ég náði
samt að standa við loforðið mitt
því ég kom aftur til þess að fylgja
þér síðustu metrana. Sakna þess
að deila með þér sorg eða gleði.
Með þér gat ég alltaf verið ég
sjálf, þú dæmdir mig aldrei.
Elsku afi, missir þinn er án efa
mestur. Ég samhryggist svo inni-
lega, elsku afi minn. Einnig vil ég
senda fjölskyldu minni og öllum
þeim sem hana þekktu mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Elsku amma mín, Guð geymi þig.
Þín ávallt,
Guðrún Soffía.
Fallin er frá okkar elskulega
amma Gunna.
Þegar ég var á níunda aldurs-
ári hófu mamma og Ingó að rugla
saman reytum. Þó svo að ég sé af-
ar sáttur við útkomuna í dag, var
það ekki það auðveldasta í heimi
fyrir einkabarnið að detta óviðbú-
ið inn í faðm nýrrar fjölskyldu, þó
svo að mér hafi verið tekið með
mjög svo opnum örmum. Amma
Gunna varð þó strax frá upphafi
„amma mín“ og hefur verið allar
götur síðan.
Fyrstu minningar mínar um
ömmu eru úr Skaftahlíðinni þar
sem við bræðurnir lékum okkur
oft löngum stundum; byggðum
hús úr gömlu spilunum hennar,
spiluðum ótukt við hana og sporð-
renndum nokkrum sneiðum af
nýbökuðu rúgbrauði. Oftast
færðist svo nokkuð fjör í leikinn
þegar yngri frændsystkinin
komu líka í heimsókn. Þegar
Laufey Rún var við það að koma í
heiminn sátum við amma sem
límd við símann í Skaftahlíðinni
og biðum eftir fréttum af fæðing-
ardeildinni.
Amma var dugleg að ferðast
með okkur fjölskyldunni og er
mér minnisstætt þegar amma og
afi fóru með okkur til Mallorca
um árið. Þá kom hún og studdi
okkur bræðurna dyggilega á
Esso-mótinu í fótbolta á Akur-
eyri, amma var alltaf dugleg að
mæta á leiki.
Amma var svo sannarlega höf-
uð fjölskyldunnar enda lét hún
sig okkur öll varða. Hún var vel
inni í því sem var að gerast í lífi
okkar barnabarnanna, talaði vel
um okkur, hrósaði okkur og hlúði
mjög vel að okkur. Hún var ávallt
stolt af okkur. Hún fann alltaf það
jákvæða í fari fólks, hafði góða
nærveru og var mjög glaðlynd.
Þetta gerði það að verkum að öll-
um þótti afskaplega vænt um
hana.
Mér þótti mjög gaman og
gagnlegt að heyra ömmu segja
frá æsku sinni og fyrstu árunum
eftir að hún eignaðist Ingó og
Huldu. Þá var lífið ekki alltaf dans
á rósum og maður varð ósjálfrátt
mjög þakklátur fyrir öll þau þæg-
indi sem við búum við í dag.
Þann 2. júní sl. giftum við Katr-
ín okkur, amma hafði talað um
hversu mikið hún hlakkaði til
brúðkaupsins en veikindin settu
strik í reikninginn. Þrátt fyrir
heilsuleysi mætti hún bæði í at-
höfnina og veisluna, þá stóð hún
upp í veislunni, ein og óstudd, og
talaði til okkar Katrínar. Það voru
hlý orð sem ég mun ávallt geyma.
Ræðuna endaði hún á orðunum:
„takk fyrir mig og…bless“ og þar
með kvaddi hún okkur með reisn,
þetta reyndist vera lokaræðan
hennar.
Ég er afskaplega þakklátur
fyrir allan þann tíma sem við átt-
um saman og hversu vel hún hlúði
að mér og fjölskyldu minni. Eftir
stendur mikill söknuður, en sem
betur fer eigum við öll mikið af
góðum minningum um hana.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku afi, ég bið góðan guð að
vera þér hjá og ég votta þér inni-
lega samúð okkar fjölskyldunnar.
Gísli, Katrín, Hrafntinna
og Lovísa.
Guðrún Eyjólfsdóttir, vinkona
okkar, var um langt árabil einn af
hornsteinum félagsstarfs aldr-
aðra í Gullsmáranum í Kópavogi.
Hún var einn af stofnendum
Leshóps FEBK, sem sóð fyrir
heimsóknum íslenzkra rithöfunda
í Gullsmárann. Hún sat í stýrihóp
starfsins frá fyrsta starfsdegi til
dánardægurs. Hún var víðlesin
og henni var gefinn sá hæfileiki að
tjá sig og flytja texta svo eftir var
tekið.
Guðrún var og virk í „Gleði-
gjöfunum“, sem stóðu fyrir al-
mennum söng í Gullsmáranum,
hálfsmánaðarlega vetrarmán-
uðina, lengi vel undir stjórn Guð-
mundar Magnússonar, en hin síð-
ari misseri í umsjá Sturlu
Guðbjarnarsonar. Kveikti hún
jafnan gleði í hug og bros á vör
með hnyttnum frásögnum í söng-
hléum.
Guðrún var og ein af „Skvett-
unum í Gullsmáranum“, sem
stóðu fyrir dansi í félagsheimilinu
á vetrarkveldum.
Síðast en ekki sízt var hún virk
í Íþróttafélaginu Glóð í Kópavogi.
Tók hún til skamms tíma þátt í
leikfimi og hringdönsum á vegum
félagsins og ferðum og sýningum
hérlendis og erlendis, fór m.a. á
Evrópumót eldri borgara.
Guðrún Eyjólfsdóttir var ein-
stök kona, sem lagði sig alla fram
um að gera félagsstarf eldri borg-
ara í Gullsmáranum bæði menn-
ingarlegt og skemmtilegt. Við er-
um mörg sem stöndum í mikilli
þakkarskuld við hana. Megi hún
eiga góða heimkomu. Megi minn-
ingin um merkan og mætan ein-
stakling milda sorg þeirra er
stóðu henni næst.
Þorgerður Sigurgeirsdóttir.
Stefán Friðbjarnarson.
Guðrún Ingibjörg
Eyjólfsdóttir
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. JÚLÍ 2012