Morgunblaðið - 22.08.2012, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. ÁGÚST 2012
Við Svenni ólumst upp á
sömu torfunni við Illugagötuna
og vorum samstarfsmenn nánast
alla tíð. Fyrst sem peyjar í salt-
fiski í Nöfinni en síðan við sjó-
mennsku á Þórunni Sveinsd. VE
401.
Það var snemma ljóst hvert
hugur Svenna leitaði og það
kom aldrei annað til greina en
að ævistarfið yrði sjómennska.
Hann byrjaði að róa með Stjána
á Emmunni en kom fljótlega yf-
ir á Þórunni Sveins VE og reri
Sveinn Matthíasson
✝ Sveinn Matt-híasson fæddist
20. mars 1966 í
Vestmannaeyjum.
Hann varð bráð-
kvaddur á Heil-
brigðisstofnun
Vestmannaeyja
hinn 5. ágúst sl.
Útför Sveins fór
fram frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum
þriðjudaginn 14. ágúst 2012.
með okkur nánast
óslitið til dánar-
dags.
Það er ekki flók-
ið að lýsa sjómann-
inum Svenna: ein-
faldlega toppmaður,
harðduglegur, gekk
af fumleysi í öll
verk og afgreiddi
þau. Svenni naut
sín vel þegar á
reyndi, þeir gátu
oft verið langir og erfiðir dag-
arnir við netadrátt austur í
köntum, þá sá maður best í hvað
í honum bjó, krafturinn, dugn-
aðurinn og keppnisskapið kom
þá berlega í ljós. Vetrarvertíðina
1989 fiskuðum við vel og settum
Íslandsmet sem enn stendur,
lönduðum 1.934 tonnum. Þar
lagði Svenni svo sannarlega sitt
af mörkum.
Svenni var góður félagi. Vissi
nákvæmlega að áhöfn á skipi er
eins og stór fjölskylda þar sem
mórallinn þarf að vera í lagi.
Hann var ekki sá þolinmóðasti
en gaf mönnum tækifæri til að
sanna sig þegar þeir voru að
byrja að róa með okkur og ef
menn stóðu sig var Svenni
þeirra. Eitt var það sem fór ekki
vel í Svenna, það var þegar við
fengum „pappakassa“ um borð,
peyja sem voru ekkert nema
kjafturinn en voru til lítils
gagns. Þeim var Svenni snöggur
að kippa niður á jörðina. Tapp-
aði af þeim mesta loftinu með
því að taka þá í sjómann og
segja þeim sögur af því hvernig
sjómennskan var. Og byrjaði
alltaf á þessum fleygu orðum
„Strákar, ég get sagt ykkur að á
snurvoðinni í gamla daga …“
Þegar lítið fiskaðist og lengi
var dregið kom Svenni oftar en
ekki upp í brú að stappa stálinu
í frænda sinn: „Jæja, hvað er að
frétta?“ var alltaf það fyrsta
sem hann sagði. Síðan töluðum
við um lífið og tilveruna. Svenni
var góður sögumaður, sagði
skemmtilega frá, kryddaði sög-
urnar stundum aðeins og
hermdi eftir persónum, náði
hann t.d. Stjána frænda sínum á
Emmunni algjörlega. Þegar
hann komst í gírinn héldu hon-
um engin bönd og hann var
hrókur alls fagnaðar.
Það var mikið gæfuspor í lífi
Svenna er hann kynntist Hörpu.
Saman drógu þau fram það
besta hvort í öðru, Svenni ein-
hvern vegin róaðist eftir að
hann kynntist Hörpu, honum
leið vel því hann vissi að Harpa
yrði hans lífsförunautur.
„Lífið er yndislegt“ er sungið
látlaust á þjóðhátíð og lífið var
yndislegt laugardagskvöldið 4.
ágúst, Svenni og Harpa saman
uppi í brekku, örskammt frá
okkur Eygló, Helgi Björns að
syngja „Ég er kominn heim“.
Getur lífið orðið yndislegra? Ég
held ekki.
En á augabragði breytist
gleðin í martröð. Þarna kvaddir
þú frændi, varst frá okkur tek-
inn í einni hendingu, án þess að
nokkuð yrði við ráðið.
Það er mitt lán að hafa verið
samferðamaður Svenna bæði í
leik og starfi, fyrir það er ég
þakklátur.
Harpa, Matti og Kristjana,
Matti jr., Erna Sif, Heimir
Freyr, Bjössi og fjölskyldur.
Sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Viðar og Eygló.
Um ævina hef ég eignast
marga vini. Kringumstæður
ráða miklu um hve náin slík
tengsl verða. Fjarlægðir og
strjál samskipti sljóvga oftast
vináttutilfinninguna. Flestir
þekkja þessar staðreyndir.
„Eigir þú vin þann er þú vel
treystir, far og finn hann oft,
því hrísi vex og háu grasi vegur
sá er manngi treður,“ segir í
Hávamálum. Síðari árin leið oft
tími svo að ég hitti ekki Óla vin
minn. Hitt breyttist aldrei, mér
hlýnaði í hvert skipti sem við
Ólafur Gunnarsson
✝ Ólafur Gunn-arsson fæddist
Í Vestmannaeyjum
22. mars 1930.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans á Hring-
braut 7. ágúst
síðastliðinn.
Útför Ólafs fór
fram frá Kópavogs-
kirkju 17. ágúst
2012.
náðum saman.
Liðnar ánægju-
stundir rifjuðust
upp og neistinn
sem milli okkar lá
örvaðist.
Óli flyst svo með
foreldrum sínum,
Jóhanni Gunnari
Ólafssyni sýslu-
manni og Rögnu
Haraldsdóttur, til
Ísafjarðar og kem-
ur aftur til Eyja og þá sem
verkfræðingur og hóf feril sinn
þar hjá Einari ríka Sigurðssyni
útgerðarmanni.
Þekktastur er Jóhann Gunn-
ar á þessu sviði fyrir bók sína
Sögur og sagnir úr Vestmanna-
eyjum. Jóhann Gunnar var
grandvar og vandaður vísinda-
maður. Frístundir hans frá
skyldustörfum sem yfirvalds
lágu í rannsóknum. Hann fór
meðal annars til Belgíu til að
hafa upp á uppruna Binna í
Gröf.
Árum saman glímdi hann líka
við gátuna um hvað orðið hefði
um síðustu norrænu Grænlend-
ingana.
Síðustu árin hefur Óli minn
lagt mikla vinnu í að taka sam-
an fróðleik sem faðir hans hef-
ur safnað til þess að hann lendi
ekki í glatkistunni. Sjálfur hef-
ur hann teiknað upp skipulag
Vestmannaeyjabæjar frá upp-
hafi, götuheiti og húsanöfn,
sem vonandi hafnar í Byggða-
safni Vestmannaeyja.
Fystu kynni okkar Óla urðu
þegar hann tók á móti frysti-
vélum fyrir Hraðfrystistöðina í
Vestmanneyjum. Ekki að ég
hafi svo mikinn áhuga á hrað-
frystingu heldur voru kassarnir
um vélarnar úr eik, 1x6 tomm-
ur. Hver planki var byrði fyrir
meðalmann og mig langaði til
að endurbyggja veiðikofann í
Hellisey. Óli var ekkert nema
lipurðin. Hann kom svo með
okkur margar ferðir í þessa
sérstæðu útey. Myndavélina
hafði hann alltaf með. Síðustu
árin sem ég hef heimsótt þau
hjónin Ágústu og Óla hefur
verið fastur liður að kíkja að-
eins í tölvuna og skoða síðustu
myndaseríurnar. Það eru líka
ófáar ljósmyndaarkirnar sem
hann hefur eftirlátið mér úr
leiðöngrum sem við fórum sam-
an.
Óli minn var ekki lipur grín-
isti eða söngvinn en sóttist eftir
að vera í hópi þar sem farið var
með gamanmál og tekið lagið.
Þá nutum við þess að hann
kunni flesta texta. Fastur liður
í samfloti okkar voru gæsaveið-
ar á haustin. Flesta túra áttum
við í Öræfasveitina og eignuð-
umst þar góða vini. Engin
Öræfaferð var farin svo að við
heimsæktum ekki Gunnar og
Sigrúnu á Litla-Hofi. Þá vildi
togna úr kvöldfagnaðinum, ekki
síst ef með í för voru sagna-
snillingar eins og Sverrir tann-
læknir og Stefán Jónsson
fréttamaður.
Ég vil ekki ljúka þessu skrifi
án þess að nefna Gússý. Mikið
var hann Óli heppinn að eign-
ast hana að lífsförunaut, konu
sem leiftrar af gleði og vekur
slíka stemmingu hvar sem hún
kemur. Henni og dætrum
þeirra, Ástu og Siggu, votta ég
samúð mína. Einnig bræðrum
hans og venslafólki.
Páll Steingrímsson.
Móðurbróðir okkar Guðjón
lést á Sólvangi eftir erfiða sjúk-
dómslegu. Við systkinin eigum
ekkert nema góðar minningar
um Gauja. Það var í kringum
1960 sem Gaui og pabbi okkar
voru miklir mátar og byggðu hús
hlið við hlið á Móabarði í Hafn-
arfirði. Má segja að við höfum
verið meðal fyrstu frumbyggj-
anna þar. Það var mikill sam-
gangur á milli fjölskyldnanna og
kom Gaui nokkrum sinnum á dag
út til okkar í molasopa og til að fá
fréttir.
Það var alltaf fjör í kotinu, við
vorum níu í heimili og alltaf fullt
af gestum hjá okkur, þannig að
alltaf var einhverjar fréttir að fá.
Þetta var á erfiðum tíma þar sem
fólk varð að vinna hörðum hönd-
Guðjón B.
Kristjánsson
✝ Guðjón BirkirKristjánsson
fæddist í Bolung-
arvík 3. ágúst
1925. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sólvangi í
Hafnarfirði 23. júlí
2012.
Útför Guðjóns
hefur farið fram í
kyrrþey.
um og hafa fyrir líf-
inu. Gaui var sjó-
maður um lengri
tíma, eftir að hann
hætti á sjónum vann
hann í Straumsvík
ásamt Jónatani
bróður sínum, og
unnu þeir þar saman
þar til Gaui fór á eft-
irlaun. Eftir það
stundaði hann ásamt
Inga Tómasi syni
sínum grásleppuveiðar sér til
ánægju á lítilli trillu sem hann átti
og nefndi hann trilluna Silvíu eftir
tengdamóður sinni. Gaui var afar
ljúfur og góður maður og alltaf
stutt í brosið.
Að leiðarlokum viljum við
þakka Gauja frænda fyrir hlýju í
okkar garð.
Við biðjum góðan Guð að blessa
minningu Guðjóns Kristjánsson-
ar, við sendum Christu og fjöl-
skyldu og einnig eftirlifandi
systkinum hans Jónatani og Sig-
urlínu okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyrr.
(Matthías Jochumsson.)
Kristjana, Gísli, Hafsteinn,
Kristján, Freyja og Sigurlína.
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
STEFANÍA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR
skurðhjúkrunarfræðingur,
Skriðuseli 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi sunnudaginn
19. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Seljakirkju þriðjudaginn 28. ágúst
kl. 13.00.
Gylfi Eiríksson,
Sigríður Gylfadóttir, Hannes Hauksson,
Sverrir Jón Gylfason, Sandra Rós Pétursdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN FJÓLA HELGADÓTTIR,
Dúna,
húsfreyja,
Túnsbergi,
Svalbarðsströnd,
lést á lyflækningadeild Sjúkrahússins á Akur-
eyri aðfaranótt sunnudagsins 19. ágúst.
Útför hennar verður auglýst síðar.
F.h. aðstandenda,
Sveinberg Laxdal,
Líney Laxdal, Egill Hjartarson,
Helgi Laxdal,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HILDEGARD BRANDT JÓNSSON,
til heimilis á
Kópavogsbraut 1b,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum mánudaginn
13. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Guðbjörg Fríða Ólafsdóttir, Árni Benediktsson,
Elín Ólafsdóttir, Sævar Guðmundsson,
Elísabet Þórdís Ólafsdóttir, Guðmundur Guðbjarnarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar elskaða og dáða
HERDÍS PÉTURSDÓTTIR
frá Ísafirði,
Akurholti 15,
Mosfellsbæ,
féll í valinn laugardaginn 18. ágúst eftir
harða og hetjulega baráttu við krabbamein.
Bálför hennar hefur farið fram.
Minningarathöfn og jarðsetning verða í
kyrrþey.
Við þökkum samúð og hlýhug vandamanna, vina og annarra.
Starfsfólki á deild 21 a, á Landspítalanum, færum við bestu
þakkir fyrir umhyggju og alúð. Það góða fólk gerði allt sem í
þess valdi stóð: veitti lækningu, líkn og umhyggju af góðum
hug og fremsta megni. Einnig þökkum við Jóhönnu Harðar-
dóttur, Kjalnesingagoða, fyrir huggun og hughreystingu á
þyrnum stráðri göngu um dimman dal.
Þeim sem vilja minnast Herdísar er bent á Styrktarfélagið Líf.
Sigurður Helgi Guðjónsson,
Helga Pálína Sigurðardóttir,
Friðjón Sigurðarson,
Bjarni Magnús Sigurðarson,
Gunnhildur Berit Sigurðardóttir,
Ronja Björk Bjarnadóttir,
Vígsteinn Frosti Hauksson,
Örlygur Skjöldur Hauksson,
Dagur Jóhann Friðjónsson,
Helga Ebenezersdóttir,
systur og tengdabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Garðsenda 15,
Reykjavík,
lést á Landspítala, Landakoti, miðvikudaginn
15. ágúst.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 23. ágúst kl. 13.00.
Bjarni Guðjónsson,
Lóa Bjarnadóttir, Benedikt R. Lövdahl,
Bjarni Benediktsson,
Pétur Þór Benediktsson, Anna Kristín Guðmundsdóttir.
✝
Bróðir okkar,
VALDIMAR TORFASON
frá Eysteinseyri,
Tálknafirði,
lést á heilbrigðisstofnuninni á Patreksfirði
16. ágúst.
Útförin fer fram frá Tálknafjarðarkirkju
föstudaginn 24. ágúst kl. 15.00.
Systkini hins látna.