Morgunblaðið - 11.11.2013, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. NÓVEMBER 2013
✝ Anna RagnaLeifsdóttir
fæddist á Þingeyri
við Dýrafjörð 19.
ágúst 1923. Hún
lést á Landspít-
alanum í Reykja-
vík 1. nóvember
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Helgadóttir, f.
18.5. 1897, d. 23.7.
1986 og Leifur Jóhannesson, f.
16.11. 1894, d. 20.5. 1987. Syst-
ur Rögnu voru Álfheiður Erla
Leifsdóttir, f. 6.9. 1922, d. 9.1.
18.7. 2003, Óðinn, f. 4.9. 2005
og Tilda Rán, f. 3.12. 2008,
barnsmóðir hans er Katja
Dinse, f. 1.10. 1972, þau hafa
slitið samvistum. 2) Ásta G.
Guðbrandsdóttir, f. 26.10. 1973,
maki hennar er Gunnlaugur
Vésteinsson, f. 1.4. 1974, sonur
þeirra er Björn Þór, f. 1.6.
2003. 3) Ragna B. Guðbrands-
dóttir, f. 10.2. 1983, maki henn-
ar er Manuel Plasencia Gutier-
rez, f. 20.5. 1978, dætur þeirra
eru Marla Sól, f. 18.5. 2008 og
Embla Lind, f. 9.11. 2011.
Ragna flutti til Reykjavíkur
um tvítugsaldur en eyddi
sumrum fyrir vestan, eða þar
til foreldrar hennar og dóttir
fluttu til Reykjavíkur árið
1964.
Útför Rögnu fer fram frá
Áskirkju í dag, 11. nóvember
2013, kl. 13.
1944 og Sigurlaug
Helga Leifsdóttir,
f. 6.8. 1926.
Dóttir Önnu
Rögnu er Álfheið-
ur Erla Sigurð-
ardóttir, f. 3.1.
1950, sem hún
eignaðist með Sig-
urði Árnasyni, f.
24.7. 1924, d. 14.5.
1999. Eiginmaður
Erlu er Guð-
brandur G. Björnsson, f. 7.4.
1951. Börn þeirra eru 1) Sig-
urður F. Guðbrandsson, f. 22.7.
1971, börn hans eru Máni, f.
Elsku besta tengdamamma,
nú er komið að kveðjustund. Frá
því að ég kynntist þér hefur mér
alltaf liðið vel í návist þinni, þú
hafðir góð áhrif á mig og eflaust
fleiri. Það var alltaf gaman að
koma í heimsókn til þín, hvort
sem það var á Kirkjuteiginn, í
Gautlandið eða vestur í Dýra-
fjörð. Við höfðum mjög líkar
skoðanir á lífinu og tilverunni og
vorum þess vegna oftast sam-
mála um hin ýmsu málefni.
Minningarnar um þig eru ótal-
margar, við áttum alltaf góðar
samverustundir um jólin og aðr-
ar stórhátíðir og skemmtum
okkur alltaf svo vel öll fjölskyld-
an saman. Einnig á ég góðar
minningar frá öllum ferðunum
vestur á firði og frá utanlands-
ferðum sem þú fórst með okkur.
Árið 2007 fórum við fjölskyldan
til Tenerife og í hópnum voru
þrír litlir herramenn, einn
tveggja ára og tveir fjögurra
ára, þeir veittu þér sérstaklega
mikla ánægju og hafðir þú í
nógu að snúast við að fylgjast
með þeim. Síðar bættust við
þrjár dömur í barnabarnahópinn
og þá hafðir þú ennþá meira að
fylgjast með. Þú barst alltaf hag
fjölskyldunnar fyrir brjósti og
reyndist barnabörnum þínum og
þeirra fjölskyldum alltaf vel.
Snillingur varst þú í íslenskri
málfræði og passaðir vel upp á
að allir töluðu rétt í fjölskyld-
unni og ég vona að móðurmálinu
hraki ekki eftir að þú ert farin.
Einnig varst þú mjög góð í að
ráða krossgátur og var ég oft
hissa hvað þú varst fljót að því,
þess vegna reyndi ég að útvega
þér fleiri krossgátur á meðan
sjónin var í lagi. Þú talaðir oft
um að maður yrði að passa vel
uppá sjónina, enda hafðir þú
unnið í yfir þrjátíu ár í gler-
augnaversluninni Optik. Ég vil
þakkar þér fyrir allar góðu
samverustundirnar sem ég og
fjölskylda mín áttum með þér.
Þinn tengdasonur,
Gunnar.
Nú ertu búin að kveðja þenn-
an heim, elsku amma mín. Mig
langar að þakka þér fyrir hönd
okkar allra, barna og barna-
barna, fyrir þá ást og þann kær-
leik sem þú gafst okkur af þínu
botnlausa örlæti í gegnum árin.
Alltaf tókst þú hag okkar fram
yfir þinn eigin, allt fram á síð-
ustu stundu er þú undirbjóst
okkur fyrir það sem koma
skyldi. Þau fáu orð sem þú áttir
eftir notaðir þú til að spyrja fyr-
ir um okkar líðan, hvernig Katja
og börnin hefðu það og hvort
þeim gengi ekki vel í skólanum
og hvort að Óðinn væri nú ekki
duglegur að lesa, og hvernig
mér gengi í vinnunni. Mikið er
ég glaður að hafa getað komið
og verið með þér á þessum loka-
stundum. Þótt líkaminn hafi ver-
ið búinn að missa sinn mátt
skein ennþá styrkur þinn amma
mín sem einkenndist af æðru-
leysi, umhyggju og jákvæðni.
Friðurinn umlukti þig ævinlega
sem sýndi mér að þarna fór
manneskja sem kunni að lifa
samkvæmt eigin sannfæringu í
sátt við allt og alla. Allt fram á
síðustu stundu sýndir þú hversu
einstök þú varst, er þú beiðst
þess að deyja en jafn hnarreist
og glæsileg sem áður. Lífið var
þó ekki alltaf auðvelt eins og þú
eflaust upplifðir er þú máttir
skilja einkadóttir þína eftir í
umsjá ömmu sinnar og afa vest-
ur á Þingeyri svo þú gætir farið
að vinna fyrir þér í bænum.
Seinna launaðir þú þeim svo
greiðann með því að hugsa um
þau á Kirkjuteignum er þau
fluttu að vestan á mölina á gam-
als aldri. Ég á margar góðar
minningar frá Kirkjuteignum en
þar hefur margt breyst og ekki
eins um að litast og áður. Man
vel eftir því er ég fór með þér og
Helgu að taka upp kartöflur í
kartöflugörðunum á bak við Ás-
mundarsafn og þegar pabbi var
að svíða sviðahausa í bakgarð-
inum. Þá var alltaf gaman að
heimsækja þig í vinnuna, þegar
þú varst að vinna hjá Optik í
Hafnarstræti og eru allar ferð-
irnar í Haukadalinn í Hafgoluna
ógleymanlegar. Í gegnum tíðina
varstu alltaf dugleg að hvetja
okkur, ekki síst til náms og
vinnu og að fara nú vel með
hvort annað. Þú munt alltaf búa
í brjósti okkar, elsku amma mín,
og ég veit að þú munt vaka yfir
okkur eins og þú lofaðir.
Kveðja, þinn
Sigurður Freyr (Siggi).
Elsku amma mín, mikið sakna
ég þín og þinnar góðu og hlýju
nærveru. Öll þessi þrjátíu ár
varst þú svo stór partur af lífi
mínu. Þú varst alltaf með okkur
í öllu sem við fjölskyldan gerð-
um saman. Nú ertu farin frá
okkur og það er erfitt að sætta
sig við það, en eftir sitja minn-
ingarnar um þig og munu þær
ylja mér um hjartarætur um
ókomna tíð. Það var alltaf svo
ævintýralegt að koma og heim-
sækja þig og Helgu systur þína í
Hafgolunni á sumrin, við Helga
yngri brölluðum þar ýmislegt.
Ég man, ekki fyrir svo löngu, að
ég ásamt ítalskri vinkonu minni
fór vestur til þess að sækja þig
og bílinn þinn, en þá treystir þú
þér ekki til að keyra alla leið
suður. Þar sem ég vildi sýna
henni Látrabjarg ákváðum við
að fara þangað. Á leiðinni,
skröltandi á Míkrunni þinni
góðu sagðir þú „ég hálfskamm-
ast mín að segja þetta, en ég hef
aldrei áður séð Látrabjarg“. Ég
bara hló og sagði að það væri þá
tími til kominn og hafði ég ein-
staka ánægju af því að hafa ver-
ið sú sem kom þér, Vestfirð-
ingnum sjálfum á vestasta odda
Íslands, og hafðir þú virkilega
gaman af þessum aukarúnti á
suðurleið. Það var líka oft sem
ég lét þig fara yfir hinar ýmsu
ritgerðir á mínum námsárum, en
þú varst góð í stafsetningu. Þú
hafðir svo gaman af málfræði og
það var nú bara núna þegar þú
lást uppi á spítala um daginn að
þú spurðir mig hvort ég vissi
hvað væru margir orðflokkar í
íslensku og fórst síðan að þylja
þá upp. Einnig vissir þú fátt
skemmtilegra en að leysa kross-
gátur og oft skildi ég ekki helm-
inginn af orðunum sem þú not-
aðir þar. Þú hafðir líka gaman af
gátum og skrítlum og klipptir
stundum úr Mogganum eitthvað
sem þér fannst sniðugt og last
það fyrir okkur þegar við kom-
um í heimsókn. Það var alltaf
stutt í húmorinn hjá þér og þeg-
ar ég hló með þér sagðir þú
„það er nú gott að einhver hefur
gaman af vitleysunni í manni“
og þá hló ég yfirleitt enn meir,
þú tókst lífið ekki of alvarlega
og það kunni ég vel við. Það
voru líka ófáar stundirnar sem
við sátum saman með heitan
kaffisopa við hönd og eitthvert
bakkelsið sem þú bauðst alltaf
svo rausnarlega fram í Gaut-
landinu og við ræddum saman
hitt og þetta, við vorum ekki
alltaf sammála en það var auka-
atriði.
Þú varst alltaf svo góð við
okkur öll, vildir öllum vel og
hafði áhyggjur af öllum eins og
góðum ömmum sæmir. Þú baðst
alltaf fyrir okkur og er ég viss
um að þú haldir áfram að vaka
yfir okkur. Það var ein kona
sem var með þér á herbergi á
11e sem sagði við mig einn dag-
inn að þú værir yndisleg kona,
að þú ættir til svo mörg falleg
orð og að hún hefði orðið betri
manneskja bara af því að hafa
kynnst þér þessa örfáu daga. Ég
er heppin að hafa átt þig að, öll
þessi þrjátíu ár, þú kenndir mér
margt fallegt og gott á minni
lífsleið sem ég er þér ævinlega
þakklát. Ég kveð þig með grát-
stafina í kverkunum, en ég veit
þó að þú kveður þennan heim
sátt og æðrulaus og ert nú kom-
in á þann stað sem þú óskaðir
þér. Saknaðarkveðjur,
Ragna Björk.
Elsku amma mín, takk fyrir
allar samverustundirnar sem við
höfum átt saman síðastliðin 40
ár. Næstu afmæli, jól, páskar,
sumarbústaðaferðir, sunnudags-
matur á Laugarásveginum, ut-
anlandsferðir, sumarfrí, ég get
endalaust talið upp þær stundir
sem við höfum átt saman, já þær
verða skrítnar núna og einmana-
legar án þín, amma, þín er sárt
saknað. Heimsóknirnar okkar á
Þingeyri verða líka skrítnar héð-
an í frá en munu þá vekja upp
góðar minningar í staðinn. Það
var alltaf svo gaman að kíkja í
Hafgoluna í Haukadal með þér, í
litla kofann ykkar Helgu
frænku. Margar minningar
spretta fram þegar ég hugsa um
þau skipti sem ég var lítil stúlka
og fór þangað í heimsókn til
ykkar yfir sumartímann. Maður
þurfti að klifra upp brattan stig-
ann upp á svefnloftið, kamarinn
úti og ekki má gleyma kam-
ínunni sem þurfti að halda alltaf
logandi í svo heitt yrði í kof-
anum. Þið systur dvölduð þarna
sumrin löng, það verður tómlegt
að fara þangað næst án þín.
Ávallt komuð þið systur við í
veiðihúsinu í Laxárdal þegar þið
lögðuð leið ykkar í Haukadalinn
og man ég svo vel að ég beið
alltaf spennt út í glugga í veiði-
húsinu og fylgdist vel með þegar
ég sá bílljós við bæinn Ás í Lax-
árdal og óskaði þess að þetta
væruð þið að koma. Núna þegar
ég keyri Bústaðaveginn, sem var
síðast núna um helgina og horfði
í áttina að Gautlandinu spruttu
fram tárin og ég fékk sting í
magann, nú verða ekki fleiri
heimsóknir þangað í kaffi og
kósýheit til ömmu, eða til löngu
einsog börnin okkar systkina
kölluðu þig. Ég varla trúi því að
þú sért farin frá okkur. Þú varst
alltaf svo hógvær og vildir öllum
vel. Orð sem munu minna mig á
þig eru „ómögulegt“ og „þetta
er bara ekki hægt“ sem lýsir því
svo vel um hversu hógvær þú
varst. Kannski það helsta var að
þú elskaðir rjómakaramellur og
neitaðir ekki ef þér var boðið
slíkt. Kaffi og pínulítill moli var
líka í uppáhaldi, ég skildi aldrei
hvernig þú fórst að því að brjóta
molann svona smátt. Einnig
varstu mikið hrifin að góðri
marengstertu með kaffinu.
Börnunum fannst alltaf gott að
koma í Gautlandið, langa átti
alltaf eitthvað gott með mjólk-
inni og minn maður gat sökkt
sér í gömul Andrésblöð.
Skemmtileg og falleg lýsing á
þér var eins og stelpurnar á 11E
sögðu um þig, að þú varst svo
mikil dúlla og svo yndisleg kona
og ert það einnig í mínum aug-
um, falleg og góð kona. Ég mun
geyma allar þessar fallegu
minningar um þig í mínu hjarta,
elsku amma. Þú ert sátt núna og
líður vel, það er það sem skiptir
mestu máli þó að við fjölskyldan
séum sorgmædd. Þú ert búin að
eiga góð og yndisleg 90 ár. Ég
mun ávallt minnast þín með ást
og hlýju.
Þín elsku,
Ásta.
Elsku Ragna.
Með þessum línum viljum við
stöllur kveðja þig og þakka fyrir
nærri hálfrar aldar vináttu. Við
vorum svo lánsamar að kynnast
Erlu, dóttur þinni, á unglingsár-
unum þegar hún fluttist frá
Þingeyri í Laugarneshverfið og
kom í bekkinn okkar í Laug-
arnesskólanum. Upp frá þeim
degi höfum við þríeykið verið
nánast óaðskiljanlegt. Þessi
kynni leiddu til þess að við urð-
um tíðir gestir á Kirkjuteigi 15
og um leið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eignast þig sem vinkonu.
Þú bjóst yfir einstakri ró, blíðu
og góðri nærveru sem gerði það
að verkum að fólki leið vel í ná-
vist þinni. Er við hugsum til
baka þá munum við ekki eftir
því að hafa séð þig skipta skapi
eða æsa þig og alltaf var stutt í
blítt bros og dillandi hlátur.
Samvistir okkar voru á seinni
árum oftast í gegnum einhverjar
uppákomur í fjölskyldunni og
var yndislegt sjá hve þú ljóm-
aðir með fólkið þitt í kringum
þig. Erla, Gunnar og börnin
voru það sem líf þitt og tilvera
snerist um og þegar barnabörn-
in bættust í hópinn sagðist þú
ekki geta lýst þakklæti þínu né
trúað hversu rík þú værir því
ríkidæmið fælist ekki í verald-
legum auði. Okkur langar líka
að þakka þér fyrir áhugann sem
þú sýndir okkur og fjölskyldum
okkar alla tíð en iðulega spurðir
þú frétta af þeim.
Það var dásamlegt að geta
verið með þér á níutíu ára af-
mælinu þínu í ágúst síðastliðn-
um og átt með þér ógleyman-
lega stund á heimili Erlu og
Gunnars á Laugarásveginum.
Við sendum Erlu, Gunnari og
barnabörnum þínum, Sigga,
Ástu, Rögnu og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og megi minningin um
dásamlega mömmu, tengda-
mömmu, ömmu og langömmu
ylja þeim um ókomna tíð.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þínar,
Elfa og Hildur.
Anna Ragna
Leifsdóttir
✝ Ólöf ValgerðurJónasdóttir
fæddist í Vogum í
Mývatnssveit 21.
júlí 1916. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 2.
nóvember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Jónas Pétur
Hallgrímsson frá
Grænavatni og Guð-
finna Stefánsdóttir
frá Öndólfsstöðum í Reykjadal.
Ólöf var elst níu systkina, sem öll
eru látin. Systkini hennar voru:
Jón, f. 1917, Stefán, f. 1919, Sig-
urgeir, f. 1920, Þorlákur, f. 1922,
Friðrika, f. 1924, Kristín, f. 1926,
Hallgrímur, f. 1928, og Pétur, f.
1929.
Ólöf giftist Torfa Vilhjálmssyni
21. júlí 1941. Torfi lést í bílslysi
16. júlí 1966. Ólöf og Torfi eign-
uðust þrjá syni; 1) Jónas Valgeir
Torfason, f. 1942, kona hans er
Sigríður Aðalbjörg Whitt, 2) Pét-
ur Torfason, f. 1946, kona hans er
Ólína Fjóla Hermannsdóttir, og 3)
Haukur Torfason, f. 1953, d.
2001, kona hans var Kristín
Gunnarsdóttir. Barnabörn Ólafar
eru átta, langömmubörnin átján
og langalangömmubörnin fimm.
Ólöf ólst upp í Vogum í Mý-
vatnssveit. Eftir að hún kynntist
Torfa var hún í
Húsmæðraskól-
anum á Laugum
veturinn 1940-1941.
Þau fluttu síðan til
Akureyrar og
bjuggu fyrst í sex ár
við Hamarsstíg. Þau
fluttu í eigið hús-
næði á Eyrarvegi 25
árið 1947 og Ólöf
bjó þar áfram eftir
að Torfi lést allt þar
til hún fór á Dvalarheimilið Hlíð í
mars á þessu ári. Ólöf vann ýmis
störf utan heimilis, lengi hjá Út-
gerðarfélagi Akureyringa og við
ræstingar í Oddeyrarskóla, þar
sem Torfi var húsvörður, þar til
hann lést. Ólöf söng í hinum
ýmsu kórum frá fermingaraldri,
fyrst með kirkjukór heima í
sveitinni, síðan með Kant-
ötukórnum á Akureyri, kirkju-
kór Akureyrarkirkju, Söngfélag-
inu Gígjunni, Passíukórnum og
nú síðast í kór Félags eldri borg-
ara; Í fínu formi. Ólöf starfaði
mikið að félagsmálum og sat í
stjórnum ýmissa félaga, m.a.
Verkalýðsfélaginu Einingu og
var heiðursfélagi þar.
Útför Ólafar verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag, 11. nóv-
ember 2013, og hefst athöfnin kl.
13.30.
Hún Ólöf í hinum endanum er
dáin. Þar var höfðingi á ferð,
sem var órjúfanlegur hluti af
uppeldi mínu og bræðra minna í
Eyrarveginum á Akureyri. For-
eldrar mínir, þau Soffía og Frí-
mann, ásamt Ólöfu og Torfa, ólu
börnin sín upp í Eyrarvegi 25 og
27. Þarna bjuggu þessar fjöl-
skyldur vegg í vegg í marga ára-
tugi. Í vesturendanum voru það
þeir bræður, Valgeir, Pétur og
Haukur, en í austurendanum
vorum við systkinin, Guðmund-
ur, Frímann, Gunnar, Grettir og
Guðrún. Strákarnir á svipuðum
aldri, en ég yngst og eina stelp-
an.
Þær Soffía og Ólöf áttu nánast
dagleg samskipti í alls sextíu ár,
oftast í formi þess að Ólöf bank-
aði á eldhúsdyrnar, kom inn og
tók stöðuna hjá nágrannakonu
sinni. Það sem einkenndi sam-
skipti þessara tveggja bráð-
skörpu kvenna var að þær voru
nánast aldrei sammála um nokk-
urn hlut. Ekkert var þeim óvið-
komandi þegar málin voru rædd,
þó voru hin ýmsu samfélagsleg
mál uppáhalds umræðuefni
þeirra, enda báðar mjög pólitísk-
ar, þó aldrei gæfu þær kost á sér
í framboð, – málin voru leyst
heima við eldhúsborðið. Eftir því
sem áratugirnir færðust yfir og
þær urðu aldraðar og einar í
kotinu, kom vel í ljós hve vinátta
þeirra var traust og umhyggja
þeirra hvorrar fyrir annarri ein-
læg, þrátt fyrir allt pexið. Eftir
að frúin í austurendanum lést í
janúar 2011, hafði Ólöf oft á orði
við mig hve tómlegt væri án
hennar í Eyrarveginum, sagðist
sakna Soffíu.
Eftir því sem ég fullorðnaðist
og fór að horfa á Ólöfu með þeim
augum, jókst virðing mín og að-
dáun á þessari kjarkmiklu og
duglegu konu sem lét aldrei bug-
ast þrátt fyrir þung högg á lífs-
leiðinni. Hún varð mér ákveðin
fyrirmynd. Ólöf hafði gaman af
því að segja frá velgengni afkom-
enda sinna og fylgdist hún af
natni og hlýju með því sem þau
tóku sér fyrir hendur og var stolt
af þeim. Ólöf var á undan sinni
samtíð með ýmsa hluti. Það er
t.d. engin tilviljun að hún hélt
góðri andlegri og líkamlegri
heilsu langt fram yfir níræðis-
aldurinn, hún var mikill talsmað-
ur, hollra lífshátta, líkamlegrar
hreyfingar og þess að rækta sál-
ina. Þetta gerði Ólöf af kappi
eins og flest sem hún tók sér fyr-
ir hendur. Hún borðaði hollan
mat, gjarnan ræktaðan heima á
lóð eða eitthvað sem hún tíndi úti
í náttúrunni og þurrkaði til vetr-
arins. Sundferðir oft í viku með
Pedda, kórsöngur og meiri kór-
söngur hélt Ólöfu ungri í anda og
í líkamlega betra formi lengur en
flestir fá tækifæri til að upplifa á
svo langri ævi. Ólöf vissi að hlut-
irnir gerast ekki af sjálfu sér.
Ólöf var orðin þreytt og tilbú-
in að ljúka þessari jarðvist. Fyrr
á þessu ári hafði hún á orði við
mig að hún skildi ekki hvað
Skaparinn ætlaði sér með hana,
að láta hana verða svona gamla.
Eftir smá-umhugsun sagði hún:
„Heldurðu að það geti verið að
hann hafi gleymt mér?“
Ég er þakklát fyrir það að
hafa fengið að alast upp með
Ólöfu og hennar ágætu fjöl-
skyldu, einnig er ég þakklát fyrir
vináttu og trúnað Ólafar til
margra ára.
Megi Ólöf Jónasdóttir hvíla í
friði og afkomendur hennar eiga
farsælt líf.
Guðrún Frímannsdóttir.
Ólöf Valgerður
Jónasdóttir
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
HÖRÐUR THORARENSEN,
Birkihólum 4, Selfossi,
áður Eyrarbakka,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
laugardaginn 9. nóvember.
Guðrún Ólafsdóttir Thorarensen,
Ólöf Dagný Thorarensen, Helgi Bergmann Sigurðsson,
Ari Björn Thorarensen, Ingunn Gunnarsdóttir,
barnabörn og langafabörn.