Monitor - 30.01.2014, Blaðsíða 20

20 Monitor fimmtudagur 30. janúar 2014
Ég vissi ekki af SnorraWest fyrr en réttáður en ég sótti um. Ég fékk tölvupóstá háskólapóstfangið mitt um verkefn-ið og fannst það áhugavert. Í kjölfarið
fór ég á netsíðuna þeirra og las mér betur til
og varð ennþá spenntari fyrir vikið. Ég hef
mjög gaman af ferðalögum og leist vel á að fá
tækifæri til að heimsækja Norður-Ameríku,
svo ekki sé minnst á Íslendingaslóðir. Ég hafði
lært lítillega um ferðir Íslendinga til Vestur-
heims í skóla, en vissi að öðru leyti ekki mikið
um þá og samfélag þeirra í Norður-Ameríku.
Það jók áhuga minn á verkefninu að ég vissi
að ég ætti marga ættingja í Kanada og Norður-
Dakóta. Langalangafi minn fluttist vestur
um haf árið 1909 eins og margir aðrir gerðu
á þeim tíma. Ég vissi af mörgum ættingjum
vegna þess að þeir höfðu komið til Íslands
sumarið 2009. Mér fannst það spennandi
tilhugsun að geta hitt ættingja mína ytra
og komist betur í kynni við þá og aðstæður
þeirra.
Nýjar vinkonur
Við vorum fjórar stelpur sem fórum saman:
ég, Hulda, Svandís og Þorbjörg. Hulda og
Svandís voru nítján ára árið sem við fórum,
Þorbjörg 23 ára og ég elst 24 ára. Engin af
okkur þekktist fyrir en ég, Hulda og Svandís
hittumst í nokkur skipti áður en við fórum
út. Þorbjörg er frá Akureyri og ég hitti hana
ekki fyrr en á flugvellinum í byrjun ferðar.
Við erum allar með mismunandi bakgrunn
ásamt því að vera frekar ólíkar og það gerði
þetta bara skemmtilegra. Okkur kom mjög vel
saman og við lærðum mikið hver af annarri.
Ég held að það hafi bara verið gaman að engin
okkar hafi þekkt hinar því fyrir vikið er maður
búinn að eignast þrjár nýjar og frábærar
vinkonur.
Íslendingar í húð og hár
Þetta var mánaðarferðalag og á þeim tíma
ferðuðumst við um þrjú fylki í Kanada:
Alberta, Saskatchewan og Manitoba, ásamt
því að fara til Mountain í Norður-Dakóta
í Bandaríkjunum.Við fórum til borganna
Calgary og Edmonton í Albertafylki ásamt
því að heimsækja bæinn Markerville þar sem
skagfirska skáldið Stephan G. Stephansson
bjó lengi vel. Í Alberta fórum við einnig og
skoðuðum Klettafjöllin í Banff-þjóðgarðinum.
Í Saskatchewan dvöldumst við í bænum
Wynyard og þar skoðuðum við meðal annars
Íslendingaslóðir Vatnabyggðar. Í Manitobafylki
vörðum við bæði tíma íWinnipeg og í Nýja-
Íslandi, Gimli. Við vorum mislengi á hverjum
stað, allt frá einum degi í Norður-Dakóta til
rúmlega ellefu daga í Gimli. Það má því segja
að við höfum farið víða á þessum fjórum
vikum.
Í ferðinni gistum við hjá alls sex fjölskyldum
sem áttu það sameiginlegt að einhverjir
fjölskyldumeðlimanna voru af íslenskum
uppruna. Í sumum fjölskyldunum voru meira
að segja 100% Íslendingar en þar vestra er það
kallað FBI sem merkir „full blooded Iceland-
er“. Þeir einstaklingar sem það gerðu töluðu
reyndar ekki íslensku en höfðu mikinn áhuga
á landi og þjóð eins og allir hinir sem við
dvöldumst hjá. Ég verð samt að viðurkenna
það að mér fannst þetta mjög skrítið fyrst.
Maður vissi eiginlega ekki alveg hvernig mað-
ur ætti að haga sér. En þetta vandist fljótt og
við vorum orðnar ansi „sjóaðar“ þegar á leið.
Þetta fór í raun bara að vera nokkuð gaman
ef ég á að segja eins og er. Það voru allir svo
indælir við okkur að þetta var ekkert mál.
Prinsessur með lítinn frítíma
Dagskráin var í raun mjög þétt sem er
þannig séð alveg skiljanlegt því það var
auðvitað margt að sjá á stuttum tíma.Við
flökkuðum líka svo mikið og að sjálfsögðu
vildu heimamenn sýna okkur sem mest. Við
fengum þó tvo heila frídaga og svo hluta af
nokkrum öðrum dögum. Eftir á að hyggja er
ég ánægð með hvernig þetta var, því auðvitað
sá ég meira fyrir vikið, en meðan á ferðinni
stóð hefði ég viljað aðeins meiri frítíma. Eftir
suma dagana vorum við uppgefnar en það
gerði ekkert til því það var alltaf svo gaman
hjá okkur.Við hefðum kannski viljað fá aðeins
meiri tíma til að versla en það bjargaðist alveg
fyrir horn eftir aðWest Edmonton Mall var
troðið inn í dagskrána.
Það sem kom mér einna mest á óvart í
ferðinni er tengingin og taugarnar sem
Vestur-Íslendingar bera til Íslands og
frændrækni þeirra. Vestur-Íslendingar tala
fallega um land okkar og þjóð og eru afar
stoltir af uppruna sínum. Margir hverjir halda
fast í hefðir héðan, til dæmis með því að
hafa þorrablót, fagna sumardeginum fyrsta
og halda þjóðhátíðardaginn hátíðlegan. Það
kom mér líka mjög á óvart hvað hátíðahöldin
á Íslendingadeginum í Gimli eru mikil og það
sama á við um Mountain.Við höfðum allar
mjög gaman af því hvað við upplifðum okkur
sem algjörar prinsessur í ferðinni. Allsstaðar
var allt skipulagt fyrir okkur út í þaula og
okkur afar vel tekið.
Vönduð umsókn segir sitt
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa fengið
tækifæri til að fara í ferðina. Ég myndi ekki
hika við að sækja um aftur ef það væri mögu-
leiki. Þetta var frábær reynsla og ég kynntist
yndislegu fólki, bæði hér heima og úti, sem
ég á eftir að halda sambandi við. Síðan var ég
svo heppin að fá tækifæri til að hitta marga
ættingja mína í Vesturheimi og sumir þeirra
ætla að koma í heimsókn til Íslands í sumar.
Skipulagið á ferðinni var til fyrirmyndar og
framkvæmdin einnig. Eftir ferðina hef ég
fengið mikinn áhuga á Kanada og vona svo
sannarlega að ég fari þangað aftur.
Ég hvet þá sem sækja um að vanda
umsóknina því það eykur að sjálfsögðu líkur
á að vera valin. Fyrir framtíðarvesturfara
getur verið áhugavert að kynna sér aðeins
flutninga Íslendinga til Vesturheims á árum
áður til þess að átta sig betur á sögunni,
staðháttum og öðru slíku. Það getur einnig
verið gagnlegt að lesa sér til um staðina sem
heimsóttir verða því það getur komið sér vel
í heimsókninni. Ef þátttakendur eiga ættingja
í Vesturheimi sem þeir vita af er gaman að
setja sig í samband við þá. Til þess að afla
upplýsinga um ættingja sem lítil vitneskja er
um, getur verið gagnlegt að hafa samband við
Vesturfarasetrið á Hofsósi. Ég hvet komandi
þátttakendur til að njóta tímans í Vesturheimi
því hann líður alltof hratt. Að lokum hvet
ég ungt fólk til að sækja um SnorraWest og
upplifa þannig ævintýralegt sumar.
Eftir að hafa útskrifast með B.Ed.-gráðu í grunnskólakennarafræðum frá Háskóla Íslands vorið 2013
hélt Gerður Gautsdóttir á slóðir Vestur-Íslendinga í Kanada og Bandaríkjunum á vegum Snorra West.
ÆvintýraleGt suM
Í Banff þjóðgarðinum
var stiginn dans
fjör á ritstjórnarskrifstofu
LögBergs-heimskringLu