Fréttir - Eyjafréttir - 15.01.1998, Side 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 15.janúar 1998
Lúðan rann Ijúflega niður.
Buðu eldri borg-
urum til lúðuveislu
Rósa Guðmundsdóttir, Guðjóns-
sonar organista, flutti til London á
síðasta ári þar sem hún starfar við
það eitt að semja tónlist. Fyrsta
lagið er tilbúið á smáskífu og verður
því fylgt eftir með myndbandi og
tilheyrandi markaðssetningu. I
viðtali við Rósu kemur fram að hún
er að gera það gott og ef vel gengur
standa henni allar dyr opnar. Rósa
ætti að eiga framtíðina fyrir sér því
hún er aðeins 18 ára gömul en þrátt
fyrir ungan aldur hefur hún
stundað píanónám í 15 ár og það er
sá grunnur sem hún byggir á. Nýtir
sér klassískan bakgrunn til að
semja popptónlist. Þeir mánuðir
sem hún hefur búið í London hafa
verið eitt ævintýri og er hún m.a.
búin að hitta uppáhaldið sitt,
Madonnu.
„Eg er að vinna hjá plötufyrir-
tækinu New Millenniuin Records sem
er í eigu umboðsmanns míns og
Jakobs Magnússonar. Ég er með
fullkomið upptökuver heima hjá mér
og þar sit ég og sem tónlist allan
daginn,“ segir Rósa „Ég er þegar búin
að ljúka við eitt lag sem ég vann með
þekktum upptökustjóra. Hefur hann
m.a. unnið með Madonnu, Margue
Attack, Prirnal Scream, M-People og
Sinead O’Connor. Ég stefni á að gefa
lagið út sem fyrst á smáskífu og
verður því fylgt eftir með myndbandi
og kynningu á öílum útvarpsstöðvum.
Síðar er takmarkið að gefa út disk með
fleiri lögum."
NMR er nýtt fyrirtæki og segir
Rósa að markmið þess sé að ná til sín
nýjum og ferskum listamönnum og er
Rósa Guðmundsdóttir
hún ein þeirra. „Þeir hafa engu að tapa
en það er mikill metnaður í
starfseminni. Þeir hafa yfir að ráða
besta fólkinu í þessum geira og góð
sambönd. Sjálf er ég að semja lög í
ýmsum stíltegundum; Technotónlist,
Housetónlist, Carragetónlist, Drum
and Base svo eitthvað sé nefnt. Þó
þetta sé það nýjasta í popptónlist í dag
nota ég minn klassíska bakgrunn við
að semja lögin og í þeim er að finna
bæði fallegar og grípandi melódíur,"
segir Rósa sem hóf píanónám aðeins
fjögurra ára gömul. A hún því að baki
bráðum 15 ár í píanóleik þó hún verði
ekki 19 ára fyrr en í mars nk.
Rósa vill ekki ræða peningahliðina
en hún ber ekki á móti því að hún er
að gera það gott. Og hún sér mikla
framtíð í því sem hún er að gera. „Ég
hef alltaf verið metnaðargjöm og
London er mín borg. Ég fila hana í
tætlur og hér vil ég vera. Ég gerði mér
fljótt grein fyrir því að
Vestmannaeyjar væru of lítill staður
fyrir mig og það sama finnst mér um
Reykjavík. Auðvitað þykir mér vænt
um Vestmannaeyjar en eftir að ég
flutti út fannst mér ég loksins vera
komin heim.“
Hitti Madonnu
Þeir sent þekkja Rósu hafa ekki
komist hjá þvf að kynnast aðdáun
hennar á Madonnu. Nú hefur hún
loksins hitt þetta átrúnaðargoð sitt til
tólf ára. „Já, ég er búin að hitta
Madonnu. Það gerðist í „partýi" sem
Björk bauð mér í eftir tónleika hjá sér.
Madonna, sem er mikill aðdáandi
Bjarkar var stödd þama. Madonna er
alveg eins og ég bjóst við og nú veit
hún að ég er til og á örugglega eftir að
þekkja mig þegar við hittumst næst.
Hún er fegurðin uppmáluð þó hún
væri lftið máluð og ég fraus um leið
og ég sá hana. Við horfðumst í augu í
fimm sekúndur og það fór straumur á
milli okkar. Madonna er flutt til
London og býr skammt frá mér. Ég
þekki fólk sem þekkir fólk sem þekkir
Madonnu þannig að við eigum
örugglega eftir að hittast aftur,“ segir
Rósa sem telur þetta eitt stærsta
augnablik lrfs síns.
Lúðuveislan sem Sveinn Valgeirs-
son og Sævar Brynjólfsson útgerð-
armenn Byrs buðu eldri borgurum
til á Hraunbúðum síðastliðinn
mánudag tókst frábærlega.
Það var auðvitað frábært hráefni
sem listamatreiðslubræðumir Grímur
Gíslason og Sigurður Gíslason hjá
Veisluþjónustunni fengu til mat-
reiðslunnar, enda göldruðu þeir fram
safaríka rétti, sem léku við bragðlauka
og gældu við maga þakklátra gesta.
Með krásunum dmkku gestir svo
Coke og Pripps sem Sigrnar Pálmason
og Kristrún Axelsdóttir gáfu af
rausnarskap til veislunnar.
Þeir réttir sem matreiðslumeistar-
amir buðu eldri borgumm upp á vom
grafin lúða, innbökuð lúða, steikt iúða
í lauksósu, og steikt lúða með
heslihnetum að ógleymdum soðnum
lúðuhausum. Með þessu var svo
borið fram grænmeti, kartöflur og
salat.
Boðið var til lúðuveislunnar í tilefni
af afmæli Félags eldri borgara þann 7.
janúar síðastliðinn. Vill félagið koma
á framfæri miklum og góðum
þökkurn til allra þeirra sem komu að
málinu.
Kristjana formaður Félags eldri borgara, Sueinn, Valgeir, Guðni matsueínn á
Hraunbúðum og Sigurður Gíslason.
jOtt
Sigurgeir Jónsson
skrifar
Af ríkisgreiðslum
Eitt var það atvik sérstaklega, úr stjómsýslunni,
á nýliðnu ári, sem skrifari undraðist nokkuð.
Það var að bæjarfélagið fékk afhenta nokkra tugi
milljóna frá rfldnu, óverðskuldað. Þama var um
að ræða fé sem átti að renna til annarra aðila á
Suðurlandi en fór óvart til Vestmannaeyja. Það
sem skrifara þykir kyndugast er að enginn skyldi
hafa orðið var við þetta fyrr en raunin varð á,
hvorki hjá ríkisvaldinu, Vestmannaeyjabæ eða
hjá þeim sveitarfélögum sem áttu raunverulega
að fá þessa aura. Þetta væri skiljanlegt ef um
einhverja smáaura hefði verið að ræða en þegar
einar 60 milljónir koma allt í einu aukalega á
árinu og 40 á árinu á undan þá er það hið
undarlegasta mál að enginn skuli fatta neitt.
Skrifari fær sín mánaðarlaun reglulega frá
ríkinu og yfirleitt stemmir það nokkum veginn
að hann fær það sem hann á skilið samkvæmt
samningum (raunar mætti það nú vera meira).
Fyrir tveimur ámm eða svo, brá þó svo við að
launin voru í ríflegra lagi um ein mánaðamótin
og höfðu hækkað urn ein fimmtíu prósent. Fyrst
í stað hélt skrifari að hér væri komin
prósentuhækkun á laun en þegar hann bar sig
saman við kollegana þá höfðu þeir ekki fengið
neitt slflct. Nú hefði verið freistandi að leggjast í
ferðalög og veisluhöld fyrir þessa aukagetu. En
skrifara var það ljóst, og er það enn, að
ríkisvaldið sýnirekki af sér rausnarsemi ótilneytt
og því yrði hann krafinn um þetta fé til baka.
Hann stóðst því þá freistingu að eyða aurunum
og eins gott því að um næstu mánaðamót var
þessi aukaupphæð dregin af launununt hans.
En yfirvöld í Vestmannaeyjabæ höfðu ekki á
hátt skrifara heldur notuðu þetta aukafé í rekstur
bæjarfélagsins. Og nú er komið að skulda-
dögum. Ríkið er harðákveðið í að gefa Vest-
mannaeyjabæ ekki þessa aura heldur krefst þess
að fá þá til baka. Sem betur fer þarf þó ekki að
greiða skuldina á einu bretti heldur verður þetta
svipað og raðgreiðsluform frá kortafyrir-
tækjunum. Hvort greiða þarf vexti af þessu
óumbeðna Iáni er skrifara ekki kunnugt en
lfldegt þykir honum þó að svo sé ekki.
Þó er hið opinbera öllum öðmm duglegra við
að kría út vexti af öllum mögulegum hlutum.
Fyrir allmörgum ámm, þegar skrifari kenndi á
gmnnskólastiginu, kom það fyrir að hann fékk
ekki greidd laun í septemberbyijun eins og hann
átti rétt á. Þegar hann kvartaði við ráðuneytið
vegna þessa, fékk hann þau svör að vegna
bilunar í tölvukerfi hefði nafn hans dottið út af
skrá en yrði kippt í liðinn hið snarasta. Á
þessum tíma vom krítarkort óþekkt fyrirbæri
þannig að nokkrir dagar til eða frá skiptu ekki
meginmáli. Að vísu átti skrifari fyrir stórri
fjölskyldu að sjá en sem betur fer var hans betri
helmingur líka í launuðu starfi og þau laun
dugðu fyrir framfæri að mestu leyti. Svo leið á
september og engin komu launin. Þegar langt
var liðið á mánuðinn grennslaðist skrifari enn
fyrir hjá ráðuneyti og fékk þá þau svör að
ákveðið hefði verið að greiða þetta með næstu
útborgun, þ.e. í byrjun október. Eftir nokkurt
þref samþykkti skrifari það. Svo kom október
og engin laun. Enn hringdi skrifari og kvartaði
og fékk þau svör að enn hefði orðið bilun í
tölvukerfi. En þetta yrði allt greitt á næstu
dögum.
Þeir næstu dagar urðu nokkuð margir og
þegar farið var að nálgast miðjan mánuð hringdi
skrifari enn og spurði hvað dveldi orminn langa.
Hann fékk þau svör að frá þessu yrði gengið í
næstu viku. Sú vika leið og enn komu engin
laun. Nú er skrifari seinþreyttur til vandræða en
hér var langlundargeð hans á þrotum þar sem
einnig var farið að sverfa að fjárhag
fjölskyldunnar og fólk farið að neita sér um hluti
sem áður höfðu verið taldir nokkuð sjálfsagðir.
Þegar tíu dagar lifðu eftir af október settist
skrifari því niður og skrifaði bréf til fjármála-
ráðuneytis þar sem hann tilkynnti að hefði hann
ekki fengið sín laun næsta miðvikudag, myndi
hann leggja niður kennslu frá og með
fimmtudegi. Afrit af bréfinu sendi hann
skólanefnd Bamaskólans og skólastjóranum,
þeim ágæta manni, Eiríki heitnum Guðnasyni
sem einnig hafði staðið í þessu stappi með
sknfara.
Á miðvikudag hafði ekkert gerst og þá voru
nemendur skrifara sendir heim með orðsendingu
þess efnis að þeir ættu ekki að mæta í skólann
daginn eftir og tilgreint hvers vegna, kennarinn
fengi ekki greitt fyrir vinnu sína og væri því
hættur í bili.
En nú fór að koma skriður á hlutina. Eiríkur
hringdi í ráðuneytisstjórann og sagði honum
hvers kyns væri og þar með fór allt af stað.
Ráðuneytisstjórinn hringdi í skrifara og bað
hann fyrir alla muni að hætta við þessa
ákvörðun, hann skyldi ganga í það að þetta yrði
leiðrétt hið snarasta. Því miður yrði þó ekki
hægt að leggja féð inn fyrr en á föstudag.
Skrifari svaraði því til að hann væri búinn að fá
nóg af sviknum loforðum og hans ákvörðun
stæði. Um leið og féð yrði lagt inn á reikninginn
myndi hann mæta til starfa. Fimmtudagurinn
leið og engir aurar. Því var einnig frí hjá
nemendum skrifara á föstudag. En síðdegis á
föstudag var lögð væn fúlga inn á
tékkareikninginn og þar með vom þau boð látin
út ganga til nemenda að þeir skyldu mæta á
mánudag. Þar með var málið leyst og þetta
kenndi skrifara þá lexíu að í viðskiptum við
ríkisvaldið þýðir ekki að sýna linkind.
En rnálinu var þó ekki með öllu lokið. Á
þessum tíma var staðgreiðsla skatta ekki komin
til sögunnar og menn greiddu eftirá hjá
bæjarfógeta. Nú stormaði skrifari á mánudegi til
að gera upp sínar skattaskuldir sem dregist
höfðu í tvo mánuði. Þá kom í ljós að
dráttarvextir höfðu safnast ofan á skuldina þar
sem hún hafði ekki verið greidd á réttum tíma.
Þá lamdi skrifari í borðið og sagði Freymóði að
þá vexti myndi hann aldrei greiða.
Vinnuveitandinn, sjálft ríkið. hefði ekki staðið í
skilum með launagreiðslur og hefði ekki boðið
vexti á þær en færi nú fram á vanskilavexti.
Þegar sá ljúflingsmaður, Freyntóður bæjarfógeti,
hafði heyrt málavöxtu. brosti hann út undir eyru
og sagði: „Nei, Sigurgeir minn, þetta er ekki
hægt. Þetta bara strikum við út." Og þar með
tók skrifari gleði sína á ný og efndi til veislu fyrir
fjölskylduna.
Sigurg.