Fréttir - Eyjafréttir - 12.11.1998, Síða 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 12. nóvember 1998
Könnun starfstíma í framhaldsskólum:
Tölvunarfræðingarnir í heimsókn í Athafnaveri unga fólksins. Örn Jónsson er lengst til
vinstri á myndinni og Guðjón bæjarstjóri og Páll Marvin lengst til hægri.
Athafnaver unga fólksins:
Tölvunarfræðingar frá
Háskðlanum í heimsókn
Á fimmtudaginn í síðustu viku voru
tölvunarfræðinemar frá Háskóla
Islands í heimsókn í Vest-
mannaeyjum. Nemarnir eru á öðru
og þriðja ári í tölvunarfræði og var
heimsóknin til Eyja hugsuð sem
liður í námskeiði um upplýs-
ingasamfélagið sem Orn Jónsson
kennir í tölvunarfræðinni, en hann
er eins og kunnugt er einn af
verndurum og guðfeðrum Athafna-
vers ungs fólks í Eyjum.
Nemendurnir skiptu sér í þrjá hópa
þar sem hver hópur fékk eitt verkefni
sem hann svo skilar um heimsóknina.
Einn hópurinn mun skila verkefni um
Athafnaverið, annar um Evrópu-
verkefnið IT4FOOD og sá þriðji um
Tölvun hf og þá þjónustu sem það
fyrirtæki hefur með höndum í Eyjum.
Guðjón Hjörleifsson bæjarstjóri
bauð hópinn velkominn og sagði í
stuttu máli frá tölvukerfi to^pns og
tengingu þess við hinar ýmsu
slofnanirog fyrirtæki. Varhannekki
í vafa um að miklir möguleikar væru
fólgnir í nettenginum og ekki síst
fjarfundabúnaði þeim sem nú væri
liltækur í Eyjum og staðsettur er í
Athafnaverinu. Sagði hann slíkan
búnað ekki síst nauðsynlegan fyrir
samfélag eins og Eyjar, þar sem
samgöngur geta verið strjálar sökum
veðurs og ekki ætíð hægt að mæta á
fundi sem nauðsynlegir væru
Páll Marvin Jónsson forstöðumaður
Athafnaversins kynnti nemunum
starfsemi versins, tildrög, markmið og
þær hugmyndir sem eru í farvatninu
varðandi Áthafnaverið. Einnig sagði
hann frá þeim tækjakosti sem nú
þegar er til staðar í verinu. Tjáði hann
og vilja sinn til að efla samstarf við
tölvunarfræðiskor Háskólans.
Örn Jónsson guðfaðir lýsti yfir
ánægju sinni með móttökumar í
Eyjum og sagði að Vestmannaeyjar
væru gott fordæmi fyrir byggðarlög
sem efla vildu tölvusamgöngur á
upplýsingaöld. „Mér þótti mjög við
liæft að koma með hópinn til Eyja í
tengslum við þetta námskeið sem ég
kenni og sjá hvemig Vestmanna-
eyingar hafa notfært sér nýjustu tækni
og möguleika sem upplýsingasam-
félagið ber í skauti sínu.“
Á myndinn eru Guðjón Hjör-
leifsson, Páll Marvin Jónsson og Örn
Jónsson ásamt lölvunarfræðinem-
unum þegar þeir skoðuðu At-
hafnaverið. Á sjónvarpsskjánum má
sjá ljósmyndarann í litla rammanum
neðst til hægri á skjánum, hvar hann
tekur myndina af hópnum. Davíð í
Tölvun er á skjánum, en hann var í
beinu sambandi við kynninguna í
gegnum fjarafundabúnaðinn í At-
hafnaverinu.
Kveðið er á um að árlegur starfs-
tími framhaldsskóla skuli eigi vera
skemmri en 9 mánuðir og að þar af
skuli kennsludagar eigi vera færri
en 145.
Gildandi kjarasamningar fram-
haldsskólakennara og fjármálaráðu-
neytis gera ráð fyrir 175 vinnudögum
kennara á árlegum starfstíma skóla og
auk þess 4 vinnudögum fyrir upphaf
eða eftir lok skólaárs. Auk þess binda
ákvæði fyrrgreindra kjarasamninga
lengd prófatíma við 6 vikur á skólaári.
Menntamálaráðuneytið birtir nú í
fyrsta skipti upplýsingar um nýtingu
árlegs starfstíma í framhaldsskólum
og eru þær fyrir skólaárið 1997 -
1998. Upplýsingarnar byggjast á
svörum framhaldsskólanna við spum-
ingalista sem menntamálaráðuneytið
sendi skólunum í lok maímánaðar
1998. Óskað var meðal annars eftir
upplýsingum um fjölda kennsludaga,
prófdaga og vinnudaga kennara.
Listarnir voru sendir til 31 fram-
haldsskoja og bar að skila þeim fyrir
16. júní. Allir skólamir hafa nú skilað
inn svömm.
Ef Framhaldsskólinn í Vestmanna-
eyjum er skoðaður sérstaklega kemur
í ljós að reglulegir kennsludagar
skólaárið 1997 -1998 voru haust 68,
vor 69, eða alls 137 en flestir em þeir
149 í Hússtjómarskólanum Hallorms-
stað.
Skertir kennsludagar vom: haust 2,
vor 4, alls 6. Meðaltal skólanna er 4.
Hæsta gildið er 4 en lægsta 0.
Reglulegir prófdagar: haust 10, vor
11, alls 21. Meðaltal skólanna er 20
dagar. Flestirem þeir 31 en fæstir 12.
Fjöldi vinnudaga kennara á
árlegum starfstíma skóla: haust 85,
vor 92 alls 177. Þama trónir Fram-
haldsskólinn á toppnum. Meðaltalið er
173 en fæstir dagar em 165.
Fjöldi vinnudaga kennara utan
starfstíma skóla: haust 2, vor 2, alls 4.
Þama er Framhaldsskólinn í meðal-
lagi en flestir em vinnudagar utan
starfstíma 17 en fæstir 1.
Miðað við fjölda vinnudaga
kennara í Framhaldsskólanum í Vest-
mannaeyjum á árlegum starfstíma
skóla verður ekki annað séð en að
Framhaldsskólinn standi sig vel, því
skólinn hefur hæsta gildi af þessum 31
skóla sem sendir vom spum-
ingalistarnir. Lægsta gildi er hins
vegar 165 hjá Iðnskólanum í
Hafnarfírði og Flensborgarskóla.
Fyrirlestur um sykursýki
Alþjóðadagur sykursjúkra verður Jtaldinn laugardaginn 14.
nóvember næstkomandi. Við það tækifæri ætlar Samúel Sveinn
Bjarnason að halda fyrilestur unt sykursýki, hreyfingu og
mataræði í Arnardrangi kl 15:00. Á eftir verður spjall á léttu
nótunum og mun Sammi sitja fyrir svörum.
Allir eru velkomnir, sérstaklega sykursjúkir og þeir sem hafa
áhuga á heilbrigðu líferni.
Fréttatilkynning.
Sigurgeir Jónsson
skrifar
i&tdegi
Af keisarans skeggi
Flestir vinnudagar
kennara í Framhalds-
skólanum í Eyjum
Islendingar hafa alltaf haft mikla þörf fyrir að
vera upp á kant við aðrar þjóðir. Yfirleitt ekki
þó nema eina í einu en meðan á því stendur em
það vondir menn og konur sem búa í því landi.
Lengi vel hötuðust Islendingar út í Dani sem allt
áttu að hafa gert okkur til miska á liðnum öldum.
Nú til dags heyrist varla nokkur maður hallmæla
þeirri ágætu þjóð enda l'áir sem muna svo langt
aftur að rifja upp meintar misgerðir þeirra gegn
okkur. Einna helst að skólafólk hatist við að
læra dönsku.
Á dögum þorskastríðanna voru Bretar að
sjálfsögðu hataðir en það var um skamman tíma
og hefur löngu gróið um heilt. Þá þurlli að finna
nýjan blóraböggul, einhvern til að standaí stappi
við og hatast út í. Og þess^-stundina eru það
Norðmenn sem bæði eru'óalandi og óferjandi.
Þeir hafa sýnt okkur hvers kyns ójöfnuð, bæði í
markaðsmálum og ekki þó síður í aðgengi að
fiskitniðum. Þetta hvort tveggja og raunar fleira
hefur gert Norðmenn að óvinum Islands númer
eilt í dag.
Og nú hefur lleira bæst við. Af einskærum
skepnuskap (sem Norðmenn eiga nóg af) ætla
þeir sér nú að eigna sér hina ástsælu feðga, Eirík
rauða og Leif heppna, sem báðir unnu sér það til
ágætis að finna ný lönd í vestri. Fram til þessa
hefur eignarréttur Islendinga á þeim feðgum
ekki verið dreginn í efa, a.m.k. ekki á Islandi.
En nú þegar til stendur á aldamótaári að baða sig
upp úr frægðarljóma þeirra og aðallega í vestur-
heimi, þá tilkynna Norðmenn að allt sé slíkt á
kolröngum forsendum, þeir feðgar hafi alla tíð
verið Norðmenn og verði það áfram. Amen.
Öll helstu dagblöð í Noregi hafa að undanfömu
verið yfirfull af lesendabréfum um þetta mál þar
sem flestir halda fram norskum uppmna feðg-
anna. Eitthvað hafa íslendingar reynt að malda
í móinn en mega sín lítils gegn margfrægri
norskri frekju og yfirgangi. I hugum allra sannra
íslendinga er þetta svo alvarlegt mál að
fiskveiðideilur og markaðsþrætur em hjóm eitt
samanborið við það.
Skrifari hefur eilítið kannað þetta forræðismál
sem hefur þá sérstöðu að hvorugur þeirra, sem
deilt er um forræðið yfir, er enn á meðal vor og
láta sér sennilega báðir í léttu rúmi liggja hver
niðurstaðan verður. Ekki verður það véfengt að
Eiríkur rauði fæddist í Noregi. Aftur á móti
fluttist hann til Islands og átti þar nokkra
viðdvöl. Ekki mun hann þó hafa sótt um ís-
lenskt ríkisfang enda slíkt ekki tíðkað á hans
dögum. Svo fluttist hann til Grænlands og sótti
heldur ekki um ríkisfang þar. Því er það
spurning hvort telja á hann Norðmann, Islending
eða Grænlending og fer eftir hvort menn vilja
láta ráða ættemi, fæðingarstað eða búsetu.
Nokkuð öruggar heimildir herma að Leifur
heppni hafi fæðst á íslandi, í Dölum vestur.
Norðmenn bekenna slfkt með fyrirvara. Faðir
hans var norskur og því er sonurinn norskur líka
og væntanlega allt hans kyn. Líkast til vom ein-
tómir Norðmenn hér á landi allt fram til ársins
1944 þegar lýst var yfir sjálfstæði, sé tekið mið
af þessari kenningu.
Nú hafa íslendingar verið einkar duglegir að
eigna sér hitt og þetta fólk sem hefur átt uppmna
sinn hér á landi, t.d. Vilhjálm Stefánsson,
landkönnuð og Bertel Thorvaldsen mynd-
höggvara. Báðir em þeir taldir góðir og gegnir
Islendingar þar sem þeir áttu ættir hingað að
rekja og skiptir þá engu máli þótt þeir hafi
dvalist nær allan sinn aldur annars staðar. Þótt
nokkuð sé liðið á aðra öld frá því að Islendingar
fluttust í stórum stíl vestur um haf, köllum við
afkomendur þeirra enn Islendinga, með
smáafbrigði þó eða Vestur-íslendinga. Skiptir
þá engu hver þeirra meining og skoðun er,
Islendingar skulu þeir áfram vera, enda unnt að
rekja ætterni þeirra hingað.
Ekki er óalgengt að íslendingar fiytjist bú-
ferlum til annarra landa og setjist þar að, fái
ríkisborgararétt þar ytra. Velflestir munu þó
telja sig Islendinga áfram og kynna sig sem
slíka. Svipað er uppi á teningnum þegar Vest-
mannaeyingar flytja héðan upp á fastalandið,
þeir telja sig áfram Vestmannaeyinga þó svo að
þeir búi ekki hér lengur. T.d. myndi staðar-
haldarinn í Viðey, Ragnar Sigurjónsson,
sennilega bregðast ókvæða við, dytti einhveijum
í hug að kalla hann Reykvíking þótt meira en
áratugur sé síðan hann flutti héðan.
Meðal annars af þessum sökurn gætum við
Islendingar átt erfitt með að standa fast á rétti
okkar um yfirráð á feðgunum fyrmefndu. Þeirra
þjóðemi er nefnilega ekki alveg á hreinu. Engu
að síður er það náttúrlega hrein ósvífni af
Norðmönnum að koma fram á þennan hátt og
spuming hvort ekki ætti að kalla Eið sendihena
heim, láti þeir ekki af þessum yfirgangi.
Skrifari býst við að þessir ásteytingarsteinar
geti enst okkur íslendingum eitthvað fram á
næstu öld til að agnúast út í Norðmenn. Kannski
koma þá einhverjir og leysa þá af, rétt eins og
Dani og Breta á sínum tíma. Þjóðmálaumræðan
á Islandi er nefnilega ekki ósvipuð og var í
lúkarsþvarginu á gömlu togurunum, þar urðu
menn að þvarga og skipti ekki meginmáli um
hvað var þvargað, aðalatriðið var að halda
þvarginu gangandi. Þess vegna bíður skrifari
þess með talsverðri tilhlökkun að næsta
þvargmál komi upp og væntanlega verður þess
ekki langt að bíða. Það er þegar menn taka að
rífast um hvort halda eigi upp á aldamótin þegar
árið 2000 gengur í garð eða þegar árið 2001
kemur. Það mál er svo gagnmerkt að skrifari á
þess von að ættemi fyrmefndra feðga muni falla
í skuggann af því og jafnvel muni einhverjir
gleyma að hatast út í Norðmenn fyrir vikið.