Harmoníkan - 01.10.1995, Blaðsíða 3

Fræðslu- og upplýsingarit S.Í.H.U.
Ábyrgðarmenn:
Hilmar Hjartarson, Ásbúð 17,
210 Garðabæ, sími 565-6385
Þorsteinn Þorsteinsson. Torfufelli 17,
111 Reykjavík, sími 557-1673.
Prentvinnsla: Prenttækni hf.
Forsíóumyndin
Þorsteinn Guðmundsson um 18 ára.
Myndin er tekin á ljósmyndastofu
Sigurðar Guðmundssonar í
Reykjavík
Efni fyrir næsta blað verður
að hafa borist fyrir l.febrúar
Blaðið kemur út þrisvar á ári.
í október, endaðan febrúar og í endaðan
maí. Gíróreikningur nr. 61090-9.
Auglýsingaverð:
1/1 síða kr. 9.300
1/2 síða kr. 6.200
1/4 síða kr. 3.900
1/8 síða kr. 2.300
Smáauglýsingar (1,5 dálksentímetri) kr.
650 + kr. 120 fyrir hvem auka dálksenti-
metra.
Viðburóaríkt sumar - en....
Það er óhætt að segja að nýliðið
sumar hafi verið líflegt í heimi harm-
oníkunnar. Að minnsta kosti fjórar úti-
samkomur voru haldnar af harmoníku-
unnendum, að vísu misfjölsóttar, þar
sem fólk skemmti sér við söng og spil.
Þá hafa bæjar- og sveitarfélög notað
harmonrkuna í ríkara mæli en oft áður,
á ýmsum skemmtunum sem þau hafa
staðið fyrir og má í því sambandi t.d.
minna á Siglufjörð og Neskaupstað.
Nokkuð hefur verið vætusamt á Suður
og Vesturlandi í sumar og má vera að
úrkoma hafi dregið úr mörgum að
sækja útilegurnar, en til eru aðrir sem
láta sér fátt um finnast og láta hvorki
eld né brennistein hamla því að sækja
harmoníkumót, eða eins og einn ágætur
harmoníkuunnandi orðaði það: Harm-
oníkumar þyrftu bara að vera vatns-
heldar. Já, hugsið ykkur ef þær væru
vatnsheldar - þá gætum við spilað á
þær í baði.
Ef litið er á það fólk sem sækir þær
samkomur þar sem harmoníkan er ann-
arsvegar, þá eru flestir komnir yfir fert-
ugt og þaðan af eldri og örfá börn undir
fermingu. Það heyrir til undantekninga
ef unglingar sjást á harmoníkuskemmt-
unum og eins er lítið af fólki á aldrin-
um 2CM10 ára. Hvað er það sem veldur
því að þetta fólk lætur sig vanta? Það er
skoðun mín að harmoníkufélögin þurfi
að reyna ná til þessa hóps með ein-
hverjum hætti, að öðrum kosti verða
félögin aðeins minnihlutahópur með
sérþarfir innan „félags eldri borgara“.
Það er ekki nóg að harmoníkan hefur
verið á uppleið og notuð í klassík og
nútíma danstónlist ef því er ekki fylgt
eftir. Það má benda á það, að bæði tón-
listarskólar (allavega sumir) og ein-
staklingar, hafa í allmörg ár, verið að
kenna ungu fólki að spila á harmoníku,
fólki sem ætti að vera í blóma lífsins og
vera áberandi innan harmoníkufélag-
anna. Hvar er þetta fólk í dag?
Framundan er einhver mesta hátíð
Hilmar Hjartarson
harmoníkuunnenda hérlendis, það er
landsmót S.Í.H.U. sem haldið verður
næsta sumar. Að venju er þá haldinn
aðalfundur S.I.H.U. og þar verða vænt-
anlega fulltrúar úr öllum félögum sam-
bandsins. Vil ég leggja það til að þessu
máli verði hreyft á þessum fundi. Það
eru til fjölmargir hugmyndaríkir og
snjallir einstaklingar innan harmoníku-
félaganna sem eflaust geta lagt eitthvað
gott til málanna í þessu sambandi. Það
er því brýnt að hefja nú þegar umræðu
innan félaganna til að fá sem flestar
hugmyndir. Hvert félag skrái niður þær
sem hjá þeim kunna að koma fram, og
leggi þær allar fram á landsmótinu. En
þetta verður að framkvæma með festu
ef einhver árangur á að fást. Allar
stjórnir félaganna verða að taka þátt, og
mætti jafnvel hugsa sér að skylda aðild-
arfélög til að skila inn tillögum.
Nokkur félög hafa hafa gefið tón-
menntaskólum litlar harmoníkur í því
skini að skólamir láni þær börnum og
unglingum til náms. en það virðist þó
enn ekki hafa skilað sér að neinu marki.
Þetta virðist þó vera hin besta hugmynd
og í fljótu bragði vart hægt að hugsa sér
aðra betri. En árangurinn er ekki jafn
góður og ætla mætti eða vonir stóðu til
því betur má ef duga skal. Það er senni-
lega erfiðara að ná til ungs fólks þessa
dagana en áður fyrr því framboð til af-
Þorsteinn Þorsteinsson
þreyingar er rnikið og eykst í sífellu
eins og t.d. tölvusamskipti, myndbönd,
íþróttir og eins fjöldi útvarpsstöðva.
Allir eru að reyna höfða til unga fólks-
ins, og þessvegna þurfum við að spyrja
okkur hvað við getum gert til að ná at-
hygli þess.
Hingað hafa komið ungir harmon-
íkuleikarar frá öðrum löndum, ungt fólk
sem hefur náð töluverðri leikni á harm-
oníkuna. Spumingin er hvort við hefð-
um getað nýtt þetta fólk betur, ekki til
að spila fyrir okkur harmoníkuunnend-
ur heldur til að koma fram t.d. í tón-
skólum eða grunnskólum meðal yngra
fólksins og kynna því harmoníkuna
sem hljóðfæri ungs fólks, en ekki bara
hljóðfæri til að leika fyrir dansi hjá fé-
lagi eldri borgara þó að það sé góðra
gjalda vert.
Margir sem lesa Harmoníkuna eru
ekki endilega félagar í harmoníkufélagi
en hafa þó samt sem áður áhuga fyrir
framgangi harmoníkunnar. Þeir geta
einnig átt góðar hugmyndir sem þeir,
ásamt öllum öðmm harmoníkuunnend-
um, geta þá komið á framfæri við næsta
félag eða blaðið Harmoníkuna því það
er eins og áður, opið öllum þeim sem
vilja skrifa um efni sem á annað borð
tengist málefnum harmoníkunnar. Þ.Þ.