Harmoníkan - 01.10.1995, Qupperneq 10

ásamt manni sínum, kallaði fram í mat-
salinn og sagði: Steini það er síminn.
En við vorum fjórir í salnum sem
gegndum nafninu Steini, og sá sem
næstur var ætlaði í símann. Það ert ekki
þú, sagði hún, það er hann þama Steini
spil sem á að koma í símann. Eftir það
festist þetta svona við mig, - blessuð sé
minning hennar.
Si'ðcm stoýharðu eigið tríó?
Það vildi þannig til að allt í einu
hættir Oskar, ætlar að gerast sjómaður
og fer á sjóinn og hættir með hljóm-
sveitina. A sama tíma er ég að stofna
heimili, kvongaðist 1962, og er að
byggja þetta hús sem við erum í núna.
Tríó Þ.G. á árunum 1968 til 1974. Myndin ertekin 1971 í Klúbbnum í Reykjavík.
Frá v.: Haukur Ingibergsson, Þorsteinn Guðmundsson og Kristinn Alexandersson
manstu eftir trommusettinu sem þú
seldir mér? - Ja, ég man að ég seldi
trommusett en ekki hverjum. Þú seldir
mér það, sagði hann og ég notaði það
bara heilmikið hér á Akureyri, ég end-
urbætti það bara svolítið.
Á meðan ég var í Reykjavík þá sótti
ég einn vetur tfma hjá Rúti til að læra á
harmoníku og síðan tvo vetur hjá Karli
Jónatanssyni. Einnig fór ég að læra á
saxófón í tónlistarskóla F.I.H. hjá
Vilhjálmi Guðjónssyni.
Fór hljómsveit Oskars Guðmunds-
sonar víða?
Nokkuð - en aðallega um Suður-
land. Þó fórum við eitt sumar norður á
Siglufjörð. Þá var mikil samkeppni, því
Höfn var nýbúin að opna á Siglufirði
og þar spiluðu Gautarnir, sem voru
mjög vinsælir, en við komust að í Al-
þýðuhúsinu. Við fengum skætings gott
ball fyrsta kvöldið. Við vorum þarna í
viku og þróunin varð sú að það var
lokað á Höfn á meðan.
Hvernig stóð á því að þú varst
nefndur Steini spil?
Eftir að ég lýk námi í kennara-
skólanum flyt ég á Selfoss. Bæði var
það að ég var að spila með Oskari og
eins að fór ég að kenna handavinnu þar
í skólanum. Fyrstu árin var ég svona
kostgangari í Tryggvaskála ásamt
fleirum. Það var oft hringt í okkur þan-
gað því flestir vissu hvar við vorum á
matmálstímum. Einhverju sinni er
hringt og spurt eftir mér og Kristín
Árnadóttir, sem rak Tryggvaskála
Ég var við kennslu hér á Selfossi,
kenndi einnig á harmoníku við tónlist-
arskólann, sem stóð reyndar í sjö ár, og
var ekki með nein sérstök áform
varðandi músíkina. Það var svo rúmu
ári eftir að Óskar hætti að ég er beðinn
um að spila á Gamlárskvöld. Það var
fyrirtæki hér, sem hét Rafgeisli og hélt
sína eigin áramótagleði. Þeir báðu mig
um að spila og ég tók með mér tvo
menn sem þá voru á lausu, en upp úr
því fer ég svo að spila og stofna mitt
fyrsta tríó. Ég hafði þó spilað eitthvað
smávegis í millitíðinni. Þetta var
nálægt 1963 og ég var svo stórhuga að
ég stofnaði sextett sem varð óhemju
vinsæll. Pétur Guðjónsson rakari var þá
umboðsmaður fyrir alla sem hann
komst yfir, hann hafði t.d. hljómsveit
Andrésar Ingólfssonar á sínum snærum
sem var óhemju vinsæl. Hann kom
hingað austur og vildi semja við mig
um að þessar tvær hljómsveitir spiluðu
saman yfir sumarið. Ég gekkst inn á
það og það voru gerðar heljarmiklar
veggauglýsingar og við spiluðum
saman á nokkrum velheppnuðum
dansleikjum. Síðan kom það í ljós, eins
og oft skeður í þessari grein, að þarna
voru menn sem áttu ekki nógu vel
saman, þannig að þessi sextett minn
lifði ekki lengur en um það bil eitt ár.
Þá tek ég með mér tvo menn, Kristin
Alexandersson og Sigfús Ólafsson.
Sigfús þurfti að hætta eftir um tvö ár,
hann var að læra mjólkurfræði og varð
að fara út til að ljúka námi. Þá rak á
fjörurnar góðann mann, Hauk Ingi-
bergsson árið 1968, og þannig var
tríóið skipað lengst af eða alveg til
1974, þegar Haukur varð skólastjóri að
Tríó Þ.G. 1968 til 1974. Frá v.: Kristinn Alexandersson,
Haukur Ingibergsson, og Þorsteinn
10