Harmoníkan - 30.05.1996, Side 10

ÍSLENSKIR DÆGURLAGAHÖFUINDAR
í KYririinQu íslenskra dæqurlaqahöfunda í blaðihu varð
FYRIR VALINU AD ÞESSU SINNI JÓNATAN ÓLAFSSON
Félag harmoníkuunnenda í Reykjavík
hefur undanfarin ár kynnt sögu og tónlist
íslenskra dægurlagahöfunda á skemmti-
fundum félagsins.
Jónatan Ólafsson
Hann fæddist í Reykjavík þann 17.
febrúar 1914.
Það herrans ár 1914, þegar amma var
ung, var Reykjavík önnur en hún er í dag,
því Jónatan ólst upp í Mávahlíð, en svo
hét sveitabýli, sem þar stóð en nú er
sundlaug Vesturbæjar.
Hann hóf að læra á hljóðfæri níu ára
gamall og fjórtán ára er hann farin að
leika á dansleikjum í Reykjavík og fljót-
lega fór tónlistin að skipa stærri sess í lífi
þessa unga tónlistarmanns. Hann var
reyndar ekki eini tónlistarmaðurinn í fjöl-
skyldunni, því tveir bræður hans urðu
kunnir söngvarar.
Þeir Erlingur, sem lést langt um aldur
fram árið 1934 og Sigurður, sem heillaði
landsmenn í áratugi með hressilegum
söng.
Árið 1933 fór Jónatan, sem undirleik-
ari með Erling bróður sínum í söngferða-
lag um landið og á Siglufirði starfaði
hann sem hljóðfæraleikari og tónlistar-
kennari næstu árin. Og á þessum árum
var Siglufjörður sannkallaður síldarbær,
og þá voru indælar andvökunætumar upp
í Hvanneyrarskál, eins og segir í ljóði
Núma Þorbergssonar við lag Jónatans
Landleguvalsinum.
Hann varð því atvinnumaður í faginu
aðeins nítján ára gamall og var það næstu
fjörutíu árin. Þegar Jónatan kom aftur
suður var komið stríð. íbúafjöldi höfuð-
borgarinnar hafði tvöfaldast og atvinnu-
tækifærum tónlistarmanna fjölgað ennþá
meira.
Næstu árin lék hann á hinum ýmsu
skemmtistöðum. Á ástandsböllum á
Birninum í Hafnarfirði, gömlu dönsunum
í Þórskaffi og Ingólfskaffi og heldri
manna böllum á Hótel Borg og Oddfell-
ow.
Oftar en ekki sem hljómsveitarstjóri,
enda fyrsta flokks stjómandi. Með Jónat-
an í kallfæri við píanóið var engin hætta
á að takturinn væri loðinn.
Jónatan hóf snemma að setja saman
lög og tvisvar vann hann fyrstu verðlaun
í danslagakeppni S.K.T. Þetta voru lögin
í landhelginni og Laus og liðugur. Þá
voru lög eins og Landleguvalsinn, Blár
varstu sær og mörg fleiri, ekki þeirra
gerðar, að gleymast svo auðveldlega.
Fljótlega var farið að gefa lög Jón-
atans út á plötm, en lög sem gefin hafa
verið út með ýmsum flytjendum, skipta
tugum.
Hann var heldur ekki í vandræðum
með textahöfunda, enda kölluðu lögin
beinlínis á texta.
Þar má fremstan telja Núma Þorbergs,
en margir textar hans við lög Jónatans
nálgast það að vera þjóðvísur.
Jónatan Ólafsson hætti að mestu opin-
berum hljóðfæraleik á áttunda áratugn-
um, enda búinn að vera í eldlínunni
lengi. Hann hafði unnið lengst af sínum
starfsaldri hjá Rafmagnsveitu Reykjavík-
ur og því búinn að vera í tvöfaldri vinnu
mestan part ævinnar. Jónatan var kvænt-
ur Maríu Jensdóttur matreiðslumeistara,
en hún lést árið 1985.
En við Skólavörðustíginn eyðir þessi
tónelski heiðursmaður ævikvöldinu og
ornar sér vonandi við minningarnar og
það er von okkar allra að það geti hann
gert sem lengst.
FRIÐJÓN HALLGRÍMSSON TÓK
SAMAN.
Ör íslenskri fyndni
A LETTUM NOTUM
Sveinn Eiríksson hét skagfirskur
bóndi.
Honum var margt til lista lagt, og
meðal annars var hann söngmaður góð-
ur. Hann lærði að spila á orgel á fimm-
tugsaldri, en náði aldrei leikni í því, sem
vonlegt var.
Einu sinni var hann að spila í Silfra-
staðakirkju. Allt í einu sleppir hann nót-
unum í miðju lagi og kallar til söng-
mannanna:
„Bíðið þið eitt augnablik piltar, það
kemur helvítis kross í laginu “
• • •
Verslunarskólastjóri einn kvaðst jafn-
an vera vanur að brýna það fyrir þeim ,
sem hann útskrifaði úr skólanum, að þeir
skyldu leggja kaupmennskuna á hilluna,
ef þeir ættu kost á heiðarlegri vinnu.
Úr íslenskri fyndni
„íHérfyrir austarí'
HeyriS nikkuna í skjóli
skógarins!
AÓalsýningar miðvikudags-
kvöld kl. 20:30
Aðrar sýningar um helgar
skv. sumardagskró, sem fæst
send - s. 4711673.(sí msvari)
10