Harmonikublaðið - 01.12.2008, Page 16

Jón H. Halldórsson
- tónlistin ogfleira
Jón er fæddur 8. desember 1955 og ólst upp
á Hrófbergi í Strandasýslu. Hann fór fljót-
lega að fást við vélavinnu ýmiskonar, vöru-
bílaakstur ofl. Undanfarin ár hefur hann
verið póstur hjá íslandspósti og séð um
svæðið frá Kollafirði í suðri til Bjarnarfjarðar
og Drangsness í norðri.
Snemma kom í Ijós að tónlistin átti mikil
ítök í drengnum og að semja lög var eitt-
hvað sem vafðist ekki mikið fyrir honum.
Jón fór ungur að spila á orgel og harmoniku
eftir eyranu og hefur náð mjög góðum
tökum á orgelinu enda útsetur hann lögin
sín á það ásamt því að spila þau og syngja
sjálfur við hin ýmsu tækifæri.
Undirritaður skrapp á gamlar slóðir ogtók
í leiðinni hús á Jóni til að forvitnast um
tónlist hans, ekki síst í sambandi við laga-
keppnir enda hefur hann komið víða við og
má þar nefna þátttöku í lagakeppnum
Harmonikufélags Héraðsbúa, jafnt sungin
lög sem og „aðeins“ spiluð.
Fyrstu minningar um orgelið og
harmonikuna?
“Mér var sagt að ég hafi verið farinn að
spila Gamla Nóa, á gamla fótstigna stofu-
orgelið, áður en ég fór að tala. í framhaldi
af því fór ég að hlusta á The Beatles og tók
þá snemma eftir því hvernig Paul Mc Cart-
ney spilaði á bassann, þó hann spilaði
einnig á önnur hljóðfæri. Ég át þetta í mig,
þennan hljóma bassagang og færði hann
yfir á orgelið. Þannig að þá kom mikið meira
í hugann þegar maður var kominn með
þennan bassagangívinstri hendi ogþáfóru
að koma línureða stef sem urðu seinna að
lögum. Á þessum tíma voru menn hér um
slóðir með hljómsveit, þar á meðal tveir
frændur mínir þeir Gunnlaugur Bjarnason
og Gunnar Jóhannssson, sem voru ekki
mjög hrifnir af því sem ég var að gera með
bassann á orgelinu. Síðar kom það í Ijós
að mestu og bestu hljómborðsleikarar
landsins, þar á meðal Eyþór Gunnarsson,
notuðu nánast sama bassagang í sínum
leik. Því má segja að Paul Mc Cartney hafi
verið áhrifavaldur í minni tónlist og sé
enn.
Það fyrsta sem ég man um harmoniku er
að mamma átti litla harmoniku sem ég spil-
aði mikið á, þar til belgurinn gaf sig, eftir
margar aðgerðir með plástri ofl. Ég náði
aldrei góðum tökum á bassanum og spilaði
því kannski minna en mig langði til. í fram-
haldi af því keypti ég mitt fyrsta hljómborð,
af gerðinni “Farfisa”, sem á þeim tíma var
magnað tæki ogerenn.T.d. má benda á að
sá kunni tónlistarmaður, Jón Ólafsson, var
með nákvæmlega eins Farfisa hljómborð
og ég átti í þætti sínum í sjónvarpinu í fyrra.
Þó orgelið hafi orðið ífyrsta sæti þá hef ég
harmonikuna oft með, t.d út af ákveðinni
hefð þegar ég hef spilað á 17. júní og fleiri
viðburðum. Þó harmonikan sé skemmtilegt
hljóðfæri þá finnst mér að orgelið hafi meiri
möguleika við útsetningar á hljómum. Segja
má að orgelið sé “ein stór htjómsveit með
öllu sem til þarf í tónlist.”
Fyrsta ballið, eitthvað skemmtilegt í því
sambandi?
“Fyrsta ballið sem ég spilaði á var í gamla
Baldri á Drangsnesi, ég á orgel og bróðir
minn á harmoniku. Þá var ég nýbúinn að fá
fyrsta orgelið mitt. Tæknimálin voru frum-
stæð miðað við það sem gerist í dag. Einn
magnari af Selmer gerð sem var notaður
fyrir orgelið og hljóðnemi fyrir nikkuna.
Húsið, sem var nú ekki stórt, var troðfullt.
Mér fannst gaman að spila þarna og man
sérstaklega eftir slagsmálum og að engin
var lögregla, sem var algengt í þá daga.”
Tónsmíðar?
“Fyrsta lagið sem ég samdi má kalla “stef’,
líkt Gamla Nóa en fallegra. í framhaldi af
því spurði ég mömmu hvort hún vildi ekki
gera texta við lögin mín, sem hún gerði,
eftir að hafa færst undan vegna þess að
hún væri “ekkert skáld”. Ég bað hana að
gera texta, ýmist með fjórum, sex aða átta
línum, sem kom allt eftir pöntun. Fyrsta
lagið mitt sem hún gerði texta við var
“Æskuminning” sem fjallar um heimahag-
ana. Þetta lag var flutt í Evrovision laga-
keppni RÚV 1989 þar sem það lenti í 11.
sæti. Lagið var fullunnið í hljóðverinu
“Stöðin” sem Axel Einarsson á og rekur.
Seinasti textinn sem móðir mín gerði,
reyndar gerði hún einnig lag við textann,
nefndist “Sunnudagur”. Þetta gerði hún
þrátt fyrir langvarandi veikindi á spítala og
nýkomin heim, ogvarað hugsa um að hún
þyrfti að hringja í son sinn sem átti afmæli
þennan dag sem var 3. mars 2000. í fram-
haldi af þvíhringdi hún í migogsagði mér
að komið hefði smá fluga í höfuðið á sér,
smá lagræfill, sem hún söng fyrir mig. Ég
brá mér því inn á Hrófberg með lítið segul-
bandstæki með mér og bað hana um að
syngja fyrir mig lagið með textanum. Á
þessum tímapunkti var hún orðin mjög sjúk
og öndunin ekki upp á það besta. Ég náði
þó öllu laginu sem heitir eins og áður sagði
“Sunnudagur” og er um lífið og náttúruna,
þegar allt er að kvikna, vakna til lífsins á ný
á vorin.
Ég hef mest fengist við að semja lög í létt-
Jón íþoku á Lambatindi á Ströndum 31. ágúst2008.
16