Harmonikublaðið - 01.12.2014, Síða 14

SÍHU til Ítalíu
- 21. september 2014
Á aðalfundi Sambands íslenskra
harmonikuunnenda haustið 2013
var stjórninni falið að skipuleggja
ferð til Italíu, einkum til „Mekka
harmonikunnar", borgarinnar
Castelfidardo. Urval Utsýn bauð
best, þökk sé elskulegri Ásu Maríu
frá Akranesi. Ég fékk það verkefni
að skipuleggja þessa ferð í samráði
við Ásu Maríu. Mér fannst tíu
dagar vera lágmark en svo þurfti
að prjóna ferðamynstur. Þetta átti
að vera harmonikupílagrímaferð.
Tveggja daga dvöl myndi nægja til
að skoða verksmiðjur og söfn í
Castelfidardo. Safnaðilar svöruðu
strax en engin svör fékk ég frá verk-
smiðjunum en Einar Guðmunds
á Akureyri bjargaði þar. Til allrar
lukku bað ég Aðalstein Isfjörð og
Unni að taka harmonikuna með.
Það var glaðvær og áhyggjulaus 19
manna hópur, héðan og þaðan af
landinu sem hittist á Keflavíkur-
flugvelli. Ásgeir Sigurðs sagði við
Baldur Geirmunds: „Við erum
borubrattir Baldur minn að fara í
þessa ferð.“ Þá hvíslaði ég að Kaju
að það gæti orðið misskilningur ef
við segðum svona upphátt. Við
dvöldum tvo daga í Róm og skoð-
bara upphafið að tíu daga gleði við
harmonikuspil, söng, dans og
skemmtun. Alli byrjaði að spila á
nikkuna og svo tók Sigurður við
og Baldur lauk tónleikunum. Ég
spilaði svolítið tvíleik á þá tvöfbldu
með Alla í byrjun. Aðrir matar-
gestir máttu varla vera að því að
fara inn í matsalinn til að missa
ekki af skemmtuninni.
Sunnudagsmorguninn 14. sept.
héldum við til Castelfidardo með
rútu. Ásgeir sagði okkur skemmti-
sögur af Stefáni í Hólkoti og vein-
aði fólk af hlátri af sögunum og
leikrænum tilburðum Ásgeirs. Fía
á Sandi fór með gamanmál og vísur
einnig um Stefán. Þannig að Stefán
í Hólkoti var með í för. Allt í einu
vorum við komin til Mekka harm-
onikunnar eftir þriggja tíma ferð.
Við skoðuðum fyrst harmoniku-
safnið International fisharmonica.
En á leiðinni þangað sáum við
flottar styttur og fræg harmoniku-
nöfn, Borsini, Victoria, Brandoni
ofl. Okkur var tekið fagnandi þegar
við komum. Ásgeir færði þeim bók
um harmonikusafnið á ísafirði. Við
heyrðum hljóðin í díatóniskri
harmoniku hjá hálfgerðum sprelli-
Maldu rétt trákur. Siggi ogFta á Satidi i afilöppun
uðum markverða staði. Siggi
Harðar yfirljósmyndari og Harpa
Ágústar komu degi fyrr og tóku á
móti okkur á hótelinu. Það kom
strax í ljós hversu samtaka þetta
fólk var með að eiga gleðilegar
stundir á Ítalíu. Fyrsta kvöldið var
14
karli og svo tók ég líka í þessa nikku
og gat spilað. Svo kom hann með
eina fullvaxna og spilaði fyrir
okkur. Þarna voru ýmis konar
harmonikur og ein teiknuð af
Leonardo da Vinci og taldi ég hana
vera fýrir feimna harmonikuleikar-
ann því pípurnar voru beint fyrir
andlit hljóðfæraleikarans. Þarnavar
líka myndband um sögu harmo-
nikunnar og alls konar tæki og tól.
Daginn eftir heimsóttum við Fis-
italia verksmiðjuna. Giuseppe tók
á móti okkur. Hann sýndi okkur
allt þarna og sagði okkur ýmislegt
af starfseminni. Nokkrir keyptu
ólar og nikkararnir prufúðu flotta
harmoniku á skrifstofunni. Við
fengum öll penna að gjöf merkta
verksmiðjunni. Við skoðuðum svo
fýrir valinu. Hún bauð okkur þá
að koma klukkan fimm þann dag
og þiggja veitingar og heyra frábæra
harmonikutónlist. Við þökkuðum
boðið ákveðin í að mæta.
Eftir tveggja daga dvöl í Castel-
fidardo lá leiðin til til Rimini. Þetta
var stutt ferðalag og grínið með í
ferð. Við fengum góðar móttökur
á hótelinu St. Mortitz. Matseðill
dagsins var á íslensku en það var
eitthvað dularfull og skrýtin þýðing
ltalíuhópurinn
safnið með stærstu harmoniku í
heimi og fleiru áhugaverðu. Und-
irrituð átti afmæli þennan dag og
þegar við Reynir mættum í mat-
salinn sungu ferðafélagarnir
afmælissönginn fýrir mig og við
fengum öll kampavín í boði hót-
elsins. Rússneskir gestir á hótelinu
komu með söng, kósakkadans og
leikið undir á tvær harmonikur.
Yfirþjóninn leyfði okkur að vera
með partý í matsalnum því það var
svolítið svalt úti. Morguninn eftir
heimsóttum við Borsini safnið þar
sem Cathrine tengdadóttir for-
stjórans tók á móti okkur og sýndi
okkur framleiðsluna frá a dl ö.
Þarna var fínt smíðaverkstæði með
alls konar tækjum og tólum og
mjög snyrtilegt. Við sáum alls
konar hluti í harmonikur, verkfæri
sem notuð voru við framleiðsluna
og einnig tilbúnar harmonikur og
kassa. Cathrine vildi vita hvort við
yrðum eitthvað á hátíðinni. Ég
tjáði henni að föstudagurinn yrði
sennilega Google-þýðing. Harpa
fann fljótlega aðstöðu fýrir kvöld-
skemmtanir okkar. Kvöldfjörið
hófst og Klaudian framkvæmda-
stjóri, matselja hótelsins og ýmsir
gestir urðu yfir sig undrandi og
hrifnir yfir því hvernig íslendingar
skemmta sér. Nokkrir hótelgestir
skemmtu sér stundum með okkur
og vildu þeir vita klukkan hvað
jammsessionin hæfist næsta kvöld.
Á miðvikudag fórum við með rútu
til San Marino og þaðan var flott
útsýni og margt að skoða. Kvöldin
á Rimini voru alltaf skemmtileg.
Ásgeir hafði orð á hvort það gæti
alltaf verið svona gaman kvöld eftir
kvöld. Við Unnur hans Alla tókum
Tvter úr tungunum með tilþrifum
og lipurleiki Unnar að „renna beint
á rassgatið" var með ólíkindum.
Margrét og Fía dönsuðu Spaghetti-
dansinn með slöngu ívafi. Eitthvað
var um sólbað við sundlaugina,
dans og harmonikuleik um miðjan
dag. Á föstudagsmorgun fórum við