Harmonikublaðið - 01.12.2014, Page 15

AS lífiS sé skjdlfandi lítiS gras (glas)
til Castelfidardo til að njóta dags á
harmonikuhátíðinni. Ungur og
glaðlegur bílstjóri ók okkur þetta
sinn. Sami galsi var í mann-
skapnum og Alli tók harmonikuna
með og við sungum mörg gömul
og góð lög frá sjötta áratugnum.
Ég las svo upp úr ítölsku orðabók-
inni um stefnumót og samskipti
kynjanna. Bílstjórinn varð svolítið
þetta var verk sem fjallaði um
baráttu himnaríkis og helvítis og
helgimyndir voru á sýningartjaldi.
Þarna sáum við algjöra misþyrm-
ingu á harmoniku og píanó og
helvíti virtist hafa vinninginn.
Ótrúlegt en satt, mann syíjaði við
þessi ólæti. Við drifum okkur út
strax og færi gafst. Uti á torgi var
allt með léttari blæ og á strætinu
takandi í mikilli lestarferð, þeir
fengu líka alveg frábærar móttökur
hjá áheyrendum. Við þökkuðum
Cathrine mjög vel fyrir fínar mót-
tökur og tónlistina. Heimferðin
með rútunni var skemmtileg,
spjallað, sungið og hlegið. Kvöld-
gleðin hélt svo áfram í kjallaranum
og nú vorum við farin að færa til
teppin til að auðvelda dansinn.
Siggi Harðar sýndi okkur jóga við
Klarinettupolkann hjá Alla og við
Ásgeir reyndum að leika það eftir
en gátum ekki.
Lokakvöldið okkar fórum við á
fínan veitingastað og svo döns-
uðum við á götunni við undirleik
Alla og héldum svo heim á hótel í
áframhaldandi harmoniku- og
dansveislu. Þetta var ljúft en svo-
lítill söknuður þetta síðasta gleði-
kvöld. Við lögðum tímanlega af
stað til flugvallarins í Bologna. Ég
ÞaS veitir trúlega ekki
aftveimur Þingeyingum
til aS bjarga nagu lofti
jyrir starstu harmoniku
i heimi
hugsaði með mér á leiðinni, getur
ferðin gengið svona ótrúlega vel að
ekkert komi upp á? Innritunin
gekk vel framan af en innritunar-
daman var ósátt við misræmi í
einni farseðilsskráningu og passa.
Ása María og Lára hjá Úrvali Útsýn
aðstoðuðu við úrlausn mála. Við
komumst loks í gegn og samferða-
fólkið fagnaði okkur sem popp-
urum. Svo gengum við nánast
beint út í flugvél sem hafði verið
seinkað. En töskurnar okkar
Reynis voru farnar um borð svo
einhver vandræði hefðu hlotist af
við hefðum ekki komist um borð.
Uti er gott en heima er best.
Hafið bestu þakkir kæru ferða-
félagar! Án ykkar hefði ferðin ekki
verið svona frábær.
Elísabet H Einarsdóttir, varafor-
maður SÍHU ogfararstjóri.
Myndir: Sigurður Harðarson
ViS erum tvar úr Tungunum. Unnur og Elísabet i léttri sveifh
skrýtinn á svipinn svo ég bað hann
afsökunar á ítölsku en hann hafði
bara gaman af þessu. Ég held samt
að enginn hafi lært neitt. I Castel-
fidardo var flottur harmoniku-
leikari, Gennaro Ruffolo á aðal-
sviðinu með midi harmoniku, sem
er 5,4 kg. Flestir sátu í sólskininu
og hlustuðu en aðrir röltu um. Við
hittum Jörgen Sundekvist sem við
höfðum hitt í Jyderup, Öjvind
Farmen sem var á Landsmótinu á
Hellu og fleiri Norðmenn. I ráð-
húsinu áttu rússneskir snillingar,
harmonikuleikari og píanóleikari
að spila. Við komum okkur fyrir í
borgarstjórnarstólunum, mjög
spennt að vita hvað yrði í boði. Jú,
við Viktoría búðina voru snillingar
að spila lög sem okkur líkaði mun
betur. Þarna var Simone Alessandri
á saxofón, Antonino De Luca frá
Sikiley á harmoniku og vinur hans
á trommu, Marsell frá Slóveniu
ásamt einum trompetleikara. Spila-
gleðin og ánægjan ríktu svo sann-
arlega. Boðið hjá Borsini var næst
á dagskrá og þar var fín tónlistar-
veisla og veitingar. Slóveninn sagði
mér að þarna yrði besti harmo-
nikuleikari Itala, Natalino Mar-
chetti ásamt Simone saxofónleik-
ara. Þeir voru ótrúlegir og
fingrafimin þvílík að varla festi
auga á. Þeir luku svo leik sínum
með Lestinni og maður varð þátt-
Má bjóSaykkur ígrill:
15