Fréttir - Eyjafréttir - 15.05.2008, Blaðsíða 8

8
Fréttir / Fimmtudagur 15. maí 2008
FJÖLSKYLDAN Biggi, Elfar Franz og Lóa með Mikael Mána..
Einu sinni Múli alltaf Múli
-Birgir Sveinsson hefur í 20 ár rekið Tvistinn og rifjar hann upp þessi ár í viðtali við Ómar
Garðarsson - Einnig er komið inn á íþróttaferilinn og störf hans fyrir íþróttahreyfinguna
og árin hjá Pálm Lór - Biggi og Lóa eiga son sem ekki gengur heill til skógar og er komið
inn á baráttu þeirra við kerfið en þau eru mjög ánægð með þjónustuna í Eyjum
jW Omar Garðarsson
AÍSr omar@eyjafrettir.is
Birgir Sveinsson, hafði á föstudaginn síðasta,
þann 9. maí, staðið vaktina í Tvistinum í 20
ár. Hann minntist þess um helgina með því
að bjóða viðskiptavinum upp á ýmis tilboð
og svo ætlar hann að halda áfram að gera vel
við sitt fólk næstu 20 árin a.m.k. eins og
hann hefur gert síðustu tvo áratugi. Birgir er
réttur maður á réttum stað í Tvistinum. Hann
er maður léttur í lund og hefur gaman af að
umgangast fólk sem er nauðsynlegt þegar
maður rekur verslun.
Fæddist í Hljómskálanum
Á þessum tímamótum þótti rétt að taka hús á
Bigga sem kominn er af fjölskyldu sem alltaf
er kennd við Múla t Vestmannaeyjum þó ætt-
aróðalið hafi verið Hljómskálinn við Hvít-
ingaveg. Hann er yngstur ljögurra bræðra þar
sem Steinn er elstur, næstur kemur Magnús
svo Sigurður og loks Birgir.
Hver er Biggi Sveins fyrir utan að vera yngsti
Múlabróðirinn? „Einu sinni Múli alltaf
Múli,“ svarar Biggi og hlær. „Ég er fæddur
30. janúar 1960. Fæddist í Hljómskálanum og
foreldrarnir eru Sveinn og Sissa (Sveinn
Magnússon og Sigríður Steinsdóttir) sem
alltaf voru kennd við Múla. Pabbi var í lögg-
unni og var á vakt þegar ég fæddist. Það var
svo mikið að gera að hann komst ekki heim.
Það logaði allt í slagsmálum á verbúðunum í
Fiskiðjunni sem lögreglan þurfti að útkljá.
Mamma ætlaði að eiga mig á spítalanum en
þar var önnur kona í fæðingu svo það varð að
gerast heima og hafðist þetta allt með góðri
hjálp Gerðu ömmu á Múla.“
Næsta nágrenni var mjög líflegt enda
margir krakkar sem þarna ólust upp á sömu
torfunni. „Leikfélagar mínir á þessum árum
voru m.a. systkinin Kolla og Guðni Valtýs,
Helga og Siggi Davíðs. Svo var verið í fót-
bolta niðri á spítalatúni með Ásgeiri Sigur-
vins, Þór Valtýs og fleiri strákum þama í
hverfmu. Það var verið í fótbolta alla daga.“
Var fótboltinn lífið?
„Já,“ svarar Biggi að bragði. „Það var mikið
verið í fótbolta og stundum notaði Ásgeir
mann sem æftngabrúðu í markinu. Ég er
Týrari, sá eini í fjölskyldunni því foreldrar og
bræður voru öll Þórarar. Ætli Ásgeir og Óli,
bróðir hans, hafi ekki átt einhvern þátt í því
en ég sé ekki eftir þeirri ákvörðun.“
Handboltinn varð fyrir valinu
Biggi segist ekki hafa náð langt í fótbolt-
anum, hætti í öðrum flokki og þá tók hand-
boltinn við. „Ég hætti út af hnjámeiðslum
sem þætti lítið mál í dag að laga en var þó
nokkur aðgerð þá. I handboltanum reyndi
ekki eins mikið á hnén.“
Attir þú einhverja spretti í handboltanum?
„Ég var í þessu fræga þriðjudeildar liði Týs
og við urðurn meistarar einu sinni. Ég var
aðeins 16 ára þegar ég byrjaði að spila með
meistaraflokki. Var annar markmaður þegar
Egill Steinþórsson var hjá okkur en hann
kenndi mér mikið. Hann var frábær mark-
maður, bankaði meira að segja á landsliðs-
dyrnar þótt hann væri að spila í 3. deild.“
Biggi segir að þetta hafi verið góð ár en á
þessum árum var handboltinn að ná fótfestu í
Vestmannaeyjum. „Það komu frábærir strákar
ofan af landi til að spila með okkur og líka
þjálfarar fyrir utan strákana hér í Eyjum, eins
og Varða og Ingiberg og fleiri góðir. Allt urðu
þetta góðir félagar mínir og svo fylgdi þessu
félagsmálapakki," segir Biggi sem 16 ára tók
sæti í stjórn Knattspyrnufélagsins Týs með
Bigga Gauja vin sinn sem formann.
„Síðar var ég formaður félagsins í þrjú ár og
ein fjögur var ég formaður Bandalagsins,
ÍBV.“
Á flugi á Koníaksstofunni
Einn liðurinn í þessu var að elta ÍBV-liðið og
deila skrásetjari og Biggi endurminningum úr
nokkrum skemmtilegum ferðum í þeim elt-
ingaleik. „Við fórum oft með Koníaksstof-
unni, flugvélinni hans Vals. Valur flaug með
okkur um allar trissur og var oft mikið fjör.
Það var oft farið til Akureyrar þar sem við
kepptum við KA. I þessum hópi voru Jói
Ragg, Daddi diskó, tvíburarnir Ólafur og
Stefán og fleiri góðir menn. Þetta var
kjaminn sem var fremstur í flokki. Ég man að
við settum svip á Akureyri þegar við höfðum
með okkur stóran borða sem á stóð Áfram
IBV og var með lógóum verslananna okkar
Dadda, Adams og Evu og Tvistsins. Þetta var
heljarborði sem náði þvert yfir götuna. Hann
var borinn frá Bautanum upp í KA heimili.
Svo kom það fyrir að menn gleymdust um
borð þegar við leigðum vélar úr Reykjavík
þegar við fórum norður. Þá rönkuðu menn
ekki við sér í Eyjum og vöknuðu upp við
vondan draum þegar lent var í Reykjavík.
Þetta voru skemmtilegar og fjörugar ferðir og
við vöktum athygli, sama hvar við komum.“
Svo er ég í flottu veiðifélagi með eðal-
mönnum, þeim Stebba í Eyjablikk, Grími
kokk, Gilla Magg, Elvari svila og Dadda
diskó. Það er farið einu sinni á ári og heitir
þetta merka félag Dreitill og beygist þannig;
hér er dreitill um dropa frá lögg til sopa
Þá má ekki gleyma Kiwanis þar sem Biggi
hefur starfað frá árinu 1990. „Það er frábær
félagsskapur. Ég hef verið þar forseti og er í
dag svæðisstjóri yfir svæði sem nær frá
Hornafirði til Þorlákshafnar. Ég hef kynnst
mörgu skemmtilegu fólki í gegnum þennan
félagsskap, bæði hér í Eyjum og uppi á
landi.“
Úr Kaupfélagi Vm í Tvistinn
Biggi tók snemma stefnuna á verslunarstörf
og var hann ekki gamall þegar hann réði sig í
byggingavöruverslun Kaupfélags Vestmanna-
eyja sem var til húsa við Bárustíginn þar sem
nú er verslunin Jazz. „Þar var ég með Lauga
í Smið og Runa á Hvanneyri. Verslunar-
rekstur hefur alltaf heillað mig og það fór nú
svo að ég var yfir þeirri verslun áður henni
var lokað og reksturinn fluttist inn í Timbur-
sölu þar sem Húsasmiðjan er núna.“
Þarna er farið að halla undan fæti hjá
Kaupfélaginu og miklar hræringar í verslun í
Vestmannaeyjum. „I öllum þessum hrær-
ingum auglýsir Skeljungur eftir rekstraraðila
fyrir sjoppuna á Vörubílastöðinni þar sem
Toppurinn er í dag. Umsóknin mín var á smá
bleðli þannig að ég gerði mér ekki miklar
vonir um að fá að taka við af henni Siggu á
Geithálsi sem hafði rekið sjoppuna í nokkur
ár. Það kom þó maður úr Reykjavík til að tala
við mig og eftir það var ákveðið að semja við
mig,“ sagði Biggi sem síðan hefur verið í
samstarfi við Skeljung í rekstri Tvistsins.
„Bfiastöðin var þá ennþá í fullum gangi og
mikið að gera hjá þeim. Þetta voru skemmti-
legir karlar og versla sumir við mig enn þann
dag í dag.“
Umbrotatímar í Eyjum
Vestmannaeyjar voru með talsvert öðru vísi á
þessum árum. „Þama stóð Vömbfiastöðin
ennþá undir nafni, Stýrimannaskólinn á fullu
með heimavist og vertíðarfólk var hér í
talsverðum mæli. „Þetta fólk stundaði sjopp-
umar en svo dróst landvinnslan saman,
bátunum fækkaði og Stýrimannaskólinn
lagðist af. Um leið fækkaði hér fólki.
Auðvitað hafði þetta áhrif á reksturinn,“ segir
Biggi sem alltaf var ákveðinn í að láta ekki
deigan síga.
„Þegar ég byrjaði voru 13 sjoppur en í dag
eru þær sex. Þá var reyndar lítið um að gos-
drykkir og sælgæti væri selt í matvöruversl-
unum sem þykir sjálfsagt í dag. Ég man eftir
því þegar ég var peyi að ég var að selja gos-
drykki fyrir jólin fyrir Magga bróður fyrir
utan Tangann. Þá fékk hann leyfi til þess og
fékk mig í verkið. Sóttum við gosið á Klett
og seldum þarna.“
Stórkostleg ár hjá Pálma Lór
Þegar þarna er komið spjallinu vill Biggi
koma að ámnum hjá Pálma Lór sem hér rak
Gestgjafann og Skansinn sem þá var einn
glæsilegasti skemmtistaður landsins. „Á
meðan ég vann í Kaupfélaginu og fram að
því að ég tók við Tvistinum var ég í fjögur ár,
bráðskemmtileg ár, hjá Pálma og Marý í
dyravörslu á Skansinum og Gestgjafanum.
Þetta er ógleymanlegur tími, mikið af fólki,
mikið að gera og Eyjakvöldin allsráðandi.
Maður vann 90 og upp í 120 tíma í auka-
vinnu í hverjum mánuði, en þetta var rosa-
lega skemmtilegur tími.“
Það hlýtur eitthvað skemmtilegt að hafa
gerst á þessum árum hjá Pálma. „Já, en ætli
það sé ekki best að það fari ekki í loftið. Það
sem stendur upp úr er samheldni hjá starfs-
Já, ég held að þetta hafi alltaf blundað í mér að starfa við ver-
slun. Þegar ég var í þriðja flokki hjá Tý vorum við að safna
fyrir fótboltaferð til Svíþjóðar. Það var Atli Einarsson, vinur
minn, sem þjálfaði okkur. Við vorum með sjoppu inni á fót-
boltavelli og ég var að sjálfsögðu yfir henni.