Fréttir - Eyjafréttir - 26.02.2009, Síða 12

12
Fréttir / Fimmtudagur 26. febrúar 2009
H
AA-samtökin í Eyjum urðu 40 ára 16. febrúar:
I litlu húsi við Heimagötuna
má finna leiðina heim
-Þeear dalirnir verða dvnri 02 brekkurnar brattari en við ráðum við
HEIMAGATA 20 lætur ekki mikið yflr sér en óvíða í Eyjum fer fram merkara starf.
Sgmqntekt.....................
Omar Garðarsson
omar@eyjafrettir.. is
Við Heimagötuna stendur hús sem lætur
svo lítið yfir sér en skiptir þó svo miklu
máli fyrir bæjarfélagið okkar. Starfsemin
sem þar fer fram innandyra hefur vísað
svo mörgum götuna heim á ný.
Einstaklingar sem hafa villst af leið af
völdum áfengis eða annarra fíkniefna,
bæði löglegra og ólöglegra eiga þar skjól.
Þetta er hús AA-samtakanna í Vestmanna-
eyjum sem héldu upp á fertugsafmæli sitt
á laugardaginn. Var bæjarbúum öllum
boðið til afmælisveislu af'því tilefni. Þeir
voru ekki margir utan samtakanna sem
nýttu sér heimboðið en Fréttir mættu og
komu mun fróðari út af opnum fundi sem
var liður í afmælinu.
Þar stóðu upp bæði alkóhólistar og að-
standendur og var athyglisvert að heyra
frásagnir af þeirri leið sem AA-samtökin
bjóða upp á þegar öll sund virðast lokuð.
LykiIIinn er að stunda fundi reglulega og
einnig er lögð áhersla á að fólk nýti sér tólf
spora kerfið sem samtökin hafa þróað.
Þarna var fólk á öllum aldri, börn,
unglingar, ungt fólk, foreldrar og ömmur
og afar. Töluðu bæði alkóhólistar og að-
standendur og var mjög athyglisvert að
fylgjast með því sem þetta fólk sagði.
Alkóhólistarnir sögðu frá því þegar þeir
byrjuðu að drekka. Hófst sem skemmtun
með félögunum en leiðir skildu þegar laug-
ardagskvöldin nægðu ekki fyrir drykkj-
una. Dagarnir urðu tveir, þrír og fjórir í
drykkjunni. Um leið byrjaði feluleikur þar
sem lygin ræður ferð og fólk dettur í hyl-
djúpan pytt sjálfsásökunar og um leið
sjálfsvorkunnar. Allt er þetta öðrum að
kenna og fjölskylda, ættingjar og vinir líða
fyrir, sitja í súpunni og fá ekkert að gert.
Það er alltof oft ekki fyrr en fólk er
komið í þrot á sál og líkama að það rankar
við sér, vill gera eitthvað í sínum málum
en það cr ekki nóg að fara niður á hnén,
þú verður að leggjast kylliflatur og horfast
í augu við sjálfan þig. Með auðmýktina að
vopni áttu von um geta snúið af villu þíns
vegar.
Stuðningur, vinátta og kær-
ieikur
Þá hefst verkefni sem stendur ævina á
enda. Sumir fara í meðferð en öðrum
nægir að leita til AA-samtakanna en það
er sama hvor leiðin er farin, AA-samtökin
eru lykillinn að því að standa sig. Þar
finnur fólk nauðsynlegan stuðning, vináttu
og kærleika sem er svo nauðsynlegur
þegar Bakkus konungur eða löngunin í
önnur fíkniefni nær ylirhöndinni.
Það er hægt að telja sér trú um að nú sé
fiknin slokknuð, allir vegir færir en það
getur orðið fyrsta skrefið að fallinu. Og
þegar það gerist er hann eða hún stödd á
nákvæmlega sama stað og þegar tókst að
stöðva neysluna. Og fyrir alkóhólistann er
ekkert val, enginn millivegur eða drykkju-
aðferð sem hentar. Það er annaðhvort að
fara þá leið sem AA-samtökin bjóða upp á
eða leið drykkjunnar og fíknarinnar sem
endar með hörmungum.
Og hættan felst ekki bara í brennivíni og
fíkniefnum eins og hassi, E-pillum, amfeta-
míni og heróíni. Hún er líka fólgin í hinum
hefðbundnu lyfjum sem læknar ávísa á.
Kveikjan er oft þunglyndi eða verkir en
lyfin veita vímu sem getur fyrr en varir
orðið að fíkn.
Ættingjarnir skipta líka máli
ALANON skipta ekki minna máli því þar
er vettvangur fyrir aðstandcndur sem
þurfa líka á stuðningi að halda. Hættan
felst í meðvirkni og þegar sjúklingurinn er
að ná tökum á sínu lífi þarf að græða sár
sem orðið hafa til á jafnvel mörgum árum.
Það getur verið einstaklingum og fjöl-
skyldum ofviða að takast á við, einum og
sér og þá eru ALANON-samtökin verk-
færið sem dugar. Þar getur öll fjölskyldan
fengið leiðsögn í að takast á við vanda-
málið og ná að lifa eðlilegu lífi.
Nafnleynd er ein af meginstoðum AA-
samtakanna enda kemur það í sjálfu sér
engum við hvað þar fer fram innandyra.
Hvað margir eru í samtökunum í Eyjum
kom ekki fram en þeir sem komu þeim á
legg eiga þakkir skilið. Og það eitt að vita
af þeim sem mættu á afmælisfagnaðinn
réttum megin við strikið sýnir að starfið
verður ekki metið í krónum og aurum.
Arangur þeirra og hamingja er líka
auður okkar allra því mikið væru Vest-
mannaeyjar fátækari ef AA-samtakanna
hefði ekki notið við. Það er því full ástæða
til að óska okkur öllum til hamingju með
40 ára starf samtakanna því hamingja
þeirra sem þarna voru skiptir okkur öll
svo miklu máli. Gerir samfélagið auðugra
og ekki síst betur undir það búið að takast
á við framtíðina, sem í augnablikinu
virðist ekki allt of björt.
Lífið gengur í bylgjum hjá okkur öllum
og þegar dalirnir verða dýpri og brekk-
umar brattari en við ráðum við er gott að
vita af að hjálpin er innan seilingar. Og
hver á meiri virðingu skilið en sá sem vill
taka sjálfum sér tak?
Ómar Garðarsson.
Sjálfselskan verður mikil og maður á
-Segir ung kona sem tókst að ná stjórn á lífi
sínu með aðstoð AA-samtakka -
Hún er um þrítugt, smekklega
klædd, býður af sér góðan þokka
og er falleg. Um leið er hún yfir-
veguð og brosið svo heillandi að
ekki er hægt annað en láta sér líða
vel í návist hennar. Já, ég sit and-
spænis konu sem lífið brosið við og
hvergi skugga að sjá. En um leið
skín í gegn yfirvegun sem fmna má
hjá þeim sem búa yfir lífsreynslu
sem í hennar tilfelli er alkóhólismi.
Og hún er ekkert feimin við að
viðurkenna þessa staðreynd og er
sama þó hún komi fram undir nafni
en niðurstaðan var að halda sig við
nafnleysi AA-samtakanna. „Ef ein-
hvetþckkir mig í þessu viðtali er
það allt í lagi og ef þú verður
spurður um hver ég er máttu upp-
lýsa það,“ segir hún þegar þetta ber
á góma.
Réð strax illa við
drykkjuna
Hún er búin að vera edrú í tæp sjö
ár, var aðeins rúmlega tvítug þegar
hún hætti að drekka. Þá hafði hún
drukkið í sex til sjö ár. „Ég byrjaði
fimmtán ára og réði strax illa við
drykkjuna. Missti fljótt stjómina
og þegar ég varð sautján ára drakk
ég orðið stíft um hverja helgi. Byrj-
aði með félögunum á djamminu en
þegar þeir hættu hélt ég áfram.
Mamma hafði strax miklar áhyggj-
ur af mér en á þessum tíma vann ég
mikið og var líka í skóla sem gerði
þetta kannski ekki eins áberandi.
Þessu fylgdi mikill mórall og þung-
lyndi,“ sagði konan þegar hún rifj-
aði upp hvernig drykkjan þróaðist
hjá henni.
Það var drukkið bæði föstudaga
og laugardaga og stundum fékk hún
sér hvítvín á miðvikudögum. „Einu
sinni tilkynnti ég veikindi eftir
drykkju og ég trúði því staðfastlega
að ég væri veik. Auðvitað var ég
veik en á annan hátt því alkóhól-
ismi er sjúkdómur en ekki aum-
ingjaskapur," sagði hún og alltaf
varð vanlíðanin meiri og meiri.
Ótrúleg sjálfselska
„Ég drakk orðið meira og lengur,
stundum fram á dag. Ég hætti að
fara í partý eftir djamm á pöbbun-
um. Fór þess í stað heim og hélt
áfram að drekka og var svo hringj-
andi í hina og þessa. Þegar maður
er í þessu ástandi er maður óheiðar-
legur gagnvart sjálfum sér og öðr-
um. Otrúleg sjálfselska í gangi, já,
maður á alveg ótrúlega bágt,“ segir
hún brosandi en það var ekki alltaf
leiðinlegt.
„Það var oft gaman en iðulega
endaði fylliríið með móral þó ég
gerði í raun og veru aldrei annað af
mér en að vera full. Það er oft
þannig að það er þessi skemmtilegi
tími sem maður vill halda í en á
móti kemur spurningin, er maður
tilbúinn til að leggja heilsuna að
veði fyrir nokkrar gleðistundir sem
enda í svartasta myrkri?“ spurði
hún og svaraði spurningunni sjálf.
„Undir það síðasta á drykkjuferli
mínum var ég farin að hugsa
hvernig mamma ég yrði? Yrði ég
mamman sem færi beint heim eftir
ball eða mamman sem færi í partý
eftir ball og héldi áfram missa tökin
á sínu og skaða sína.“
Þú ert alkóhólisti
Á þessari stundu ákvað okkar kona
að taka sér tak. í hálft ár fór hún
ekki í ríkið fyrir helgar, ákveðin í
að fara ekki út að skemmta sér. „En
það endaði alltaf með því að ég
fékk einhvers staðar lánað vín. Það
var svo þegar ég var 20 ára að ég
lenti á trúnó með vini mínum sem
sagði hreint út; -þú ert alkóhólisti.
Ég varð bálreið, og spurði hvort
hann væri að halda því fram að ég
þyrfti að fara í meðferð. Hann
benti mér þá á AA-leiðina ef ég
tæki ákvörðun um að taka á mínum
málum. Ég gæti farið á fund, þyrfti
ekkert að segja en gæti komist að
því hvort þar væri eitthvað sem
gæti hentað mér.“
Á þessu hálfa ári sem hún tókst á
við alkóhólismann var hún undir
handleiðslu ráðgjafa en það dugði
ekki til. „Hann skoraði á mig að
vera edrú en það tókst ekki,“ sagði
hún og þá var komið að næsta
skrefi. „Ég fór aldrei í meðferð en
ákvað að leita til AA-samtakanna
og þegar ég var í Reykjavík sótti ég
fyrirlestra hjá SÁÁ. Það var eina
fræðslan sem ég fékk hjá þeim en
ég stundaði AA-fundi mjög stíft.
Það gekk en eftir á að hyggja held
ég að það hefði verið betra að fara í
meðferð og ég ráðlegg fólki hik-
laust að gera það. Það losar fólk
samt ekki undan því að sækja fundi
þegar út er komið."
Skalf á beinunum
Það voru þung spor fyrir unga
konuna að mæta á sinn fyrsta AA-
fund. „Ég var mjög taugaveikluð,
skalf á beinunum allan fundinn og
reyndi að læðast um þannig að
enginn sæi mig. Samtökin voru
mjög virk á þessum tíma og ég held
að það hafi verið 20 til 30 manns á
fundinum."
Það er mikið búið að ganga á áður
en alkóhólistinn nær að horfast í
augu við sjálfan sig og þá stöðu
sem hann er kominn í. „Maður
verður að brjóta sjálfan sig niður
áður en maður fer þama inn. Það
tók mig tvo eða þrjá fundi að átta
mig á að þetta var eitthvað fyrir
mig. Innst inni vissi ég samt að
áfengi var meðal annars það sem
hafði spilað stórt hlutverk í lífi
mínu. Áð ég væri alkóhólisti sem er
þekkt í minni fjölskyldu og senni-
lega flestum fjölskyldum," sagði
hún með þunga.
Einu sinni tilkynnti ég veikindi eftir drykkju og ég trúði því staðfastlega en
auðvitað var ég veik en á annan hátt því alkóhólismi er sjúkdómur.