Fréttablaðið - 07.12.2013, Síða 52

7. desember 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 52
Við
vorum átta
saman í
herbergi á
fæðingar-
deildinni
og það er
spurt svo
allir heyra
hver sé
pabbi
barnsins
og við
áttum
engan
annan kost
í stöðunni
en að segja
að Jón Páll
ætti
barnið.
Halldóra
Blöndal,
fyrrverandi
sambýliskona
Jóns Páls
Jón Páll – Ævisaga sterkasta manns
í heimi
Höfundur: Sölvi Tryggvason
Útgáfa: Tindur
Fjöldi síðna: 250 bls.
Eftir að Jón Páll hafði slitið samvistum við barnsmóður sína, Ragnheiði Sverrisdóttur, var hann ekki í föstum sam-böndum um nokkurt skeið. En um tveimur árum eftir sam-
bandsslitin við Ragnheiði kynntist hann
Halldóru Blöndal. Hún var ekki orðin
tvítug þegar þau kynntust, en Jón Páll
27 ára gamall og þegar tvöfaldur sterk-
asti maður heims. En hrifningin var
mikil og hún spyr ekki að aldri. Þau
hittust strax frá byrjun mjög oft og
byrjuðu að búa saman aðeins nokkrum
mánuðum eftir að þau kynntust. Vetur-
inn 1987 bjuggu þau Jón og Halldóra
saman á Framnesveginum í sama húsi
og Hjalti „Úrsus“ og konan hans. Hall-
dóra lýsir Jóni Páli sem yndislegum
sambýlismanni.
Sambúð hefst
„Umfram allt var hann rosalega góður
og hlýr. Það var ekki hægt að biðja um
meira á mörgum sviðum, hann var
duglegur við að segja fallega hluti og
vildi allt fyrir mig gera, þó að ég hafi
verið bölvaður krakki. Lítið dæmi um
það var þegar ég fór án hans til Spán-
ar og lét ekkert heyra í mér á meðan
ég var úti og ég fékk ekki að heyra
það fyrr en seinna að hann var allt-
af að spyrja mömmu mína um mig og
var mjög áhyggjufullur. En hann var
virkilega skilningsríkur og við elskuð-
um hvort annað, enda ákváðum við að
trúlofa okkur þetta sama ár, þó að við
hefðum ekki verið búin að vera saman í
eitt ár einu sinni. Við fórum meðal ann-
ars saman í frábæra ferð til Færeyja og
vorum afskaplega góðir vinir. Það eina
sem ég gat sett út á Jón Pál var að þegar
það fauk í hann varð hann verulega ill-
skeyttur og eins að hann var dálítið lok-
aður varðandi ákveðna hluti. Sérstak-
lega uppvöxtinn og pabba sinn. Honum
fannst þægilegast að hafa hlutina á léttu
nótunum og átti ekki auðvelt með að tala
um eitthvað sem risti svona djúpt.“
En eins og gengur og gerist ganga
hlutirnir ekki alltaf upp og Jón Páll og
Halldóra hættu saman tímabundið eftir
að hafa verið saman í rúmt ár. En til-
finningar þeirra til hvors annars voru
samt það sterkar að þau hófu sambúð
á nýjan leik nokkrum mánuðum síðar.
Skömmu síðar uppgötvaði Halldóra
að hún væri ólétt, eftir að hafa fundið
mikið til í maganum á æfingu með Jóni
Páli í Engihjalla.
„Ég hafði ekki misst úr blæðingar og
allt var eðlilegt og það kom mér þess
vegna gríðarlega á óvart að ég væri
ólétt og komin meira en tvo mánuði á
leið. En ég vissi um leið að barnið væri
ekki Jóns Páls, heldur Magnúsar Schev-
ing, en við höfðum verið saman eftir að
við Jón slitum sambúðinni. Þó að Jón
hafi í raun innst inni vitað það líka og
við rætt þetta fram og til baka vonuð-
um við samt bæði að barnið væri hans.
Alla meðgönguna vorum við Jón Páll
í sambúð og hann stóð eins og klettur
við hliðina á mér og var í einu orði sagt
frábær. Hann kom svo með mér á fæð-
ingardeildina, en átti það erfitt með að
fylgjast með barninu koma í heiminn að
það leið næstum því yfir hann.“
Barnið sem Jón Páll átti ekki
Í júlí 1988 kom dóttir í heiminn og það
kvisaðist strax út að Jón Páll væri orð-
inn pabbi. Halldóra segir frá:
„Við vorum átta saman í herbergi á
fæðingardeildinni og það er spurt svo
allir heyra hver sé pabbi barnsins og við
áttum engan annan kost í stöðunni en
að segja að Jón Páll ætti barnið. Þá liðu
ekki margir klukkutímar þar til það var
komið í útvarpið að Jón Páll væri orð-
inn pabbi í annað sinn og opinberlega
var barnið hans fyrst um sinn og Sunna
dóttir mín var skírð Jónsdóttir og hét
það fyrsta árið.“
Jón Páll og Halldóra voru áfram í
sambúð í átta mánuði eftir að Sunna
kom í heiminn, en þá ákváðu þau að slíta
samvistum í annað og síðasta sinn.
„Jón Páll sýndi rosalegan manndóm í
öllu þessu ferli, en þetta var mjög erfitt
fyrir okkur bæði. Hann var mikill pabbi
við Sunnu fyrstu mánuðina og sýndi
hvaða mann hann hafði að geyma. En
mér leið illa og ég var með mikið sam-
viskubit. Hann hélt enn þá í vonina og
talaði um að það væri svipur með sér
og stelpunni. Á endanum fór Jón Páll
í blóðprufu og eins og ég hafði í raun
vitað allan tímann kom í ljós að Magn-
ús Scheving átti barnið. Fljótlega upp
úr því ákváðum við að enda sambandið
okkar, ekki síst af því að ég hreinlega
gat þetta bara ekki. En ég get eiginlega
ekkert sagt um Jón Pál Sigmarsson
annað en að hann var ofsalega góður
maður og við vorum í sambandi allt
fram undir það síðasta hjá honum. En
ég dró mig alveg í hlé gagnvart honum
eftir að hann eignaðist unnustuna Heli
í Finnlandi. Hann sagði mér að hann
væri mjög ástfanginn af henni og mér
fannst ekki rétt að við værum í neinum
samskiptum að ráði eftir það.“
Síðasta æfingin
Það er laugardagsmorgunn snemma
í janúar árið 1993. Síminn hringir um
klukkan 9 hjá Kjartani Guðbrandssyni,
sem er að snæða morgunmat. Á hinni
línunni er Jón Páll Sigmarsson. Hann
segist ætla að taka æfingu í Gym 80
um klukkan 10. Kjartan segist vera í
sömu hugleiðingum og báðir ætla þeir
að æfa bakvöðva þennan daginn, þannig
að þeir ákveða að hittast á Suðurlands-
brautinni og æfa saman.
Rúmum klukkutíma síðar eru þeir
komnir í svokallað „power herbergi“
í æfingastöðinni, sem er aðskilið frá
salnum þar sem eru handlóð og hlaupa-
bretti. Jón Páll er byrjaður að hita upp
fyrir réttstöðulyftu þegar Kjartan sér
að gervihnettinum hefur slegið út.
Hann ákveður því að hoppa upp á þak
og laga hann svo þeir geti horft á sjón-
varpið á milli lyftingaæfinga.
„Ég segi Jóni Páli að ég ætli að
stökkva upp á þak og gera við þetta. Svo
þegar ég kem aftur niður skömmu síðar
og labba í gegnum eldhúsið sé ég Jóhann
Möller eldri þar að vaska upp og hann
segir eins og dáleiddur við mig:
„Ég held að Jón Páll sé dáinn!“
Ég sagði ekki neitt, fann bara gríðar-
lega óraunveruleikatilfinningu og labb-
aði fram hjá honum inn í lyftingaher-
Sterkasti maður í heimi
Í ævisögu Jóns Páls Sigmarssonar skrifar Sölvi Tryggvason um æviferil þjóðhetjunnar sem varð fjórum sinnum sterk-
asti maður heims en lést langt fyrir aldur fram. Hér segir frá erfiðri uppgötvun og síðustu andartökunum.
EKKERT MÁL FYRIR JÓN PÁL Þjóðhetjan Jón Páll Sigmarsson með einn af mörg hundruð verðlaunagripum sem hann hlaut á ferlinum.
bergið. Ég gleymi aldrei því sem ég sá
þar. Jón Páll lá á bakinu ofan á bekk og
það hrygldi einhvern veginn í honum.
Hjá honum var strákur sem æfði mikið
í Gym 80 að reyna að blása í hann lífi.
Ég hljóp strax að honum og reyndi að
hjálpa til. Við margreyndum að hnoða
hann og blása í hann lífi, en það eina
sem ég man var þetta andlausa hljóð
sem kom frá honum, svona svipað og í
bíl sem ekki fer í gang. Fyrir mér er
þetta enn eitt óraunverulegasta augna-
blik ævi minnar. Svo var mamma hans,
sem var stödd í stöðinni fyrir einhverja
ótrúlega tilviljun, fyrir aftan mig og
kallaði í sífellu:
„Hvað er að gerast Kjartan? Hvað er
að gerast? Geturðu ekki gert eitthvað?“
Þetta var bara í einu orði sagt skelfi-
leg lífsreynsla.“
Eins og áður greinir hafði Jóhann
Möller yngri látist aðeins nokkrum
mánuðum áður. Faðir hans, Jóhann
Möller eldri, var í Gym 80 daginn sem
Jón Páll dó.
„Ég var á aukavakt í afgreiðslunni,
því að það vantaði mannskap þenn-
an laugardag. En það voru mjög fáir í
salnum þegar þetta gerðist. Jón hafði
sagt mér dagana þarna á undan að
hann væri eitthvað slappur, en ég var
ekkert að pæla mikið í því, þar sem
hann gerði ekki mikið úr veikindunum.
Þegar þetta gerðist segir hann fyrst
að sig svimi og að hann haldi að það sé
að líða yfir sig. Svo bara hrundi hann
niður. Mér var í fersku minni aðkoman
að syni mínum sem hafði farið á sama
veg. Ég man að Jón var með gleraugu
og belti á sér þegar hann hrundi niður.
Ég tók af honum gleraugun og reyndi
að taka af honum beltið, en við þurftum
tveir að gera það, það var það stíft og
hann var það sterkur og stífur allur. Þá
byrjar hann að fá krampa. Ég fór svo á
eftir sjúkrabílnum á sjúkrahúsið og tók
Dóru mömmu hans í fangið þegar lækn-
irinn tjáði okkur að hann væri látinn.
Það var hræðilega erfitt að hugga hana
og ég gat sett mig í hennar spor, því að
Jóhann sonur minn hafði látist aðeins
hálfu ári áður.“
Auk þeirra Kjartans og Jóhanns voru
Jón Már Halldórsson, Snæbjörn Aðils
og Birgir Viðarsson staddir nálægt Jóni
Páli og móðir hans var aldrei þessu vant
stödd í Gym 80 þennan örlagaríka dag.
„Svo heyri ég allt í einu þetta svaka-
lega skerandi óp og þá segi ég við
Jóhann: „Er þetta sonur minn sem tekur
svona hryllilega á því?“ Hann svarar
játandi og segir mér að fara til hans.
Ég labba inn og fer að sjá hann, en þá
er hann bara að líða út af. Svo stóð ég
bara þarna yfir honum og við horfðumst
í augu, en ég þóttist vita að þetta væri
búið.“
Það er varla hægt að ímynda sér erf-
iðari hlut en að horfa á barnið sitt á leið-
inni inn í dauðann, en Dóra segist í dag
þakklát fyrir að hafa fengið að vera með
honum á þessari stundu:
„Svo kyssti ég hann á ennið þegar
hann var kistulagður og ég er þakklát
fyrir það í dag og ég er þakklát fyrir það
að hann hafi farið hérna á Íslandi úr því
hann átti að fara og að ég hafi fengið að
vera með honum í dauðanum.“
Kjartan, sem auk þess að hafa nýlega
misst einn sinn besta vin, Jóhann Möll-
er yngri, missti svo móður sína tveimur
mánuðum eftir að Jón Páll lést og aðeins
nokkrum mánuðum síðar lést viðskipta-
vinur æfingastöðvarinnar í framsæti
bíls við hliðina á Kjartani, sem reyndi
að blása í hann lífi. Hann gekk í gegnum
svo mikið á skömmum tíma að hann seg-
ist enn sjá þetta í mikilli móðu.
„En ég man að sjúkraliðarnir voru
mjög fljótir að koma og þeir drógu
strax fram stuðtæki til að reyna að
koma hjartanu á Jóni Páli aftur í gang.
Þeir reyndu þrisvar, en það þýddi ekk-
ert. Þá var hann settur á börur og upp í
sjúkrabíl. Ég var með aftur í bílnum og
fylgdist með vonlitlum tilraunum þeirra
til að koma honum í gang á leiðinni. Svo
komum við á Landspítalann og börurnar
hurfu á bak við lokaðar dyr. Nokkrum
mínútum síðar kom læknir fram og til-
kynnti okkur að hann væri látinn. Þetta
var í einu orði sagt gífurlegt áfall.“
Annar maður sem kom í Gym 80 rétt
í þann mund sem sjúkrabílarnir voru
að koma var fjórfaldur sterkasti maður
heims, Magnús Ver Magnússon.
„Ég var að mæta á æfingu þegar ég sé
sjúkrabíla koma þarna að og þegar ég
gekk inn í salinn sé ég að það er verið
að reyna að hnoða lífi í Jón Pál. Þetta
voru svakalegar mínútur og eitthvað
sem maður gleymir aldrei.“
Síðustu orð Jóns Páls áður en hann
lokaði augunum í hinsta sinn voru þessi:
„Strákar, ég held það sé að líða yfir
mig.“