Akureyri - 20.03.2014, Blaðsíða 21

20. mars 2014 11. tölublað 4. árgangur 21
Samstarf við
vinabæinn Murmansk
– Af hverju ekki?
Af hverju eflum við ekki tengslin
við vini okkar í Murmansk í Rúss-
landi? Er Murmansk einungis vina-
bær Akureyrar að nafninu til? Til
hvers eru þessir vinabæir eiginlega?
Já ég veit, kannski er eitthvað að
gerast á bak við tjöldin sem hinn
venjulegi Akureyringur veit ekki
um. Kannski hafa útgerðarmenn í
Murmansk keypt gamla togara frá
Samherja? Kannski hafa bæjaryf-
irvöld á Akureyri farið í opinbera
heimsókn til Murmansk? En það er
allavega ekki margt í umhverfinu
sem minnir okkur á vináttutengslin
við Murmansk og aðra vinabæi
okkar vítt og breytt um heiminn.
Maður er reglulega minntur á sam-
bandið við Randers í Danmörku
með komu jólatrésins í desember
ár hvert. Einhver samskipti hefur
bærinn okkar átt við Álasund, vina-
bæinn í Noregi og þá tryggir saga
vesturfaranna eilíft samband við
Gimli, vinabæ okkar í Kanada. Í
Svíþjóð er það Västerås og einhvern
veginn finnst manni að það hljóti að
vera til einhverjar bókanir í fundar-
gerðum fyrri ára um eflingu tengsla
þar á milli. Þó ekki sé nema vegna
landfræðilegra og menningarlegra
tengsla landanna. Þá er nú ekki
langt í enn einn vinabæinn sem
einnig er á Norðurlöndum. Lahti
heitir hann og er í Finnlandi. En við
eigum líka vinabæi sem eru lengra
í burtu en standa okkur svo nærri
menningarlega og tilfinningalega -
eða hvað? Bæir sem tengjast sögu
Akureyrar órjúfanlegum böndum
og hafa margsinnis reynst okkur vel
á erfiðum tímum – eða hvað? Þetta
eru vinabæir okkar í Tyrklandi og
Rússlandi; Çesme og Murmansk.
Ekki þarf að eyða mörgum orðum
um vináttutengsl okkar við íbúa
Çesme, þau eru augljós! Höldum
aðeins áfram með Murmansk. Við
vitum alveg af hverju Murmanskar
ættu að sækja okkur heim, sér-
staklega á þessum árstíma. Kuldi,
brennivín og mottumars. Þar með
er það afgreitt. Hvað eigum við hins
vegar að sækja til Murmansk? Get-
ur það gagnast okkur að í Murm-
ansk búa rúmlega 300.000 mann-
eskjur? Já, án efa. Hjálpar okkur
að í Murmansk er heimahöfn eina
flota kjarnorkuknúinna ísbrjóta í
öllum heiminum? Ekki gott að segja.
Kemur það okkur til góða að vera
vinabær borgar sem er með 86
grunnskóla og 56 framhaldsskóla?
Svari hver fyrir sig. Auk alls þessa
er staðarblað, sædýrasafn og öflug-
ur bandýklúbbur í Murmansk. Ef
við viljum efla tengslin, hvar eigum
við þá að byrja? Hvað með að hefja
samstarf knattspyrnudeilda Þórs og
KA við FC Sever Murmansk en svo
heitir knattspyrnufélag borgarinn-
ar? Liðið spilar í 2. deild í Rússlandi.
Mætti ekki senda leikmenn héðan
til reynslu í Murmansk og öfugt?
Jú, jú einhverjir myndu eflaust fá
menningarsjokk. En til hvers eru
vinir ef ekki til að hjálpa þeim sem
á stuðningi þurfa að halda við að
aðlagast breyttum aðstæðum? Að
einhverju leyti yrðu viðbrigðin þó
hverfandi. Þannig þyrftu leikmenn
FC Sever Murmansk og Þórs og
KA ekki að láta veðurfarið á hin-
um nýja heimavelli koma sér svo
mjög á óvart. Viðskipta- og menn-
ingarhugmynd á krepputímum? Af
hverju ekki? a
- Geymt en ekki gleymt –
Saga af prakk-
arastriki á
Kristneshæli
Fljótlega eftir að Kristneshæli tók til
starfa var settur upp búnaður sem
gerði sjúklingum kleift að heyra
hljóðsendingar á hinum og þessum
stöðum innan veggja hælisins. Um
nokkurs konar innanhússútvarps-
kerfi var að ræða sem sendi út það
sem fór fram í gegnum hátalara inn
til sjúklinganna. Einnig var hægt
að tengja kerfið beint við útvarps-
sendingar Ríkisútvarpsins þannig að
útsending þess barst inn í stofurn-
ar. Sömu sögu var að segja um það
sem fór fram í dagstofu Kristnes-
hælis. Hvort sem það var söngur
eða talað mál, hægt var að útvarpa
því inn á stofur sjúklinganna. Kom
þetta sér einstaklega vel fyrir þá
sem voru rúmliggjandi. Þá höfðu
hinir, sem voru á fótum, val um að
vera viðstaddir það sem fór fram í
dagstofunni eða einfaldlega liggja
upp í rúmi og hlusta. Í friði og ró
barst hinum rúmliggjandi angurvær
tónlist eða seiðandi rödd í gegnum
kerfið með það að markmiði að
trufla ekki um of nauðsynlega hvíld
þeirra. Skemmtilegt atvik átti sér
stað í tengslum við útvarpskerfið á
tímum Kóreustríðsins á 6. áratugn-
um. Á einni stofunni voru nokkrir
ungir strákar og með þeim var eldri
maður. Sá hafði ákveðnar skoðanir á
stríðinu í Kóreu og hugsaði lítið um
annað. Strákunum fannst þetta al-
veg dæmalaust hvernig gamli mað-
urinn gat fussað og sveijað yfir þessu
öllu saman dag eftir dag. Þeim datt
í hug að gera at í honum með því að
búa til aukafréttatíma í útvarpinu.
Einn tók það að sér að láta gamla
manninn vita að aukafréttir væru
að hefjast í útvarpinu. Karlinn beið
ekki boðanna og kveikti á útvarps-
græjunum í stofunni í von um að
heyra nýjustu fréttir af stríðinu. Á
meðan hafði einn úr strákahópnum
komið sér fyrir við útsendingar-
tækin, tilbúinn að segja fréttirnar.
„Í fréttum er þetta helst: Um 100.000
manns voru drepnir og reknir í sjó-
inn í Kóreu.” Ekki var nóg með að
gamli maðurinn tæki andköf heldur
fóru fleiri á Hælinu að tala um að
það væri hörmung að heyra þessar
voðalegu fréttir frá Kóreu. Sjúk-
lingarnir skröfuðu saman um þessi
hörmulegu tíðindi í nokkrun tíma.
Að lokum var allt saman leiðrétt og
aftur komst ró á Kristneshælið. a
ÚR MYNDASAFNI GRENNDARGRALSINS Síðsumars 2011 hittust umsjónarmenn
Leitarinnar að Grenndargralinu í grunnskólum Akureyrar á undirbúningsfundi. Á
fundinum voru lagðar línur fyrir Leitina um haustið.
GETRAUNIN NOKKUR SVÖR BÁRUST Grenndargralinu við síðustu getraun. Ekkert þeirra var
hins vegar rétt. Rétt svar var Nonnahús.
Við látum ekki deigann síga og gerum
aðra tilraun. Spurt er: Hvaða kennileiti
úr heimabyggð er á þessari mynd? Svör
sendist til: grenndargral@gmail.com.
Einn heppinn þátttakandi hlýtur örlítinn
glaðning frá Grenndargralinu.
HÖFNIN Í MURMANSK. Myndin er tekin af wikipedia.org.