Skessuhorn - 17.10.2007, Qupperneq 6

6 MIÐVIKUDAGUR 17. OKTÓBER
Ekki hvarfl aði að mér þeg ar ég
mok aði flór inn í gamla daga að þar
væri ég í raun að grafa gull. Held­
ur hvarfl aði ekki að mér að bæj ar­
læk ur inn sem rann fyr ir utan fjós­
ið í nokk uð stríð um straumi væri
gull náma. Hvað þá að rot þró in
við bæ inn væri fjár sjóð ur. Helst
hvarfl aði að mér að ein hver verð­
mæti gætu ver ið í volgri lind vest­
an við bæ inn en síð an reynd ist hún
vera hálf gerð ur kulda poll ur og
ekk ert á henni að græða.
Eins og glöggt hef ur sést síð­
ustu daga var mitt verð mæta mat
sem ung ur dreng ur í af döl um al­
gjör lega út í hött. Alla vega á nú­
gild andi gengi.
Frá veitu mál eru fé þúfa af bestu
sort. Hol ræsi, rot þrær, flór ar og
fjós haug ar. Alls stað ar þar sem úr­
gang er að finna úr mönn um eða
skepn um er pen ing að hafa. Um
leiðsl ur sem liggja frá okk ur er í
raun ver ið að dæla pen ing um.
Þá eru rör in sem liggja til okk­
ar ekki síð ur verð mæt. Vatn, hvort
sem er kalt eða heitt, er konfekt
fjár festa. Að mað ur tali nú ekki um
raf magn ið því það er ekki sjálf gef­
ið að stór iðju ver in skilji eitt hvað
eft ir handa okk ur smæ lingj un um.
Það er ekki langt síð an það þótti
sjálf sagt og eðli legt að hver og
einn gæti átt að gang að eins miklu
vatni og hann gat í sig lát ið eða
utan á sig. Sömu sögu hef ur ver­
ið að segja með heitt vatn þar sem
það er ann að borð í boð inu. Raf­
ork una sömu leið is.
Ég er ekki að segja að þessi gæði
hafi ver ið ó keyp is. Kalda vatn­
ið kannski sums stað ar og jafn vel
víða í sveit um en í öllu falli hef ur
það kost að ein hvern stofn kostn­
að að koma því sjálfrenn andi inn í
hús. Nú eða vinnu afl að bera það
í föt um eða gúmmí skóm eða öðr­
um í lát um. Á hinn bóg inn höf um
við ekki þurft að greiða meira fyr ir
þessi lífs gæði en sem nem ur kostn­
aði við að koma þeim til okk ar.
Vatn og orka hef ur flokk ast und­
ir auð lind ir sem nýtt ar hafa ver ið í
al manna þágu. Það tíðk að ist nefni­
lega í eina tíð að hugsa um sam­
fé lag ið, hugsa um lýð inn, að hann
hefði það eins lít ið skítt og mögu­
legt væri. Í dag er það hins veg­
ar úr elt fyr ir bæri að eitt og ann að
sé í al manna þágu. Nú eru auð lind­
ir þjóð ar inn ar nýttur í auð manna­
þágu í stað inn sem er í raun miklu
skyn sam legra eins og kom ið hef­
ur fram síð ustu daga í um ræð unni
um all ar skamm staf an irn ar sem ég
kann ekki að nefna, OR, GGE,
REI, NEI og SVEI og kannski
ein hverj ar fleiri. Það hef ur sum­
sé ekki far ið á milli mála að pen­
ing arn ir eiga að vera hjá þeim sem
kunna á þá. Þ.e.
hjá fjár fest um. Því
er best að fela þeim í hend ur allt
að rennsli, frá rennsli, upp hit un og
kæl ingu og vona síð an að þeir okri
ekki á okk ur meira en nauð syn legt
er. Og þó. Það er ekki hægt að ætl­
ast til að auð menn irn ir láti okk ur
hafa allt fyr ir slikk. Ef eng inn tap­
ar, hvern ig eiga aum ingja menn­
irn ir þá að geta grætt?
Gísli Ein ars son, In vest (GEI)
Pistill Gísla
Í auð manna þágu
Unnið í snyrtingu.
Síldveiðiskipið Krossey SF 20
frá Hornafirði fékk 650 tonn af
síld rétt fyrir utan Grundarfjörð
á laugardag og sunnudag. Jón
Þorsteinsson háseti á Krossey
sagði í samtali við Skessuhorn
að þetta væri fín síld og færi hún
öll til manneldis. „Við tókum
fimm köst og í fyrsta kastinu
voru einungis 50 tonn en í síðasta
kastinu fengum við 200 tonn.“
Jón segir að Krosseyin sé nú á
leið með aflann til vinnslu hjá
Skinney Þinganesi á Hornafirði.
,,Það er mikið minna af síld núna
í Grundarfirðinum en var í janúar
síðastliðnum þegar við vorum þar
síðast á veiðum. En við erum líka
mikið fyrr á ferðinni. Við höfum
einnig orðið varir við síld úti af
Vestmannaeyjum,“ bætir Jón við.
Hann segir óvíst um hvort skipið
taki næsta túr á Grundarfjörð.
„Ætli við prófum ekki að finna
síld fyrir sunnan landið. Það er
mikið styttra stím fyrir okkur á
miðin,“ sagði Jón.
af
Síldveiðar hafnar
í Grundarfirði
Góð kvótastaða hjá Guðmundi Runólfssyni
Fiskvinnslu­ og útgerðar fyrir­
tækið Guðmundur Runólfsson ehf er
fjölmennasti vinnustaður Grundar­
fjarðar. Það rekur öfluga fiskvinnslu
og gerir út tvo togbáta, Helga SH
og Hring SH og sjá þeir fyrirtækinu
fyrir hráefni auk þess sem keypt
er hráefni á fiskmörkuðum eftir
þörfum. Hringur SH var aflahæsti
togarinn af minni gerðinni yfir
landið á síðasta kvótaári með 3410
tonn og Helgi SH var með 2547
tonn. Starfsmenn fyrirtækisins eru
rúmlega 90 til sjós og lands.
Sextíu ára saga
Uppruna félagsins má rekja aftur
til ársins 1947 þegar Guðmundur
Runólfsson lét byggja fyrir sig
trébát á Norðfirði. Bátnum var
gefið nafnið Runólfur SH­135
og um rekstur hans var stofnað
útgerðarfélagið Runólfur hf.
Árið 1960 var báturinn seldur
en í hans stað var keyptur 155
brúttólesta stálbátur, með sama
nafni, búinn kraftblökk. Bátinn
hafði Guðmundur Runólfsson
og fleiri aðilar látið smíða í Risör
í Noreg. Félagið Guðmundur
Runólfsson hf. var síðan stofnað
hinn 18. desember 1974. Starfsemi
félagsins í upphafi var útgerð og
rekstur netaverkstæðis. Um rekstur
frystihússins á Grundarfirði sá
félagið Sæfang hf. en það félag var
í eigu sömu aðila og Guðmundur
Runólfsson hf. Þann 30. september
1993 voru þessi tvö félög sameinuð
og varð þá til eitt fyrirtæki sem
stundaði veiðar, vinnslu og rekstur
netaverkstæðis.
Við sameiningu Guðmundar
Runólfssonar hf. og Sæfangs hf.
var mörkuð sú stefna að byggja upp
öfluga bolfisksvinnslu félagsins í
Grundarfirði. Bolfiskvinnslan er
meginstarfsemi fyrirtækisins og er
stöðugt unnið að endurbótum á
henni. Þær endurbætur miðast við
að auka afköst, hagræðingu og gæði
vinnslunnar og ná þannig fram
aukinni arðsemi af starfseminni.
Sérhæfðir í ýsu og karfa
Guðmundur Smári Guðmunds­
son, framkvæmdastjóri segir
í samtali við Skessuhorn að
fyrirtækið sérhæfi sig í vinnslu á ýsu
og karfa. „Við flytjum út fersk flök
á markað í Evrópu og fryst flök til
Bandaríkjanna. Við fullnýtum allt
sem til fellur af fiskinum, það er
ekkert lengur sem við getum ekki
nýtt. Þá setjum við þorsk og flatfisk
í gáma til útflutnings.“
Guðmundur segir ennfremur að
þokkalegt verð sé fyrir afurðirnar
núna en gengi íslensku krónunar er
sjávarútveginum óhagstætt og komi
illa við fyrirtækið. Aðspurður um
kvótastöðuna segir Guðmundur
hana vera góða. „Við færðum
aflaheimildir á milli ára og svo
höfum við keypt okkur kvóta og
leigt talsvert magn til okkar á þessu
kvótaári. Þannig má segja að staðan
sé svipuð og áður, en fyrir okkur
eins og önnur sjávarútvegsfyrirtæki
kemur þessi mikli aflaniðurskurður
sér illa. Samt sem áður er ég
þokkalega bjartsýnn á framtíðina.
Vinnslan hefur verið stöðug hjá
okkur og varla fallið úr dagur. Við
tókum hins vegar mánaðar sumarfrí
síðasta sumar,“ sagði Guðmundur
Smári.
af
Á myndinni er Krosseyin að taka síðasta kastið sl. sunnudag og dælir síldinni um borð.
Í því voru 200 tonn af úrvalssíld sem öll fer til manneldis.
Guðmundur Smári Guðmundsson, framkvæmdastjóri á skrifstofu sinni.
Hressir tækjastrákar.
Ýsan sett í flökunarvélina.