Skessuhorn - 21.11.2007, Side 16

16 MIÐVIKUDAGUR 21. NÓVEMBER
Helgi Leifs son býr að Bæ II í
Bæj ar sveit. Helgi skerp ir hnífa en
er að öðru leyti orð inn lög gilt gam-
al menni, eins og hann orð ar það.
Hann hef ur um all langt skeið ver ið
hald inn söfn unar áráttu á háu stigi,
eða eins og hann seg ir sjálf ur; „ég
er óður safn ari.“ Heima hjá hon-
um úir og grú ir af ýms um mun um
frá for tíð inni, göml um leik föng um,
sím um, vigt um, séni ver flösk um,
gadda vír; hverju því sem er heim-
ild um horfna tíma. Eitt af því sem
Helgi hef ur beint kröft um sín um
að eru borð fán ar og á hann án vafa
stærsta borð fána safn lands ins.
1.229 fán ar
Fyrsti borð fán inn sem Helgi
eign að ist var frá S.Í.B.S. Hann kom
söfn un ar árátt unni af stað og held-
ur Helgi mik ið upp á þann fána.
„Ég safna þeim fán um sem tengj ast
því sem mér þyk ir snið ugt. Fyrsta
kast ið hugs aði ég með mér að ég
kall að ist góð ur ef ég kæm ist í 100
borð fána og mér fannst það nú bara
nokk uð mik ið. Mig óraði ekki fyr-
ir því hve mik ið þetta ætti eft ir að
vinda upp á sig. Nú er svo kom ið að
ég á 1.229 fána sem ég geymi í 17
stór um möpp um. Þetta er nátt úru-
lega ekk ert nema klikk un,“ seg ir
Helgi kank vís á svip. Fán ana geym-
ir Helgi í plasti inn an í möpp unum.
Hann seg ir það einu leið ina, ef
hann ætl aði að hafa þá alla á stönd-
um þyrfti hann að taka nokk ur her-
bergi und ir þá, nóg væri nú samt.
Dýrkar fán ann og dáir
Helgi seg ir ekki al veg ljóst hvað
varð til þess að hann hóf að safna
borð fán um um fram eitt hvað ann að.
Hann seg ir þó að fjöl breytni þeirra
heilli hann og ekki síst sú frjóa
hugs un sem oft má finna í hönn un
þeirra. „Það er unun að eiga þessa
fána og geta stúd er að frjó leika huga
fólks sem birt ist í þess um merkj um.
Mörg hver eru of boðs lega fal leg
og í þeim birt ist mik il saga. Fán inn
sem slík ur, ég dýrka hann og dái.“
Það er ekki sjálf gef ið að menn
kom ist yfir þá borð fána sem þá
lang ar til að eign ast og Helgi hef-
ur haft úti all ar klær til að kom-
ast yfir sem flesta fána. „Oft kem-
ur þetta í gegn um kunn ings skap;
mað ur þekk ir mann sem þekk ir
ann an mann sem kann ast við mig
og fyrr en var ir er ég kom inn með
nýj an fána. Síð an hef ég fal ast beint
eft ir fán um, en það hef ur ekki alltaf
geng ið eft ir. Ég rétt missti t.d. af
öll um fán um hesta manna fé lag anna
þeg ar þau héldu lands fund sinn í
Borg nesi í vet ur. Ég á ekki nema tíu
eða ell efu fána þeirra fé laga en þau
eru vel ríf lega 50. Ég óska eft ir öll-
um fán um sem mér bjóð ast, þó set
ég það skil yrði að þeir séu ís lensk ir.
All ir mín ir fán ar eru ís lensk ir með
einni und an tekn ingu þó, því ég á
einn frá Fær eyj um.“
Form legt plagg
Marg ar skemmti leg ar sög ur
kann Helgi af upp á kom um tengd-
um fána leit hans. „Eitt sinn var ég
stadd ur í Hafn ar firði og mig vant-
aði fána af bæj ar skrif stof un um. Mér
var vís að á eldri mann á skrif stof-
unni, hann sæi um öll svona mál.
Ég fal að ist eft ir fán an um og hann
taldi að það yrði nú hægt að leysa
úr því vanda máli. Þetta væri hins
veg ar op in ber fáni og því ekk ert
gam an mál að af henda hann hverj-
um sem væri. Hann út bjó því bréf
á bréfs efni bæj ar ins þar sem stóð að
ég und ir rit að ur lof aði að nota ekki
fán ann nema sem safn grip á mínu
safni. Ég skrif aði und ir hann með
glöðu geði, enda fán inn ekki ætl-
að ur nein um nema mér. Þetta var
einn af þess um gömlu emb ætt is-
mönn um sem voru með allt sitt á
hreinu,“ seg ir Helgi og hlær. Það
má því gera að því skóna að ein-
hvers stað ar í skjala safni Hafn ar-
fjarð ar bæj ar leyn ist lof orð Helga
um notk un á borð fán an um og ætla
má að það verði sagn fræð ing um
fram tíð ar inn ar ærið um hugs un ar-
efni.
Sjón varp ið verð ur Helga oft
upp spretta fyr ir nýj ar hug mynd ir,
sér stak lega þeg ar sýnd ar eru mynd-
ir af heim sókn for set ans hing að og
þang að um land ið. Þá fær for set-
inn oft ar en ekki borð fána að gjöf
og Helgi get ur fal ast eft ir því sama
í kjöl far ið.
Barna barna fáni
Upp á halds fáni Helga er án efa sá
sem nokk ur barna barna hans gáfu
hon um í sex tugs af mæl is gjöf. Það er
ó hætt að segja að þar hafi krakk arn-
ir hitt á rétt an streng í brjósti afa og
fán inn mun ætíð skipa heið urs sess
í safni hans. Einn fána hef ur Helgi
mik ið reynt til að kom ast yfir en
það hef ur enn eng an ár ang ur bor-
ið. „Ég hef eng an fána reynt eins
mik ið að fá og fána Hrekkjalóma-
fé lags ins í Vest manna eyj um. Það
geng ur illa því þeir liggja á fán un-
um eins og orm ar á gulli og út býta
þeim bara til fé lags manna. Ég hef
hins veg ar sett frænda minn í mál-
ið, hann Árna John sen, hann þekk ir
lít il lega til í Eyj um. Það hef ur hins
veg ar hvorki geng ið né rek ið hing-
að til þannig að ég er bú inn að af-
segja allri frænd semi við hann. Ég
end ur skoða það kannski ef að fán-
inn berst,“ seg ir Helgi.
Allt gam alt og sér stætt
Líkt og áður seg ir safn ar Helgi
fleiru en fán um. Hann safn aði frí-
merkj um og „ lenti
í þeirri ó þverra-
bylgju sem penn ar
eru nefnd ir“ líkt og
hann kemst að orði.
Held ur hef ur dreg-
ið úr penna söfn un-
inni, en safn ið er
orð ið mik ið af vöxt-
um og fjöl breytni.
Helgi hef ur haft
alla anga úti til að
krækja í penna, en
ekki stolið nema
ein um. Hann harð-
neit ar hins veg ar
að fara nán ar út í
kring um stæð ur við
þann þjófn að, en
Skessu horn hef ur
heim ild ir fyr ir því
að þar fari góð saga.
Helgi safn ar öllu
sem er gam alt og
sér stætt og minn ir
á liðna tíma. „Það
er í mín um aug um
dá lít ið gull,“ seg-
ir hann. „Ég man
þessa tíma og mun-
irn ir hjálpa til við að lífga minn-
ing arn ar. Þetta er nátt úru lega einu
orði sagt klikk un, en ein hvers stað ar
verða vond ir að vera.“
Helg ur dóm ur
Ekki eru all ir sem hafa orð ið þess
heið urs að njót andi að fá að kíkja
inn í safn rými Helga. Hann seg-
ir að barna börn in fái alls ekki að
koma þar inn fyr ir dyr, en þau mega
leika sér með muni sem hann sæk-
ir inn í helgi dóm inn. „Hing að fara
eng ir inn nema séntil menni,“ seg-
ir hann og ekki er laust við að bliki
á gagn rýn is glampa í aug um hans
þeg ar hann lít ur á blaða mann sem
stend ur í helgi dómn um miðj um.
„Ann ars vil ég helst ekk ert að menn
séu að þvæl ast hér. Hing að kom eitt
sinn kall úr Reykja vík og ég hleypti
hon um inn. Hann varð svo hrif inn
að ég ætl aði aldrei að losna við hel-
vít is mann inn. Ég hélt hann ætl aði
að setj ast hér að!“
Hug hrif
Ljóst er að hvaða byggða safns-
vörð ur með smá snef il af sjálfs virð-
ingu mundi á sæl ast safn Helga, enda
er það mik ið af vöxt um og stór kost-
leg heim ild um marga kima mann-
lífs ins. Helgi seg ist hafa gam an af
því að dunda sér inn an um mun ina
og hann geti líka kom ið öðr um til
að stoð ar ef með þarf. Nokkr ir hafa
leit að til hans sem hef ur vant að lógó
fyr ir tækja eða fé laga sem ekki eru
enn við líði og hef ur það ver ið auð-
sótt mál að fá lán að an borð fána hjá
Helga til að leysa það mál. Á næst-
unni ætl ar hann að heim sækja Guð-
mund Krist jáns son út gerð ar mann
á Snæ fells nesi og af henda hon um
tvær forn ar vigt ar sem tengj ast út-
gerð á svæð inu. Safn Helga get ur
þannig nýst fleir um, en hann hef-
ur ekki í hyggju að koma upp sýn-
ingu á mun un um. „Ef þetta hríf ur
ein hverja huga er mað ur sæll, en ég
hef ekk ert efni á að halda sýn ingu.
Ef að millj arð ar mær ing arn ir vilja
styrkja mig þá er það fínt, en sjálf ur
hef ég ekki ráð á þessu.“
Þetta er nátt úru lega klikk un!
Rætt við Helga Leifs son um söfn unar áttu hans sem brýst út í ýms um mynd um
Helgi Leifs son með brota brot af borð fána safni sínu.
Helgi í her berg inu sem hýs ir safn ið. Við hlið hans má sjá gamla þrí kveikju.
Fyrsti far sím inn. Sími sem við gerð ar flokk ar not uðu til að tengja sig inn á lín ur.
Borð fán inn sem barna börn in gáfu Helga í
til efni af sex tugs af mæl inu.