Skessuhorn - 17.11.2010, Síða 25

25MIÐVIKUDAGUR 17. NÓVEMBER
Goð sögn in um tár Litla hests ins
Framhaldssaga eft ir Mary Maden
Mynd skreyt ing ar: Vicky Wallace
Sag an fram að þessu... Dag einn kom
Litli­Úlf ur ekki á leyni stað inn til að
hitta Litla hest inn. Litli hest ur inn bíð ur
drengs ins. Hann veit ekki að her menn
hafa tek ið Litla­Úlf og fólk ið hans frá
heim il um þeirra. Litli­Úlf ur heyr ir að
það eigi að neyða þau til að fara vest ur.
Hann velt ir fyr ir sér hvort hann muni
nokkurn tím ann sjá Litla hest inn aft ur.
10. kafli ­ Tára slóð in
Dag inn eft ir bjuggu ætt menni
Litla­Úlfs sig til brott far ar. Und­
ir bún ing ur inn tók skamm an tíma,
þar sem þau áttu fáar eig ur eft­
ir til að taka með sér. Litli­Úlf ur
veitti því at hygli að móð ir hans var
ó venju þög ul. Hann tók líka eft­
ir því að und ir aug um henn ar voru
dökk ir baug ar.
„Ertu lasin, mamma?“ spurði
Litli­Úlf ur á hyggju fullri röddu.
„Það er allt í lagi með mig,“ svar­
aði móð ir Litla­Úlfs.
Her menn irn ir stýrðu Litla­Úlfi
og öll um hin um út úr búð un um.
Fólk ið mynd aði langa röð á eft­
ir her mönn un um. Þau stóðu öll
og biðu þess hjálp ar vana að verða
leidd frá heim il um sín um, lífi sínu
og fjöll un um sín um ­ öllu því sem
var þeim heil agt og dýr mætt. Svip­
ur inn á and lit um þeirra lýsti reiði,
ráða leysi og djúpri sorg.
Það glumdi í sker andi her lúðri.
„Af stað!“ skip aði einn her mað ur­
inn.
Það kom hreyf ing á ætt menni
Litla­Úlfs. Hik andi fylgdi fólk ið
her mönn un um. Nokk ur lít il börn
námu stað ar og litu til fjall anna.
Þau réttu upp litlu hend urn ar sín ar
og veif uðu al var leg í kveðju skyni.
„ Svona, á fram nú,“ öskr aði einn
her mað ur inn ó þol in móð ur til
barn anna. „Dríf ið ykk ur!“
Með her menn ina í far ar broddi
hóf Litli­Úlf ur og fólk ið hans sína
löngu ferð í vest ur átt. Litli­Úlf ur
gekk við hlið móð ur sinn ar. Hann
lang aði til að gráta en hélt aft ur af
tár un um. Litli­Úlf ur velti fyr ir sér
hvort nokk uð yrði fram ar eðli legt
aft ur.
Þenn an sama dag á kvað Litli
hest ur inn að nú gæti hann ekki
beð ið leng ur. Hann ætl aði að fara
og finna Litla­Úlf! Hann hélt til
hesta rétt ar inn ar en sér til mik ill ar
undr un ar sá hann að það var tómt.
Gam all burð ar hest ur stóð einn við
rétt ar vegg inn og japl aði á gras­
tuggu.
„Ert þetta þú, hest ur?“ spurði
Litli hest ur inn.
„Feg inn er ég að sjá þig,“ hneggj­
aði gamli burð ar klár inn. „Það er
gott að sjá að þú ert heill á húfi.“
„Hvar eru all ir?“ spurði Litli
hest ur inn.
„Veit það ekki og þarf ekki að vita
það,“ sagði gamli burð ar klár inn.
„Ég er að leita að litla drengn um,
Litla­Úlfi,“ sagði Litli hest ur inn.
„ Gerðu það, það er áríð andi. Hef ur
þú séð hann?“
„Nei,“ svar aði hest ur inn. „Því er
það svona ræ kalli mik il vægt?“
„Hann er vin ur minn,“ stam aði
Litli hest ur inn. „Ég hef ekki séð
hann mán uð um sam an. Ég verð að
finna hann.“
„Mér sýn ist nú bara að gaur inn
hafi gleymt þér, ef þú spyrð mig,“
sagði gamli hest ur inn. „Ég sagði
þér að það hlyt ist ekk ert gott af því
að ving ast við mann fólk ið.“
„Það er ekki rétt,“ mót mælti
Litli hest ur inn. „ Litli­Úlf ur myndi
aldrei gleyma mér, ekki frek ar en ég
myndi nokkurn tíma gleyma hon­
um.“
Í því bili sett ist lít ill fugl á eina
rim ina í rétt ar veggn um.
„Ég hef dap ur leg ar frétt­
ir að færa,“ sagði mús ar ind ill inn.
„Dreng ur inn, Litli­Úlf ur og allt
fólk ið hans er far ið. Þau voru num­
in á brott úr fjöll un um og koma
aldrei aft ur.“
„Hver nam þau á brott?“ spurði
Litli hest ur inn fugl inn. „Hvert fóru
þau?“
„Það voru menn með byss ur sem
fluttu þau í burtu,“ sagði fugl inn.
„Ég veit ekki hvert.“
Litli hest ur inn trúði ekki sín um
eig in eyr um. Litli­Úlf ur var far inn!
„Af hverju verð ur þú ekki kyrr
hér hjá mér?“ bauð gamli hest ur­
inn. „Gras ið er dá lít ið gróft en það
er ekki svo slæmt.“
„Sama og þeg ið, þakka þér fyr ir,“
svar aði Litli hest ur inn. „Ég ætla
að fara til baka og bíða eft ir Litla­
Úlfi.“
„Ertu heyrn ar laus eða hvað?“æpti
gamli hest ur inn. „Heyrð irðu ekki
hvað fugl inn sagði? Strák ur inn er
far inn og kem ur ekki aft ur.“
Litli hest ur inn gekk í burtu og
lét sem hann heyrði ekki til þess
gamla. Með þyngsli fyr ir brjóst­
inu hélt hann aft ur á leyni stað inn.
Aldrei á ævi sinni hafði hann ver ið
eins ein mana!
Litli­Úlf ur vissi ekki hve marg ir
dag ar voru liðn ir frá því þau yf ir­
gáfu heim ili sitt. Fjöll in voru langt
að baki og enn voru þau á gangi.
Litli­Úlf ur heyrði móð ur sína
hósta. Hún gekk sam hliða frænku
hans nokkrum metr um aft ar. Hann
sneri sér við og brosti. Móð ir hans
brosti dauf lega á móti. And lit henn­
ar var tek ið og þreytu legt.
Litli­Úlf ur hélt á fram. Það særði
hann að sjá hve illa móð ir hans leit
út. Bros hans breytt ist í reiði. Móð­
ir hans hafði ver ið veik dög um sam­
an. Hún þarfn að ist hvíld ar en samt
voru þau neydd til að halda á fram!
Skyndi lega heyrði Litli­Úlf ur óp.
Hann sner ist á hæli og sá frænku
sína berj ast við að styðja móð ur
hans. Litli­Úlf ur tók sprett til að­
stoð ar.
„ Mamma!“ hróp aði dreng ur inn.
„Er allt í lagi með þig? Mamma!“
Móð ir Litla­Úlfs hné til jarð ar.
Dreng ur inn sett ist í for ina og vagg­
aði henni í fangi sér. Frænka hans
fór að gráta.
„ Litli­Úlf ur, son ur minn,“ sagði
móð ir hans. „Þú ert svo góð ur
dreng ur.“
Móð ir Litla­Úlfs lyfti hend inni
og strauk lokka frá aug um drengs­
ins. Hún sá tár in.
„ Gráttu ekki, stúf ur inn minn,“
sagði móð ir hans blíð lega. „Ég
mun alla tíð elska þig.“
„ Mamma,“ vein aði Litli­Úlf ur.
„ Mamma!“
Frænka Litla­Úlfs byrj aði að
hljóða. Vein henn ar skáru hjarta
Litla­Úlfs eins og hníf ur.
Reprinted in cooper ation with the
World Associ ation of Newspapers and
News Publ is hing and by permission of
The C urricul um Clos et Prod uct ions
Inc. All rights reserved.g.
Þýð ing er í boði starfs manna Há skól­
ans á Ak ur eyri og Amts bóka safns ins.
„ Þetta er dýr grip ur inn í safn inu,
am er ísk ur sleði af gerð inni Manta
og það voru víst að eins fram leidd ir
350 sleð ar af þess ari teg und. Þetta
voru lúx us grip ir með leð ur sæti og
stjórn bún aði eins í flug vél,“ seg ir
Krist ján Auð uns son í Stykk is hólmi,
sem nú vinn ur að því að koma upp
vélsleða safni í Hólm in um. „Það er
nú ekki mein ing in að þetta verði
alltaf opið en ég stefni á að geta
sýnt þeim, sem óska eft ir, sleð ana
og þá sér stak lega hóp um sem eru
að koma hing að. Fyrsti hóp ur inn
kom hing að 7. nóv em ber sl.“
Ó lík ir og skrýtn ir sleð ar
Sleð arn ir hjá Krist jáni eru af
ýms um gerð um og hef ur hann
safn að þeim síð ustu 20 árin. Flest­
ir eru í hans eigu en einnig eru á
safn inu sleð ar sem hann geym­
ir fyr ir eig end ur. Krist ján er bú­
inn að vinna mikla heim ilda vinnu
og get ur sagt sögu flestra sleð anna
og veitt upp lýs ing ar um fram leiðslu
og fjölda ein stakra teg unda. Á safn­
inu eru bæði am er ísk ir og sænsk ir
sleð ar. „Ég er bú inn að ná í sleða
víða um land eða frá Hvols velli í
suðri og um Borg ar fjörð, vest ur á
firði og svo bíð ur einn sleði eft ir
því að ég komi að ná í hann á Þórs­
höfn. Það hef ur geng ið mis vel að
fá sleð ana og stund um hef ég þurft
að leggja mig all an fram og bíða í
nokk ur ár eft ir já kvæðu svari,“ seg ir
Krist ján sem bæði hef ur keypt sleða
og feng ið að gjöf. Á safn inu er líka
að finna sleða sem ein göngu voru
fram leidd ir til að nota í hern aði og
sá skrýtn asti þeirra er í út liti eins og
mót or hjól með einu skíði og ann ar
er ekki með nein skíði held ur ein­
göngu belti. Sá er sænsk ur, fram­
leidd ur fyr ir her inn en að eins þrjú
ein tök voru flutt til Ís lands. Þeim
sleða er hægt að sigla á vatni líka.
Ell efu ís lensk ir sleð ar
fram leidd ir
Krist ján festi fyr ir stuttu kaup á
gam alli skemmu við Reit ar veg 10
þar sem hann er að koma safn inu
fyr ir smátt og smátt. Flest ir sleð­
arn ir hjá Krist jáni eru gang fær ir.
Sjálf ur eign að ist hann fyrsta sleð­
ann árið 1984 þeg ar hann keypti
1969 mód el af sleða sem fyrst var
í eigu Flug björg un ar sveit ar inn ar á
Hellu. Þann sleða á Krist ján enn­
þá. Hátt í 40 sleð ar verða á safni
Krist jáns en hann seg ir að eft ir sé
að gera ým is legt í hús inu.
Krist ján hef ur við að að sér mikl­
um heim ild um og á mik ið af bæk­
ling um frá vélsleða fram leið end um
al veg frá 1984. Hann seg ir nokkra
sleða eft ir að koma inn, m.a. einn
Harley Dav ids son, sem kunn ingi
hans vest an af fjörð um á og ætl­
ar að geyma á safn inu. „Mig vant­
ar hins veg ar sleða sem fram leidd ur
var hér á Ís landi. Í Reykja vík voru
fram leidd ir ell efu sleð ar og ég er
bú inn að finna tvo þeirra en geng ur
illa að semja við eig end ur. Hér eru
hins veg ar sleð ar sem sína vel þró­
un ina al veg frá 1968 til 2006,“ seg ir
Krist ján Auð uns son vélsleða á huga­
mað ur í Stykk is hólmi.
hb
Set ur upp vélsleða safn í Stykk is hólmi
Krist ján við Manta sleð ann sem hann seg ir helsta dýr grip safns ins.
Mant an er með stýr is hjól og mæla borð. Marg ir vel aldr að ir dýr grip ir eru á safn inu á samt öðr um nýrri.