Alþýðublaðið - 27.11.1919, Blaðsíða 4

4 ALÞÝÐUBLAÐIÐ
er Stjórnarráðið hefir skipað til þess að ráðstafa austurrísku börn-
unura, sem ráðgert er að hingað komi, skorar hér með á almenning
að skjóta saman fé til fararkostnaðar, fatakaupa og annara útgjalda,
sem leiða af flutningi barnanna hingað. Nefndin býst við, að ðllum
sé það Ijóst, hvíJíkt kærleiksverk og nauðsynjaverk hér er um að
ræða, og að almenningur fyrir því bregðist vel við. En mikilla pen-
inga er vant, eigi fyrirtækið að fara sómasamlega úr hendi. Samskot-
um veitir móttöku gjaldkeri nefndarinnar, hr. bankastjóri L. Kaaber
í Landsbankanum.
Beykjavík, 24. nóvember 1919.
cffirisfján dénsson,
formaður nefndarinnar._______________________
K. Zimsen9
ritari nefndarinnar.
Yörur sínar
eiga menn að kaupa í
Kaiipíélagi Yerkamauna.
Laugaveg %£%£ A. Simi 7S8.
Xoli konungisr.
Eftir Upton Sinclair.
(Frh.).
„Nú þér getið þó' altaf látið
mig reyna", sagði Hallur. „Eg
skal víst hafa á þeim hemil".
Yerkstjórinn virti hann fyrir sér
frá hvirfli til iija. „Þú lítur nú
út fyrir að vera nokkuð kræfur
karl*, sagði hann. „Þú skalt fá
45 dali á mánuði, og ef þú reynist
vel, þá skaltu fá 50“.
„Ágætt, en nær á eg að byrja?“.
„Því fyr, því betra?“
„En hvar er dótið þitt?“
„Ó, eg á nú ekki annað en
þetta“, sagði Hallur og benti á
stolnu nærfötin, sem hann hafði í
hendinni.
„Jæja, þú getur kastað þeim
þarna í hornið á meðan", sagði
maðurinn. En alt í einu hleypti
hann brúnum og mælti: „Ertu í
nokkru verkamannafélagi?“
„Nei“.
„Heíurðu nokkurn tíma verið
það?“
„Nei, aldrei".
Svo var að sjá sem maðurinn
tryði Halli ekki fyllilega. Hann
leit á hann rannsakandi eins og
hann vildi rannsaka innstu fylgsni
sálar hans. „Það verðurðu að
sverja, skaltu vita, áður en þú
fær hér vinnu“.
„Gott“, sagði Hallur, „þess er
eg fús“.
„Það getum við gert á morgun,
eins og er hefi eg ekkertjhjá mér,
sem til þeirra hluta þarf. Heyrðu
annars, hvaða trúar ertu?“.
„Eg er sjöunda dags aðventisti".
„Guð hjálpi okkur, hver ósómin
er nú það?“
„Ó, það gerir ekkert“, sagði
Hallur. „Eg má eiginlega ekki
vinna á laugardögum, en eg geri
það nú samt“.
„Já, já, en blessaður láttu nú
bara vera að fara að predika það
slaður hér. Við höfum okkar eigin
prest, og honum verður þú að
borga 50 aura á mánuði af laun-
um þínum. Komdu nú, eg skal
nú fylgja þér þangað, sem þú átt
að fara“.
Þannig hóf námulíf Halls göngu
sína.
Y.
Það vita bæði guð og menn,
að múlasninn er vandræða skepna,
sem orðið hefir til í einhverju
dutlungakasti náttúrunnar, viðrini,
sem hún skammast sín fyrir og
vill ekki unna neinna bóta. Múl-
asnarnir 30, sem Hallur átti að
hirða höíðu vaxið þar upp, sem
verstu tilhneigingar þeirra féllu í
beztan jarðveg. Hann sá það brátt
að magakveisa fyrirrennara hans
mundi stafa af sparki, sem ein-
hver múlasnanna hefði greitt hon-
um, og hann sá það einnig að
eigi tjáði að „fljóta sofandi að
feigðarósi", ef hann ætti að kom-
ast hjá þessum hættulega sjúk-
dómi.
Þessir múlasnar ólu aldur sinn
langt niðri í jörðinni. Ekki fengu
þeir að líta ijós dagsins, eða engið
græna, nema þegar þeir urðu
veikir. Einn þeirra hafði lært að
tyggja tóbak og leitaði að munn-
tóbaki í vösum verkamannanna.
Og af því að hann hafði eigi vit
á að hrækja leginum, þá vaið
honum ilt í maganum og gerðist
þá allóþjáll. En ökumennirnir og
drengirnir í námunum þektu veik-
leika dýrsins og léku sér að því
að freista þess, unz það féll fyrir
freistingunni. Hallur varð þessa
brátt vísari og féll það mjög illa.
Hann fór þegar að morgni dags
ofan í námuna í fyrstu lyftivél-
inni. Hann gaf dýrum sínum hey
og vatn og bjálpaði til þess að
leggja á þau aktýgin. Þegar þau
voru öll farin, þá þreif hann hest-
húsið og fægði og bætti aktýgin.
Og kæmi sldpun frá ainhverjum,
sem eldri var en hann, þá hlýddi
hann ummælalaust.
(Frh.)..
„Madressur"
fyrirliggjandi í söðlasmíðabúðinDÍ
Laugaveg 18 B. Sími 646.
Ágæt RÍtFÓnnoIía, á 5 kr.
pelinn, fæst í Alþýðubrauðgerðinni.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.