Fagnaðarboði - 01.02.1952, Page 1
Heilagur Andi féll yfir þá er Orðið heyrðu.
En Pétur lauk upp
munni sínum og mælti:
Sannlega skil ég nú, að
Guð fer ekki í manngrein
arálit, heldur er Honum
þóknanlegur í hverri
þjóð sá er Hann óttast og
stundar réttlæti. Guð
hefur sent ísraelsmönn-
um boðskap sinn, er
Hann boðaði Fagnaðar-
erindið um frið fyrir Jes-
úm Krist, sem er Drott-
inn allra. Þetta erindi
þekkið þér, sem flutt var
um alla Júdeu, en hófst í
Galileu eftir skírnina,
sem Jóhannes predíkaði
— söguna um Jesúm frá
Nazaret, hversu Guð
smurði Hann Heilögum
Anda og krafti, hversu
Hann gekk um kring, gjörði gott og græddi
alla, sem af djöflinum voru undirokaðir, því að
Guð var með Honum. Og vér erum vottar alls
þess, er Hann gjörði, bæði í landi Gyðinga
og í Jerúsalem. Hann deyddu þeir jafnvel,
með því að festa Hann á tré. — Þann
hinn sama uppvakti Guð
á þriðja degi og lét
Hann birtast, ekki öllum
lýðnum, heldur vottun-
um, sem áður voru af
Guði kjörnir, oss sem át-
um og drukkum með
Honum, eftir að Hann
var risinn upp frá dauð-
um. Og Hann bauð oss að
predika lýðnum og vitna
að Hann er sá af Guði
fyrirhugaði dómari líf-
enda og dauðra. Honum
bera allir spámennirnir
vitni að sérhver, sem á
Hann trúir fái' fyrir Hans
Nafn syndafyrirgefning.
Meðan Pétur var enn
að mæla þessi Orð, féll
Heilagur Andi yfir alla
þá, er Orðið heyrðu, og
hinir trúuðu, er umskornir voru, urðu forviða, —
allir þeir sem komið höfðu með Pétri, — að gjöf
Heilags Anda skyldi einnig vera úthelt yfir heið-
ingjana; því að þeir heyfðu þá tala tungum og
mikla Guð.
Postulasagan 10. 3{\—1/6.