Fagnaðarboði - 01.03.1970, Blaðsíða 1

Dagur viðreisnarinnar
Ræða eftir William Branham.
Mig langar til þess að lesa fyrir j'kkur úr Jóelsbók
1, 1—4.
Orð Drottins, sem kom til Jóels ...
Heyrið þetta, þér öldungar, og hlustið allir íbúar
landsins! Hefir slíkt nokkurn tíma til borið á yðar
dögum eða á dögum feðra yðar? Segið börnum yð-
ar frá því og börn yðar sínum börnum og börn þeirra
komandi kynslóð. Það sem nagarinn leifði, það át
átvargurinn; það, sem átvargurinn leifði, upp át
flysjarinn, og það sem flysjarinn leifði, upp át jarð-
vargurinn.
En i öðrum kapítula sömu spádómsbókar 25.—27.
versi gefur Drottinn loforð:
/ >
9 af því að Hann heyr-
ir grátbeiðni mína, því að Hann hefir hneigt eyra
sitt að mér, og alla æfi vil ég ákalla Hann. Þeg-
ar snörur dauðans umkringja mig, og angist helj-
ar mætir mér, þegar ég mæti nauðum og harmi,
þá ákalla ég Nafn Drottins: Æ, Drottinn, bjarga
sál minni! Náðugur er Drottinn og réttlátur, og
vor Guð er miskunnsamur. Drottinn varðveitir
varnarlausa, þegar ég er máttvana hjálpar Hann
mér.
(Sálm. 116, 1—6.)
v_______________________________________________)
Ég elska Drottin
Ég bæti yður upp árin, er átvargurinn, flysjarinn,
jarðvargurinn og nagarinn átu, — minn mikli her,
er ég sendi móti yður.
Þér skuluð éta og mettir verða og vegsama Nafn
Drottins, Guðs yðar, sem dásamlega hefir við yður
gjört, og þjóð mín skal aldrei að eilífu til skamm-
ar verða.
Jóel var að tala um ísraelstréð og skýra frá því, að
það, sem einn eyðandinn hefði skilið eftir, hefði annar
upp étið.
Gyðingunum hefur ávallt verið líkt við fikjutré. Ég
hygg; að Jóel hafi átt við ísrael, þegar hann var að
tala um, að tréð hefði verið upp étið. Þeir voru að
upp éta vínvið Drottins, arfleifð Hans. ísrael eyddist,
þar til ekkert var eftir, nema nakinn, blæðandi stúf-