Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Side 17

Sendibréf
hefði ekki alltaf verið að drekka þennan andskotans koges. Hann drap
hvern köttinn á fætur öðrum með því að hella þá fulla. En ekki gekk það
mótþróalaust fyrir sig, sagði vinur minn. — Ég sakna hans, því þótt ég
neitaði öllum hans svaladrykkjum, þá var hann svo góður í sér, að jafnvel
götustrákarnir áttu ekkert við það að stríða honum. Hann var aldrei við
konu kenndur, en ekki held ég nú samt hann hafi verið geldingur. — Þú
ættir nú að kveða um hann vísu og senda mér í pósti.
3
Ég hef eignazt nýjan vin. Hann er gifmr og heitir Hannes. Hann á sér
konu sem stafar frá sér ljóma. Hún er af Þorskfirðingakyninu. Það eina
vonda við þennan vin minn er það, að hann skuli ekki drekka brennivín. —
O, ég er svo hræddur við að verða kannski gerður að bindindismanni. •—•
Það er ekki gaman að því, þegar maður er búinn að venja sig á að vera
fífl, þá skuli maður allt í einu verða neyddur til að sitja og horfa niður í
klofið á sér eins og hvert annað skikkanlegt fólk. — Nei. Ég fæ mér einn
og einn gráan í laumi. — Það voru sælustu smndir lífs míns, að sópa
götur vel hífaður. Stundum sletti ég drullu upp á fótleggina á hofróðun-
um og sagði: O, fyrirgefið mér frú. — Þetta var eins og að tala við vin
sinn, og ég blessaði þær ofaní gömna og hélt áfram að sópa. — O, þér
umliðnu dagar í rusli, brennivíni og skít. — Það er eins og stendur í vís-
unni þinni:
Þú komst og fórst eins og kátur vindur,
sem kvaddi mig einhvern daginn.
Eitt þótti mér að: Bæjaryfirvöldin voru að láta mann vera að þessu
puði á nóttunni eða þá snemma á morgnana, þegar sem fæst er af fólki á
götunni, og helzt ekkert nema rónar og hórur. Maður hafði sjaldan mikla
gleði af þeim söfnuði. Þó kom það fyrir að maður og maður byði uppá
snafs. En ég vildi aldrei þiggja hann, því í sópinu var maður í embætti
hjá bænum. Það eru fleiri en hvítbrystingar sem komast í stöðu í henni
Reykjavík. — Smndum fann maður eitthvað nothæft í rennusteinumnn,
eins og til dæmis heillegan pakka með verju í. Hann seldi maður vinum
sínum og hafði gott uppúr sér. Smndum fann maður pening og pening.
Maður safnaði þeim saman þangað til komið var uppí verð eins pakka af
síkarermm eða vindilsdrjóla. — Maður drakk kaffið sitt inni í húsasund-
223