Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Side 56

Tímarit Mdls og menningar
— Móðir yðar var einstök, var ekki svo?
✓
— Eg er nú hræddur um það! Það var kvöld eitt fyrir fimm árum, að
síminn hringdi. „Hver var það?“ spurði ég. „Fáráðlingur,“ svarar hún. Mað-
ur hafði sagt við hana: „Ég skal drepa yður og son yðar líka.“ „Hvers
vegna, maður minn?“ segir móðir mín. „Af því þið eruð Perónistar," segir
röddin. Mamma: „Þar leggst nú lítið fyrir kappann að drepa son minn,
hann er blindur og hvern dag úti á stjái. Þér skjótið hann, þegar yður hent-
ar. Hvað mér viðkemur þá er ég þegar komin yfir nírætt og ræð yður því
að haska yður að ljúka þessu af; sóið ekki tíma yðar í símtöl . . . líklega
hrekk ég uppaf áður en til þessa kemur.“
Hún var fangelsuð í mánaðartíma, systir mín líka og bróðursonur. Það
var á fyrra Perónsskeiðinu.
Samtalið stendur í næstum tvær stundir og berst að hverju efninu á
fætur öðru. Stundum er örðugt að fylgjast með honum; svo virðist, sem
málhelti bagi hann (afasía?), menjar blóðeitrunarinnar forðum, kannski.
Augljóst er að hugur hans er hraðskreiðari en tungan. „Þér eruð aldeilis
lánsamur að búa hér.“ — Hvers vegna? spyr ég. — „Island er fremst heims-
ins landa.“ Ég lagði ekki í að biðja hann um skýringu ...
Ég geri samanburð á málsgrein eftir hann (El Sur-): „Fjöldi áranna
hafði máð hann og fágað eins og vatnið meitlar steininn og kynslóðirnar
spakmælið“ og annarri sem er með líkum dráttum: „I veggnum var hola
líkt og í sölulúgum neðanjarðarbrautanna og hleðslum helgireitanna, sem
eru svo máðar af peningum og kossum.“
— En þetta er fyrirtak; mér er heiður sýndur.
— Engan veginn. Heiðurinn er mín megin ...
Við töluðum um merkingu orðsins barokk, mismun verknaðarins að
lesa eða skrifa. Hann hælir „Charles XII“ eftir Voltaire. Telur upp ýmsar
alfræðibækur.
Þar sem ég hélt, að hann væri farinn að þreytast, bjó ég mig tvisvar sinn-
um til að standa á fætur, en hann hélt aftur af mér: raunar virtist hann
njóta þessa spjalls á móðurmálinu.
Og nú kemur hann með eftirlætishöfunda sína.
— Ég var að hugsa um hversu mikla hamingju þessir rithöfundar hafa
veitt mér. Þegar ég var strákur las ég „The New Arabian Nights“, „The
258